Proszę

Mida Rozmaitości Obserwuj notkę 5

1.05.2014 BLOG

Jak byłam małą dziewczynką, jeszcze nie chodziłam do szkoły, to często zaczynałam dzień od programów porannych dla dzieci, nadawanego w telewizji polskiej. Wraz z moim rodzeństwem bardzo lubiliśmy te programy oglądać, a mama miała od nas spokój jeszcze przez jakąś godzinę.

Pamiętam z tych programów do dziś wiele piosenek i rymowanek. Jedna z nich brzmiała następująco:

Dziękuję, przepraszam i proszę

Trzy słówka za małe trzy grosze

I piękny królewicz i śliczna królewna

Znają te słowa na pewno

Tak się teraz zastanawiam: uczyliśmy się tych słów jako małe dzieci. Tyle razy zwracano nam uwagę i je przypominano, powtarzano do znudzenia. Kiedy to się stało, że zapomnieliśmy te słowa? Kiedy je zagubiliśmy? Czemu dziś, jako w większości dorośli, czasem też dojrzali ludzie, uzywamy ich tak rzadko? Czyżby smok rzeczywistości pożarł nie tylko królewnę, ale i księcia i wszystkie dobre maniery, wszystkie wyrazy ludzkiej życzliwości?

Na czym polega trudność słowa proszę?

Tato, daj mi pieniędzy. Potrzebuję na sukienkę, buty, fryzjera, na imprezę w klubie. No proszę... - Trochę się przymilamy, ale tak naprawdę chcemy załatwić własne interesy. Bo to ja tu jestem najwazniejszy. Niby proszę... Ale tak naprawdę wymagam usługiwania mi...

Zrób to i tamto, wynieś śmieci, zmyj naczynia, zrób zakupy, proszę! - co znaczy: masz to zrobić. Natychmiast! W przeciwnym wypadku konsekwencje będą straszne.

A gdyby tak zatrzymać się na chwilę – spojrzeć na drugiego człowieka – zobaczyć pomiędzy swoimi sprawami inną osobę i jej życie – i zamiast despotycznie się kimś wysługiwać, szczerze poprosić o pomoc.

Wiem, że masz swoje sprawy i tak jak ja nie masz czasu, siły, pieniędzy, ale może mógłbyś to dla mnie zrobić? Bardzo byś mi pomógł... Trudność polega na tym, o czym zawsze zapominamy: prosząc musimy liczyć się z możliwością odmowy. Tak to jest z tą wolną wolą i szanowaniem drugiego człowieka.

Czasem prośba zawarta jest w tonie głosu. Czasem w odpowiednio dobranych słowach. Ale najważniejsza jest chyba intencja proszącego – rezygnacja z postawy pana i władcy, który wymaga, bo mu się należy – i nabranie postawy sługi: uniżonego, pokornego, który wie, że nic mu się nie należy. Dlatego prosi.

Niemożliwe do wyobrażenia, prawda? Niemożliwe do zastosowania w życiu. Świętoszkowate, kościołowe gadanie, przestarzałe, babciowe, zupełnie nienowoczesne.

Kto by pomyślał, że to właśnie działa najlepiej.

Czasem warto zaufać wiedzy pokoleń i przypomnień sobie to, czego uczyliśmy się jako dzieci...

