Wielka chwila, czyli dymisja ministra Niedzielskiego

Ależ wieści gruchnęły przez Wolskę, jak długa ona i szeroka; minister (nie)zdrowia Adam Niedzielski podał się do dymisji, a premier ją przyjął.

https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2023-08-08/dymisja-ministra-zdrowia-adama-niedzielskiego/

Za późno i nie za to, co trzeba, ale lepiej tak, niż w ogóle.

Dlaczego o tym pisze tutaj, na blogu pacyfistycznym? Bo pan minister ma akurat ogromne zasługi w sianiu różnych rzeczy, z których żadna nie jest związana z pokojem. Sterroryzował społeczeństwo, wpędził wielu w spiralę strachu, napuszczał (pośrednio, rzecz jasna) policję na obywateli, którzy próbowali normalnie żyć mimo paranoi, forsował niekonstytucyjne ograniczanie swobód obywatelskich, rozwalił procedury w służbie zdrowia, pozwolił co niektórym tuczyć się niemoralnie na "oddziałach kowidowych" (o tym to się jeszcze będzie w Wolsce mówić, ale później), a następnie rozpętał niespotykaną w tym nieszczęśliwym miejscu na świecie w XXI wieku kampanię nienawiści, napuszczając zaszczepionych na niezaszczepionych, szerząc paranoję, wrogość i świadomie dążąc do jak największej polaryzacji (przypomnę, że tu i ówdzie prawie że dochodziło do rękoczynów) -- oto właśnie wszystkie zasługi tego pana w "służbie narodowi". Dowiedziono, że przeciętny wyborca w republice parlamentarnej ma pamięć złotej rybki i szybko zapomina o podobnych błahostkach, ale ja, jako niezaszczepiony pracownik uniwersytetu (już, na szczęście, były prawie), pamiętam. I będę pamiętał -- i będę cały czas miał nadzieję, że ten osobnik odpowie przed społecznością za to, co robił i zrobił.

Na koniec, ułożyłem fraszkę wystrzałową:

Minister-tornister,

ekonomii magister,

służbę zdrowia zrujnował,

a potem się zdymisjonował.

Krzyżyk na drogę, "panie ministrze".

Maciej Sobiech