Mała wiocha, wielki świat

Mida Rozmaitości Obserwuj notkę 21

4.08.2010 BLOG

Kiedy myślę o tym, co zrobiła moja druga bratowa, jest mi głupio, że ja tak nie umiem i nigdy nie zrobię nic równie ciekawego...

Moja druga bratowa skończyła właśnie magisterskie studia na pedagogice. Zajęła się pedagogiką społeczną i napisała pracę na celujący.

Pracę tę napisała o "naszej" wsi - tej, gdzie jesteśmy przyjezdnymi, ale swoimi, tej, w której mamy dom zbudowany przez dziadka, który całe dorosłe życie mieszkał w mieście...

Praca bratowej K. jest fascynująca, czytam ją właśnie i jest mi żal - wstyd - że ja się tym nie interesowałam, że ja tego nie wiedziałam. Że wystarczy mi bycie tu we własnym mikroświecie, w chałupie na uboczu i mówić, że to moje miejsce, a znać tu tak niewiele ludzi, a nie znać tej kultury...

Tym właśnie zajęła się K. i pięknie jej to wyszło. Zyskała tu wielu dobrych znajomych, kto wie, czy nie przyjaciół. Odkryła przed nami historię, kulturę, tradycje, język. Być może przez tę pracę trafi też do ludzi mieszkających tu na co dzień i otworzy ich oczy na bogactwo, które im umyka.

K. ma w sobie mnóstwo zapału i do tego ma farta. Słuchała w radiowej Trójce reportaży o "Małych Ojczyznach", zadzwoniła i powiedziała, że ona właśnie o takiej jednej pisze pracę. I pani redaktor bardzo się zaciekawiła tą pracą K. i tą naszą wsią. Nawiązały kontakt.

Skończyło się tak, że w zeszłym tygodniu redaktor Hanna Bogoryja Zakrzewska spędziła z nami trzy dni, zbierając z bratową K, moją Starszą Siostrą N. i bratem odysem materiały do reportażu o wsi. Przy okazji zachwyciła się naszą rodziną, która wieczór w wieczór zbierała się na wspólnych kolacjach z dobrym jedzeniem, akordeonem i gitarą - i postanowiła o nas również zrobić reportaż.

Dlatego teraz ja mam wielką przyjemność poinformować PT. czytelników, że dziś o godzinie 20.10. w pierwszym programie Polskiego Radia będzie reportaż o śpiewającej rodzinie http://www.polskieradio.pl/ramowka/audycja.asp?a=110565, a w środę w przyszłym tygodniu, o 18.15. w Trójce reportaż o wsi Żeszczynce.

Oba na pewno są warte wysłuchania, a trwać mają ponoć 13 minut. Jak wyłuskać 13 minut z takiej ilości materiału? Oto jest pytanie. Podziwiam panią redaktor, a was zapraszam do słuchania.

Ponoć mają być z tych reportaży podcasty dostępne na stronie Polskiego Radia, więc nawet dla bardzo zajętych dziś wieczorem słuchaczy jest nadzieja.

I zapraszam do mojej poprzedniej notki, bo ją lubię.

O mnie Mida

30-latka z rodziny wielodzietnej, z otwartym umysłem i sercem, magister Nauk o rodzinie z licencjatem z jęz. niemieckiego. Żona, matka córeczki. Mam stały światopogląd i konserwatywne zasady. Interesuję się pisaniem różnych dziwnych rzeczy, w tym pamiętnika, wierszy, piosenek i opowiadań; uwielbiam rysować i śpiewać. Od nostalgii ratuje mnie wrodzony rozsądek i poczucie humoru. Kontakt: na FB do wyszukania też pod nickiem by Katrine *** My jesteśmy prawdziwe damy, bo przy jedzeniu nie mlaskamy, grzecznie dygamy i się słuchamy mamy Nic nie wiemy, nic nie znamy za to ładnie wyglądamy Kiedy trzeba zrobić dyg My zrobimy go jak nikt Na sukienkach żadnej plamy Przy jedzeniu nie mlaskamy Dama z damą, ty i ja Mama z nas pociechę ma Dama mamie nie nakłamie Wierszyk powie, zna na pamięć Dama grzeczna jest jak nikt No i pięknie robi dyg *** Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną Na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną I które mi świeci bez trosk i zachodu. Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety Rozdaję wokoło i jestem radosną Wichurą zachwytu i szczęścia poety, Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną. (Kazimierz Wierzyński) *** Każdy twój wyrok przyjmę twardy Przed mocą twoją się ukorzę Ale chroń mnie Panie od pogardy Od nienawiści strzeż mnie Boże Wszak tyś jest niezmierzone dobro Którego nie wyrażą słowa Więc mnie od nienawiści obroń I od pogardy mnie zachowaj Co postanowisz niech się ziści Niechaj się wola twoja stanie Ale zbaw mnie od nienawiści Ocal mnie od pogardy Panie (N. Tenenbaum, J. Kaczmarski "Modlitwa o wschodzie słońca") *** Śnić sen, najpiękniejszy ze snów, Iść w bój, w imię cierpień i krzywd I nieść ciężar swój ponad siły, Iść tam, gdzie nie dotarłby nikt. To nic, że mocniejszy jest wróg, Że twierdz obległ setki i miast, Lecz bić, bić się aż do mogiły. Iść wciąż, aby sięgnąć do gwiazd To jest mój cel - dosięgnąć chcę gwiazd, Choć tak beznadziejnie daleki ich blask. By zdobyć swój cel i do piekła bym mógł Pod sztandarem swym iść, Gdyby chciał w tym dopomóc mi Bóg! Właśnie to posłannictwa jest sens, Więc ślubuję tu dziś Mężnym być i nie skalać się łzą, Gdy na śmierć przyjdzie iść. I nasz świat lepszy stanie się, niż Dawniej był, nim rycerski swój kask Wdział i ten, co ślubował niezłomnie Wciąż iść, aby sięgnąć do gwiazd! The Impossible Dream, Joe Darion THE VERY BEST OF Bajka. Co się wydarzyło pod sklepem z lampami - bajka dziewczynce Kasi i dżinie Flinie Coś głupiego (o studiach) - o wierze w siebie O III urodzinach Salonu24 Sierotka Mida na wakacjach - o wakacyjnych wojażach Bajka wakacyjna - o elfach Walcząc w słusznej sprawie - o moich poglądach Przypomina Ciebie mi... Część 5. Pola, las i droga Niejasne bajdurzenie o dorosłości Matura. Krótkie studium poznawcze Pasja odkrywania - wspomnienia z dzieciństwa Wierszyk. Dla odmiany - o królewnie Przypomina Ciebie mi... Część 4. Wiatr O moim pisaniu - właśnie Naiwna. Głupia - o zaufaniu Przypomina Ciebie mi... Część 2. Osiemnastka Przypomina Ciebie mi... Część 1. Dom. Rodzina Urok staroci - tylko koni żal... - o domu na wsi. Wspomnienia Dni Powstania - Warszawa 1944 - o wystawie Kraków inaczej - o wyprawie do Krakowa "Tam skarb Twój..." - o domu na wsi. Przyjazd Oto właśnie ta Noc - o Passze Historia pewnego cudu - o moich narodzinach Okruchy życia - o mnie Starsza Siostra - o siostrze :) Uwielbiam wiatr w każdej postaci - o wietrze. Wiersz Pamiętnik - po co to właściwie? - o pamiętniku Zagiąć psora - o nauczycielach Zwykła ludzka życzliwość - o ludziach