Dzisiaj 13 stycznia 2014 roku mija 13 rocznica śmierci Wojciecha
Ziembińskiego znakomitego Obywatela II Rzeczypospolitej, który
wielokrottnie był represjonowany w PRL,a w pookrągłostołowej
rzeczywistości odsunięty został na margines neoPRL-owskiego
ustroju.
Zobaczcie film o Panu Wojciechu, który jest jednym z nielicznych
dokumentów stworzonych zaledwie rok przed śmiercią...
www.youtube.com/watch
www.encyklopedia-solidarnosci.pl/wiki/index.php
Wojciech Ziembiński, ur. 22 III 1925 w Gniewie k. Tczewa, zm. 13 I 2001 w Warszawie. 1948-1951 student Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa.
Podczas okupacji niemieckiej współpracownik zbrojnego podziemia. W 1942 aresztowany i wywieziony do obozu w Karlsruhe, następnie skierowany na roboty przymusowe. 1945-1947 żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W 1947 powrócił do kraju. 1950-1953 redaktor techniczny, grafik i dziennikarz w Spółdzielni Wydawniczej Czytelnik, usunięty za odmowę uczczenia śmierci Józefa Stalina. 1953-1956 redaktor w Wydawnictwie Prawniczym, 1956-1968 redaktor „Naszej Ojczyzny”, 1968-1972 członek redakcji czasopisma „Lekkoatletyka”. W 1956 członek KIK i Klubu Krzywego Koła, zaangażowany w tworzenie niezależnego ruchu kombatanckiego, stowarzyszeń pomocy więźniom i organizacji występujących przeciwko karze śmierci. W 1965 aresztowany i przetrzymywany 4 mies. w więzieniu. W 1971 w Piszu skazany na rok więzienia w zawieszeniu za kwestionowanie wschodnich granic Polski w prelekcji wygłoszonej na obozie harcerskim. 1972-1976 inicjator mszy patriotycznych, m.in. za Józefa Piłsudskiego, Edwarda Rydza-Śmigłego; także wmurowywania w kościołach tablic pamiątkowych; obchodów rocznic niepodległościowych. W XII 1975 sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji, w I 1976 współautor (z Antonim Pajdakiem, Janem Olszewskim i Stanisławem Szczuką) Listu 14 przeciw konstytucyjnemu zapisowi o nierozerwalności sojuszu z ZSRS. 23 IX 1976 współzałożyciel KOR. 25 III 1977 współzałożyciel ROPCiO, 1977-1980 redaktor niezależnego pisma „Opinia”, członek Rady Finansowej nadzorującej Społeczny Fundusz ROPCiO, po rozłamie członek Rady Sygnatariuszy. Autor Listów do prezydentów USA Jimmy’ego Cartera (1977) i Ronalda Reagana (1984) przypominających o sojuszniczych zobowiązaniach wobec Polski i postulujących zastąpienie porządku jałtańskiego nowym, opartym o prawo narodów do samostanowienia. Inicjator i organizator powołanego 10 II 1979 Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu, redaktor niezależnego pisma „Rzeczpospolita”; 23 VIII 1979 sygnatariusz Apelu o przeprowadzenie wolnych wyborów do Sejmu. 11 XI 1979 współorganizator (z Andrzejem Czumą, Józefem Janowskim i Bronisławem Komorowskim) manifestacji patriotycznej w Warszawie z katedry św. Jana Chrzciciela do Grobu Nieznanego Żołnierza, skazany na 2 mies. aresztu.
1980-1981 działacz KOWzP, 9 V 1981 organizator I Zjazdu KOWzP. 27 IX 1981 współzałożyciel i rzecznik Klubów Służby Niepodległości. 11 XI 1981 współorganizator (z Sewerynem Jaworskim) manifestacji patriotycznej przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie; organizator sesji naukowej Ku Niepodległości.
Po 13 XII 1981 w ukryciu, poszukiwany listem gończym. W IV 1982 aresztowany, zwolniony po 7 mies. ze względu na stan zdrowia. W 1983 założyciel i przywódca ugrupowania Kongres Solidarności Narodu, przekształconego 31 XII 1989 w Stronnictwo Wierności Rzeczpospolitej – KSN, redaktor pism podziemnych „Solidarność Narodu” i „Polska Jutra”. W 1984 fundator krzyża Poległym na Wschodzie przy kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach, inicjator i budowniczy (z ks. Stefanem Niedzielakiem) Sanktuarium Poległych i Pomordowanych na Wschodzie. Od 1988 członek Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku i twórca Kongresu Europy Środkowo-Wschodniej w Paryżu.
W 1989 współzałożyciel Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej, w 1991 członek Fundacji Katyńskiej, 1993-2000 przewodniczący Rady Fundacji. Inicjator budowy pomnika Ofiar Agresji Sowieckiej 17 Września 1939 odsłoniętego w 1995 w Warszawie. W 1995 współzałożyciel Komitetu Polska-Czeczenia. 1995-1997 w ROP.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
27 VI 1976 – 23 X 1979 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach SOR krypt. Mecanorma.
Cześć Jego Pamięci!
Wieczne Odpoczywanie Racz Mu Dać Panie A Świattłość Wiekuista Niechaj Mu Świeci.
Niech Odpoczywa W Pokoju Wiecznym. Amen.
Inne tematy w dziale Kultura
