„Historie ukryte w ubraniach". Niemiecki przemysł odzieżowy dla Polaków.

W baraku nr 43 rejestrowano więźniów oraz nadawano im numery i oznaczenia według określonej kategorii. Zdolni do pracy byli kierowani do łaźni, gdzie poddawano ich kąpieli i dezynfekcji. Osoby do 14 roku życia traktowano jako dzieci, wpisywano do kartotek odzieżowych matek i umieszczano na polu kobiecym. Następnie nowo przybyłym nadawano oznaczenia obozowe i numer więźniarski.

Numery zastępowały nazwisko więźnia. Były wybite na blaszkach, które należało nosić zawieszone na szyi lub na przegubie ręki. Były one także wypisane na płótnie i naszyte na odzież więźniarską.

Pod numerem umieszczone były oznaczenia, określające powód osadzenia w obozie:

Trójkąt czerwony – więźniowie polityczni.

Dwa naszyte na siebie trójkąty: czerwony i żółty – więźniowie narodowości żydowskiej.

Trójkąt zielony – „zawodowi" przestępcy.

Trójkąt fioletowy – badacze Pisma Świętego (Świadkowie Jehowy).

Trójkąt różowy – homoseksualiści.

Trójkąt czarny – „aspołeczni”.

W środku trójkąta nadrukowana była litera oznaczająca narodowość więźnia według pisowni niemieckiej.

Dodatkowo więźniowie podejrzewani o ucieczkę musieli naszyć pod trójkątem i na plecach tzw. Fluchtpunkt, tj. czerwone kółko na białym tle.

Zakładników zamiast trójkąta oznaczano czerwonym prostokątem.

Natomiast radzieckim jeńcom wojennym malowano na ubraniu duże litery SU.

Ubiór obozowy stanowiły drelichowe pasiaki lub stare ubrania cywilne oznakowane olejną farbą, buty o drewnianej podeszwie i skórzanym wierzchu lub drewniane saboty nazywane holenderkami oraz nakrycie głowy. Odzież wydawano pospiesznie. Nie było możliwości wybrania rozmiaru ani późniejszej wymiany.

http://www.majdanek.eu/pl/history/ubior_i_oznaczenia_wiezniow/8