Wyzwania cywilizacji XXI wieku.

Pisałem w poprzednich tekstach  o wyzwaniach cywilizacji XXI wieku. Jest to zbyt górnolotna wypowiedź. Rzeczywiste problemy zawsze były bardzo skomplikowane i zawsze do ich faktycznego zrozumienia i rozwiązania potrzebne było wykorzystanie najbardziej subtelnych narzędzi ludzkiego umysłu.

Mówiąc zawsze, mam na myśli bardzo konkretne podejście do pojęcia kategorii jakości problemu i stosownych do tego problemu narzędzi pracy umysłowej.
Otóż nie jest ważne, czy z problemem boryka się Leonardo da Vinci, Wojciech Sadurski czy Hotentot, Buszmen, człowiek pierwotny, albo współczesny.
Jest w tym pierwszy ważny mit do natychmiastowego obalenia.

Mit wykształciucha.
Zastanawiałem się jak przekazać to, co mam na myśli. Przypomniała mi się bardzo stara dyskusja pomiędzy abolicjonistami, a zwolennikami niewolnictwa. Dyskutanci uznawali się za ludzi cywilizowanych, bo mieli dyplomy uniwersyteckie i potrafili strzelać z karabinu. Uważali murzynów albo innych „dzikich ludzi” za prymitywnych, bo ci, podobno prymitywni ludzie nie potrafili korzystać z encyklopedii brytyjskiej. Zupełnie podobnie dzisiaj PO albo LiD, czyli razem Bolid wypowiadają się o polskiej tradycji narodowej, polskim patriotyźmie, czy polskim katolicyźmie. Z lekceważeniem, albo nawet z pogardą. To właśnie oni wypowiadając się z pogardą o mohairowych beretach, wieszają na ulicach wielkie plakaty z napisem "pogarda". Otóż uważam, że jakość problemów rozwiązywanych przez „dzikich ludzi”, żyjących w dżungli nie różni się od jakości zadań rozwiązywanych przez absolwentów bardzo cywilizowanych uczelni europejskich, albo amerykańskich. Zadania te mają podobny stopień złożoności, są równie skomplikowane, potrzebują tak samo subtelnych narzędzi, a błąd w rozwiązaniu obciążony jest równie poważnym ryzykiem.

Wiedza, konieczna do przeżycia w buszu jest podobnych rozmiarów i wymaga podobnej sprawności w jej stosowaniu. Jedyna różnica polega na tym, że jest to inny zasób wiedzy, a problemy dostarczane są przez inną rzeczywistość.

Proponuję ruszyć trochę wyobraźnią, przypomnieć sobie pracę polskiego antropologa Bronisława Malinowskiego, albo posłuchać reportaży Wojciecha Cejrowskigo. Proszę wyobrazić sobie jak wielka wiedza o mądrości przyrody jest potrzebna do przetrwania w amazońskiej dżungli, jakie bardzo złożone umiejętności i procedury są konieczne do jej opanowania, jak trudne zadania stawia tamtejsza przyroda każdemu człowiekowi, jakim ogromnym ryzykiem i odpowiedzialnością obciąża każdy błąd w rozwiązywaniu tych zadań. Wojciech Cejrowski radzi; jeśli Europejczyk albo Amerykanin chce w takich warunkach przeżyć, musi korzystać z pomocy Indianina. Bo najbardziej cywilizowany i wykształcony Europejczyk, albo Amerykanin jest w dżungli „dzikim człowiekiem”, który nic nie potrafi, bo nic nie rozumie.

Jego konkretna wiedza jest bezużyteczna, wyuczone procedury i zachowania są do kitu i stale grożą śmiercią. 

Jest to absolutnie niezbędna lekcja pokory, którą musi przejść każdy człowiek, aby obalić w sobie syndrom wykształciucha. Syndrom polegający na przekonaniu, że to co „Ja” wiem i umiem, cała moja wiedza i dyplomy upoważniają mnie do pogardzania innymi ludźmi, ich wiedzą, kulturą, religią i obyczajami. To przekonanie o oczywistości tej pogardy jest patologią, znaną od 6 maja 2007 roku pod naukową nazwą florenckiej choroby[1] i jest typową przypadłością Bolidu[2].

