Po przyjęciu przez Sejm zmian w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym, rozpoczęła się gorąca dyskusja – pomijana niestety przez najpopularniejsze media. Mniej lub bardziej zainteresowane tematem osoby przerzucają się argumentami za i przeciw zmianom, które mają być wprowadzone. Ja - mając lewicowe poglądy – jestem tej reformie oczywiście przeciwny. Nie chcę tu jednak analizować (nie)słuszności poszczególnych zapisów, a skupić się na jednym, moim zdaniem bardzo znamiennym dla polityki obecnie rządzących, elemencie reformy i towarzyszącej jej dyskusji.
Tym elementem jest wprowadzanie podziałów między studentami, którym wmawia się, że “przywileje” jednych to strata drugich. Darmowe studia studentów dziennych mają być niesprawiedliwością dla tych, którzy płacą za studia zaoczne. Darmowe studia w uczelniach państwowych to nieuzasadniony przywilej, skoro część studentów płaci w uczelniach prywatnych. Wprowadzanie opłat to, według tej logiki, właśnie działanie na rzecz sprawiedliwości społecznej – bo podobno tylko bogatych stać na takie formy studiowania, które obecnie są darmowe.
Co dziwne, wiele osób przejmuje tę argumentację jako własną. Nie zauważając, że opłaty to nie wyrównywanie szans, ale kolejna bariera dla tych uboższych. Bogaty, jeśli będzie musiał, zapłaci więcej. Dla biedniejszego, któremu i bez opłat za studia ciężko się utrzymać, ten dodatkowy koszt może być barierą nie do przeskoczenia. Barierą, która skazuje go na brak wykształcenia, gorszą pracę, niższe zarobki – w imię “sprawiedliwości”.
Takie pojmowanie sprawiedliwości i tego, kto powinien mieć dostęp do edukacji, to tylko interpretacja zapisów ustawy. Są jednak takie zapisy, które interpretuje się inaczej. Według Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, jak i zwolenników reformy, będą motywowały studentów do wytężonego wysiłku, aby otrzymać określone korzyści.
Ten zapis w projekcie zmian w ustawie to głównie wprowadzenie limitu 10% studentów, którzy zwolnieni będą z opłat za drugi kierunek. W ustawie są jeszcze inne, “procentowe” zapisy. W tym miejscu pojawiają się pytania: skąd akurat ta liczba? I ważniejsze: dlaczego zwolnienie ma dotyczyć określonego procenta, a nie tych, którzy osiągną określony próg wyników w nauce? Dlaczego nie ma zależeć tylko od samych studentów, ale też od tego, jakie wyniki osiągną ich koledzy? To proste – przecież zasadą, która powinna dotyczyć każdej dziedziny, jest według rządzących zasada konkurencji. Nie liczy się osobisty rozwój i osiągnięcia. Liczy się wyprzedzenie innych. Pojawia się kolejne pytanie: czy konieczność rywalizacji (i stres związany z ryzykiem poniesienia opłat) pomogą studentom się rozwijać?
Oczywiście nie – ale nie o to przecież chodzi. Chodzi o produkcję pracowników, którzy będą potrafili znieść warunki ostrej rywalizacji, na rynku pracy czy później w konkretnej korporacji. Ludzi, którzy nie będą potrafili się zjednoczyć w obronie swych interesów – bo system edukacji nauczy ich, że ich interes jest sprzeczny z interesem innych. Ludzi, którzy będą popierali niekorzystne dla ogółu zmiany, licząc że znajdą się wśród 10% procent wybrańców.
Stara zasada władzy mówi: dziel i rządź. Podzielone społeczeństwo nie stanowi zagrożenia. A jeśli przy okazji można rzucić mu ochłapy, jak 10% zwolnień z opłat za drugi kierunek – to tym lepsze będzie widowisko, gdy ludzie będą się o nie zagryzać.
Nasz, studencki interes, jest jeden. Teraz leży w nim odrzucenie planów minister Kudryckiej. Jeśli jest na to jakaś szansa – to tylko wtedy, gdy razem się im sprzeciwimy, a nie będziemy liczyć na łaskę rządzących.
Jan Świeczkowski (Młodzi Socjaliści)
W dziale publicystyka zamieszczamy wypowiedzi członków, sympatyków i zaproszonych do dyskusji z nami osób. Debata ma służyć wypracowaniu stanowisk Młodych Socjalistów i wymianie poglądów w ramach pluralistycznej dyskusji. Jednocześnie głoszone w tekstach tezy są poglądami prywatnymi autorów.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