O mnie Mida

30-latka z rodziny wielodzietnej, z otwartym umysłem i sercem, magister Nauk o rodzinie z licencjatem z jęz. niemieckiego. Żona, matka córeczki. Mam stały światopogląd i konserwatywne zasady. Interesuję się pisaniem różnych dziwnych rzeczy, w tym pamiętnika, wierszy, piosenek i opowiadań; uwielbiam rysować i śpiewać. Od nostalgii ratuje mnie wrodzony rozsądek i poczucie humoru. Kontakt: na FB do wyszukania też pod nickiem by Katrine *** My jesteśmy prawdziwe damy, bo przy jedzeniu nie mlaskamy, grzecznie dygamy i się słuchamy mamy Nic nie wiemy, nic nie znamy za to ładnie wyglądamy Kiedy trzeba zrobić dyg My zrobimy go jak nikt Na sukienkach żadnej plamy Przy jedzeniu nie mlaskamy Dama z damą, ty i ja Mama z nas pociechę ma Dama mamie nie nakłamie Wierszyk powie, zna na pamięć Dama grzeczna jest jak nikt No i pięknie robi dyg *** Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną Na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną I które mi świeci bez trosk i zachodu. Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety Rozdaję wokoło i jestem radosną Wichurą zachwytu i szczęścia poety, Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną. (Kazimierz Wierzyński) *** Każdy twój wyrok przyjmę twardy Przed mocą twoją się ukorzę Ale chroń mnie Panie od pogardy Od nienawiści strzeż mnie Boże Wszak tyś jest niezmierzone dobro Którego nie wyrażą słowa Więc mnie od nienawiści obroń I od pogardy mnie zachowaj Co postanowisz niech się ziści Niechaj się wola twoja stanie Ale zbaw mnie od nienawiści Ocal mnie od pogardy Panie (N. Tenenbaum, J. Kaczmarski "Modlitwa o wschodzie słońca") *** Śnić sen, najpiękniejszy ze snów, Iść w bój, w imię cierpień i krzywd I nieść ciężar swój ponad siły, Iść tam, gdzie nie dotarłby nikt. To nic, że mocniejszy jest wróg, Że twierdz obległ setki i miast, Lecz bić, bić się aż do mogiły. Iść wciąż, aby sięgnąć do gwiazd To jest mój cel - dosięgnąć chcę gwiazd, Choć tak beznadziejnie daleki ich blask. By zdobyć swój cel i do piekła bym mógł Pod sztandarem swym iść, Gdyby chciał w tym dopomóc mi Bóg! Właśnie to posłannictwa jest sens, Więc ślubuję tu dziś Mężnym być i nie skalać się łzą, Gdy na śmierć przyjdzie iść. I nasz świat lepszy stanie się, niż Dawniej był, nim rycerski swój kask Wdział i ten, co ślubował niezłomnie Wciąż iść, aby sięgnąć do gwiazd! The Impossible Dream, Joe Darion THE VERY BEST OF Bajka. Co się wydarzyło pod sklepem z lampami - bajka dziewczynce Kasi i dżinie Flinie Coś głupiego (o studiach) - o wierze w siebie O III urodzinach Salonu24 Sierotka Mida na wakacjach - o wakacyjnych wojażach Bajka wakacyjna - o elfach Walcząc w słusznej sprawie - o moich poglądach Przypomina Ciebie mi... Część 5. Pola, las i droga Niejasne bajdurzenie o dorosłości Matura. Krótkie studium poznawcze Pasja odkrywania - wspomnienia z dzieciństwa Wierszyk. Dla odmiany - o królewnie Przypomina Ciebie mi... Część 4. Wiatr O moim pisaniu - właśnie Naiwna. Głupia - o zaufaniu Przypomina Ciebie mi... Część 2. Osiemnastka Przypomina Ciebie mi... Część 1. Dom. Rodzina Urok staroci - tylko koni żal... - o domu na wsi. Wspomnienia Dni Powstania - Warszawa 1944 - o wystawie Kraków inaczej - o wyprawie do Krakowa "Tam skarb Twój..." - o domu na wsi. Przyjazd Oto właśnie ta Noc - o Passze Historia pewnego cudu - o moich narodzinach Okruchy życia - o mnie Starsza Siostra - o siostrze :) Uwielbiam wiatr w każdej postaci - o wietrze. Wiersz Pamiętnik - po co to właściwie? - o pamiętniku Zagiąć psora - o nauczycielach Zwykła ludzka życzliwość - o ludziach