Mida Mida
313
BLOG

O ustępowaniu i konsekwencji - franciszkańska3.pl

Mida Mida Rozmaitości Obserwuj notkę 10

 ...czyli innymi słowy - o babciach i ciotkach. 

Naturalną konsekwencją rodziny wielodzietnej, która z biegiem lat nie nabawiła się wstrętu do swej postaci i funkcjonowania, jest „wielownukowość”. Rodzice mają dzieci, ich dzieci mają dzieci, a że skoro sami mieli dużo rodzeństwa, pragną ten sam komfort zapewnić swojemu potomstwu, no i w efekcie trudno się doliczyć wszystkich małych rąk i nóg.

Z wnukami to różnie bywa. Każdy kolejny mały człowiek ma odmienny charakter i usposobienie, upodobania i obawy, nie wspominając o wyglądzie… To sprawia, że przebywanie z nimi jest porządnym urozmaiceniem życia.

Wnukami uwielbiają zajmować się dziadkowie. A żeby nikogo nie skrzywdzić, nie wyróżniać na tle innych, to na wycieczki lub wyjazdy zabierają ze sobą całą gromadę.

No, ale jak wiadomo, jedna babcia nie poradzi sobie sama z czworgiem (w porywach do dziesięciorga) drobiazgu w ZOO, parku, cyrku, teatrze, na wsi… A nawet jeśli sobie poradzi, bo babcia jest twarda kobitka i łatwo się nie daje, to zawsze potem wróci do domu skonana i w bardzo złym humorze. To już lepiej do tego nie dopuścić i pójść razem z nią i wnusiami na spacer, do parku, do cyrku, do ZOO, wyjechać na wieś i robić za nianię. Taki los cioci, że zaszczyt ten przypada jej w udziale wcale często. Trzeba to znosić z godnością, nie dopuszczając strat w ludziach lub sprzęcie.

Ciocia rolę niańki czasem przyjmuje chętnie, a czasem całkiem na odwrót. Zdarza się, że ma inne ciocie obok siebie, które dzielą z nią ciężki los opieki nad dziećmi. I wtedy każda z nich jest po trochu szarpana, obściskiwana, obłażona, nękana, zagadywana, zakrzykiwana, ciągana w każdą stronę, usadzana przy kolejnych grach, lalkach, klockach, nagabywana o bajki, filmy, piosenki, „mini-mini”, bez przerwy czymś zajęta.

No bo trzeba zupełnie nie mieć sumienia, żeby to wszystko zrzucać na jedną babcię ( chociaż ona to ponoć bardzo lubi!), podczas gdy ciocie są dwie lub trzy ( i może chciałyby przez chwilę porobić coś we własnym towarzystwie)… Nie, nie tym razem, może kiedy indziej, bo mała A. prosi, żeby ją uczesać, a B. boi się muchy, więc trzeba ją odgonić, starsza N. wniosła do domu mnóstwo piasku z piaskownicy, a średni S. znowu jest głodny i chce lizaka, a może żelka… No nie można zostawić babci z tym zupełnie samej… Alarm! Dajcie tu nocnik natychmiast!! O czym to ja mówiłam?… A, właśnie…

Ale to wszystko jest zupełnie normalne i nikt się temu nie dziwi. Takie uroki dużej ilości małych dzieci i oczywiście wszystkie trudy doskonale wynagradza uśmiech, przytulenie i słowa „kocham cię, wiesz ciociu? I babcię też kocham”. Poza tym dzieci zwykle są posłuszne i choć trochę niesforne, to na szczęście bardzo samodzielne i da się z nimi dogadać.

Czasem zdaje się, że najtrudniej w tym całym interesie dogadać się z babcią, która robi co chce, bo może, nikomu nic o planach i zamiarach nie mówi, bo po co, za to jej mówią wszystko wszyscy i mają nadzieję, że przekaże, komu trzeba. Jak łatwo się domyślić, wynika z tego kolosalna liczba nieporozumień.

Szczególnie jeśli chodzi o tytułową konsekwencję, o wydawanie poleceń i pilnowanie wypełnienia ich, albo ustalanie zasad i trzymanie się ich. Dzieci bardzo dobrze wiedzą, że jak ciocia coś stanowczo powie, to nie ma od tego odwołania. Spać, znaczy spać, zero słodyczy, gdy nie zjadło się obiadu, to zero słodyczy, sprzątnij i nie krzycz znaczą ani mniej, ani więcej, ale dokładnie tyle, co sprzątnij i nie krzycz. A do babci można pójść i powiedzieć: „ale… jednego żelka… jeszcze chwilę… to nie ja, to ona…”. Babcia w chwilach krytycznych uśmiecha się i mówi: ależ oczywiście, nic się nie stało, nie płacz już – i wtedy ciocia ze swoim: jak ty się zachowujesz, przecież wiesz, że tak nie można - na ustach, zamiera i nic nie może na to poradzić, że w domu panuje coraz większy chaos i rozprężenie – oczywiście do chwili, gdy wejdzie dziadek i tubalnym głosem zaprowadzi porządek.