Wyzwania cywilizacji XXI wieku są niewątpliwie różne, całkowicie inne od tych wszystkich elementów, które mieszczą się w tradycyjnym wykształceniu, wychowaniu i wiedzy, które składają się na wzór człowieka cywilizowanego w rozumieniu aktualnych elit. W tym sensie mogę spokojnie powtórzyć moją poprzednią uwagę, leciutko ją tylko modyfikując:

Konkretna wiedza większości współczesnych elit jest bezużyteczna, wyuczone procedury i zachowania są do kitu i stale grożą zagładą społecznościom, w których te elity mają realny wpływ na ich życie.

Dzieje się tak, ponieważ bardzo często cywilizowany i tradycyjnie wykształcony w XX wieku Europejczyk, albo Amerykanin jest w cywilizacji XXI wieku „dzikim człowiekiem”, który nic nie potrafi, bo nic nie rozumie. Zjawisko to szczególnie dotyczy elit humanistycznych współczesnego świata, które zaczynają być groźnie dla jego przyszłości.

W komentarzu do artykułu Gra o sumie zerowej? napisałem coś takiego:
Zastosowane wyżej kryterium klasyfikacji zmian w historii ujawnia zasadniczą różnicę podejścia pomiędzy tradycyjnym, a współczesnym wolnorynkowym podejściem do rozwiązywania problemów, w tej samej sytuacji:

Podejście wolnorynkowe jest takie: - Gdy pojawi się problem, natychmiast zabieramy się do jego rozwiązywania, poszukujemy MOŻLIWOŚCI zaspokojenia pojawiających cię potrzeb. Wolny rynek jest odpowiednim środowiskiem cywilizacyjnym do takiego działania.

Podejście tradycyjne jest przeciwne: - Gdy pojawi się problem, natychmiast przystępujemy do zorganizowania sprawiedliwego podziału tego co jest. Organizację tego zadania powierzamy państwu. I idziemy się byczyć na trawniku. Skutkiem i przejawem takiego zachowania jest ZANIECHANIE zamiast poszukiwania MOŻLIWOŚCI rozwiązania problemu.
Klasycznym przykładem takiego zachowania jest podejście do problemu globalneg ocieplenia, które szuka rozwiązania na drodze ZANIECHANIA produkcji dwutlenku węgla, co w gruncie rzeczy staje się narzędziem do szantażu politycznego, i jest kontynuacją totalitarnych tradycji lewicowych pomysłów ustrojowych, tak charakterystycznych dla XX wieku.

"Wszelkie odmiany kolektywizmu (totalitaryzmu) mają swoje źródło, (…) w intelektualnym błędzie: niezrozumieniu złożoności życia i gospodarki i w towarzyszącym mu próbom narzucania projektów zorganizowania społeczeństw według planu, który jest prymitywny i oparty na fałszywych przesłankach. Atrakcyjność ideologii kolektywistycznych ma swoje źródło w racjonalistycznej pysze  intelektualistów i przedstawicieli mediów, „pośredników w handlu ideami z drugiej ręki”, oraz w manipulacjach, który staje się orwellowską nowomowa, deformującą obraz rzeczywistości. [3]"
____________________________________________________________________________
Przypisy:

 

[2]Bolid = obiekt kosmiczny, który wdzierając się w normalne życie zwykłych ludzi jest niebezpieczny jak nagła śmierć. Przenośnie: spontaniczna wspólnota tradycji, myśli i BOlesnej ideologii wykształciuchów z PO i LiD, którym wydaje się, że są właścicielami niewolników, zwanych pogardliwie mohairowymi beretami. Do utworzenia sugestywnego neologizmu PO + LiD = BOLiD zręcznie wykorzystujemy podobieństwo dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek  B i P. 
Bolid jest faktyczną koalicją wspólnoty myśli, ludzi i idei, która łączy Platformę Obywatelską (PO), całą Lewicę i Demokratów (LiD), bez konieczności zawierania żadnych traktatów koalicyjnych. Zwykła w tym środowisku, doskonale znana procedura "Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!" całkowicie im wystarcza.

 

[3] Cały tekst objęty cudzysłowem, jest cytatem z okładki polskiego tłumaczenia znakomitej książki laureata nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1974 roku. Autor tego tekstu nie jest znany, jest to być może wypowiedź redakcji wydawnictwa ARCANA wydającego tę znakomitą książkę, opatrzoną numerem  ISBN 83- 89243-02-04