Orkiestrowy przymus

Dzisiaj w całej Polsce i poza jej granicami trwa 25 finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy - tym razem zebrane środki mają być przekazane na ratowanie życia noworodków oraz pomoc medyczną dla osób starszych. Chciałbym zwrócić uwagę na jeden z aspektów tej akcji, który coraz częściej staje się widoczny i skutecznie niszczy tę inicjatywę pomocy. 

Pojawiło się wiele publikacji, których autorzy zadają pytania o rozliczenia w Fundacji WOSP, o zasady wynagradzania Jurka Owsiaka i jego żony, wreszcie o kwoty dofinansowania przystanku Woodstock z puli środków zebranych w ogólnopolskim finale akcji. Na wszystkie te kwestie szef Fundacji reaguje wyjątkowo agresywnie i ogromną nerwowością. Budzi to zdziwienie, bo przecież kwoty corocznych zbiórek są znaczące, więc i reguły ich wydatkowania powinny być jasne i przejrzyste. Tymczasem już samo zadawanie takich pytań spotyka się z szałem agresji nie tylko samego Jurka Owsiaka, ale i wielu sympatyków zbiórek, którzy obrzucają wyzwiskami tych, co ośmielają się je zadawać. A przecież samo ich zadawanie nie świadczy o złej woli pytających. Transparentność powinna być standardem we wszelkich stowarzyszeniach, które proszą w zbiórkach publicznych o darowizny. Szkoda, że tak wiele osób nie potrafi czy bardziej nie chce tego zrozumieć. 

W naszym kraju działa kilka tysięcy rozmaitych organizacji, fundacji i stowarzyszeń, których celem jest pomoc chorym, ubogim, potrzebującym. Z pewnością każdy znajdzie taką organizację, której zechce przekazać środki finansowe. Jednak wybór jaki podmiot dostaje nasze wsparcie winien być wolny i swobodny, bez wartościowania która organizacja jest lepsza. Tymczasem sama deklaracja że nie wspieram WOSP powoduje stek inwektyw i wulgaryzmów. Tak chamskiej agresji nie budzą już choćby oświadczenia o nie przekazywaniu środków czy darowizn dla innych organizacji. Jest to zjawisko wysoce niepokojące - pojawia się w pewnym sensie mentalność przymusu pomocy dla WOSP, a każdy kto przekazuje swoje wsparcie innych organizacjom a odmawia go WOSP, nie ma w sobie wręcz człowieczeństwa. 

Dzisiejszy dzień powinien skłonić do refleksji tych wszystkich, którzy z taką zajadłością atakują każdego, który odmawia wsparcia dla WOSP. Niech każdy pomaga tym, do których ma zaufanie. Niech każdy pomaga w sposób, jaki podpowiada mu rozum i serce. Niech organizacje społeczne nie uciekają od odpowiedzi na pytania o rozliczenia zebranych środków oraz o koszty organizacyjne. Ja wspieram Caritas Polska bo ufam że najlepiej wykorzysta wsparcie, które otrzymuje. I będę to czynił zawsze, niezależnie od plugastw, jakie wyrzucają z siebie orkiestrowi sympatycy.