 

Ale to jest już zupełnie inna historia, bo z dziadkiem wszystko wygląda inaczej.

 

***

tekst pierwotnie opublikowany na stronie franciszkańska3.pl w dziale razem

Mida
O mnie Mida

30-latka z rodziny wielodzietnej, z otwartym umysłem i sercem, magister Nauk o rodzinie z licencjatem z jęz. niemieckiego. Żona, matka córeczki. Mam stały światopogląd i konserwatywne zasady. Interesuję się pisaniem różnych dziwnych rzeczy, w tym pamiętnika, wierszy, piosenek i opowiadań; uwielbiam rysować i śpiewać. Od nostalgii ratuje mnie wrodzony rozsądek i poczucie humoru. Kontakt: na FB do wyszukania też pod nickiem by Katrine *** My jesteśmy prawdziwe damy, bo przy jedzeniu nie mlaskamy, grzecznie dygamy i się słuchamy mamy Nic nie wiemy, nic nie znamy za to ładnie wyglądamy Kiedy trzeba zrobić dyg My zrobimy go jak nikt Na sukienkach żadnej plamy Przy jedzeniu nie mlaskamy Dama z damą, ty i ja Mama z nas pociechę ma Dama mamie nie nakłamie Wierszyk powie, zna na pamięć Dama grzeczna jest jak nikt No i pięknie robi dyg *** Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną Na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną I które mi świeci bez trosk i zachodu. Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety Rozdaję wokoło i jestem radosną Wichurą zachwytu i szczęścia poety, Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną. (Kazimierz Wierzyński) *** Każdy twój wyrok przyjmę twardy Przed mocą twoją się ukorzę Ale chroń mnie Panie od pogardy Od nienawiści strzeż mnie Boże Wszak tyś jest niezmierzone dobro Którego nie wyrażą słowa Więc mnie od nienawiści obroń I od pogardy mnie zachowaj Co postanowisz niech się ziści Niechaj się wola twoja stanie Ale zbaw mnie od nienawiści Ocal mnie od pogardy Panie (N. Tenenbaum, J. Kaczmarski "Modlitwa o wschodzie słońca") *** Śnić sen, najpiękniejszy ze snów, Iść w bój, w imię cierpień i krzywd I nieść ciężar swój ponad siły, Iść tam, gdzie nie dotarłby nikt. To nic, że mocniejszy jest wróg, Że twierdz obległ setki i miast, Lecz bić, bić się aż do mogiły. Iść wciąż, aby sięgnąć do gwiazd To jest mój cel - dosięgnąć chcę gwiazd, Choć tak beznadziejnie daleki ich blask. By zdobyć swój cel i do piekła bym mógł Pod sztandarem swym iść, Gdyby chciał w tym dopomóc mi Bóg! Właśnie to posłannictwa jest sens, Więc ślubuję tu dziś Mężnym być i nie skalać się łzą, Gdy na śmierć przyjdzie iść. I nasz świat lepszy stanie się, niż Dawniej był, nim rycerski swój kask Wdział i ten, co ślubował niezłomnie Wciąż iść, aby sięgnąć do gwiazd! The Impossible Dream, Joe Darion THE VERY BEST OF Bajka. Co się wydarzyło pod sklepem z lampami - bajka dziewczynce Kasi i dżinie Flinie Coś głupiego (o studiach) - o wierze w siebie O III urodzinach Salonu24 Sierotka Mida na wakacjach - o wakacyjnych wojażach Bajka wakacyjna - o elfach Walcząc w słusznej sprawie - o moich poglądach Przypomina Ciebie mi... Część 5. Pola, las i droga Niejasne bajdurzenie o dorosłości Matura. Krótkie studium poznawcze Pasja odkrywania - wspomnienia z dzieciństwa Wierszyk. Dla odmiany - o królewnie Przypomina Ciebie mi... Część 4. Wiatr O moim pisaniu - właśnie Naiwna. Głupia - o zaufaniu Przypomina Ciebie mi... Część 2. Osiemnastka Przypomina Ciebie mi... Część 1. Dom. Rodzina Urok staroci - tylko koni żal... - o domu na wsi. Wspomnienia Dni Powstania - Warszawa 1944 - o wystawie Kraków inaczej - o wyprawie do Krakowa "Tam skarb Twój..." - o domu na wsi. Przyjazd Oto właśnie ta Noc - o Passze Historia pewnego cudu - o moich narodzinach Okruchy życia - o mnie Starsza Siostra - o siostrze :) Uwielbiam wiatr w każdej postaci - o wietrze. Wiersz Pamiętnik - po co to właściwie? - o pamiętniku Zagiąć psora - o nauczycielach Zwykła ludzka życzliwość - o ludziach

Nowości od blogera

Komentarze

Pokaż komentarze (10)

Inne tematy w dziale Rozmaitości