Warcholizna - rekonstrukcja

/a może powtórka z piłsudczykowizny.../

Kiedy ktoś w pocie czoła wypieści piękny budynek pośrodku miasta – może się nim nacieszyć do czasu, kiedy graficiarze nie zamalują mu wypieszczonych parterowych „powierzchni gładkich” swoimi bohomazami. Rzadko kiedy owe bohomazy są estetycznie przydatne do konsumpcji. A każdy, kto mija z bliska ów dopieszczony budyneczek – widzi przede wszystkim ten parterowy brak dobrego smaku.

O północy napisałem na gorąco: „Warcholizna”, TUTAJ. Zawarłem w nim trzy myśli główne:

1.       PiS – który dla siebie przechwycił i „zagospodarował” nierazbierichę oburzeniowo-kukizową w roku 2015 – nie jest najlepszym zarządcą spraw Kraju i Ludności, a bywa, że rządzi paskudnie: to jednak w żadnym parlamentaryzmie nie jest uzasadniony powód, by odmawiać politycznej formacji prawa do rządzenia, nabytego w niepodważanych co do wyniku głosowaniach powszechnych, zwłaszcza że PiS-owi odmawiano prawa do rządzenia nawet przed tymi głosowaniami, przez cały 2015 rok, co oznacza wyrachowanie, a nie spontaniczną reakcję na błędy i wypaczenia;

2.       Formacja, która w roku 2015 przegrała z kretesem, zręcznie odwraca kota ogonem: ktoś, kto urodził się po 2015 może odnieść wrażenie, że Polska do tego roku była krainą mlekiem i miodem płynącą, i właściwie nie wiadomo, dlaczego prowadząca ją przez dwie kadencje formacja nagle przegrała dwa razy wybory: w przestrzeni propagandowej szerzy się zresztą absurdalny pogląd, że ktoś oczarował, wprowadził elektorat w stupor i niemal za ów elektorat zagłosował;

3.       Formacja niepogodzona z utratą rządów sięga po odwróconą retorykę: jeszcze niedawno wyklątwiano Kornela Morawieckiego za to, iż publicznie przyznał rację „Narodowi przed Prawem” – a oto wczoraj już słychać z tuby protestujących regułę G. Radbrucha (prawo wrogie społeczeństwu można ignorować), ale też cytuje się Konstytucję, i jej artykuł  8 (Konstytucję stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej) oraz artykuł 4 (Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio);

Jasno widać, że Polska podzielona jest na pół w dwóch wymiarach (pionowo i poziomo):

W mojej ocenie w ciągu ostatnich dwóch lat największej porażki doznali wykluczeni-oburzeni (Kukiz nie okazał się Mojżeszem). Nastąpiła samoorganizacja Beneficjentów Transformacji, ale efekt tej samoorganizacji (KOD) szybko traci swoją nieskalaność wobec łapczywości stricte politycznych ugrupowań partyjnych. Stara nomenklatura – to co najmniej 200 tysięcy osób urządzonych na pograniczu „partnerstwa publiczno-prywatnego” (sojuszu biznesu i biurokracji), wymieniono – jak dotąd – nikłą jej część, pozostali zostaną „zweryfikowani” na mocy uruchamianych reform. Formacja „erki” – czyli, jak dotąd, zjednoczony polityczną myślą zakon zbrojny super-misją – dysponuje (jeszcze) niepodważalną legitymizacją elekcyjną.

Obecne zamieszki, nakręcane konsekwentnie od jesieni 2015  – bo jak inaczej nazwać przerysowaną reakcję kontestującą każdy akt rządzenia, bez próby trzeźwego wyważania racji – to w rzeczywistości walka na śmierć i życie o to, czyj diabeł okaże się starszy. Jeden z ministrów dziś o poranku zauważył w rozgłośni radiowej: warcholstwo  lepperiady (to moje określenie) to „wersal” wobec tego, co się obecnie dzieje.

Dociera do „kaczystów” prawda „czysto” polityczna: na naszych oczach w sferze „percepcji publicznej” dokonywany jest RESET PRAWDY SPOŁECZNEJ. Spodziewali się nagonki ze strony przegranej formacji, Nikogo z tych, kto ma „rząd dusz”, nie obchodzi jakakolwiek prawda o tym, co się działo i stawało w okresie Transformacji, a nawet, skąd się wzięła zmiana władzy w 2015 roku.

Dziś trwa bezwzględna wojna o każdy metr polskiej przestrzeni wizerunkowej. Szczerze mówiąc – Marszałek Kuchciński nie jest w takich przepychankach zbyt rozgarnięty. Dopuścił do tego, że „opozycja” ma poważne, uzasadnione zarzuty proceduralne (zwłaszcza dotyczące frekwencji podczas obrad w Sali Kolumnowej).

*             *             *

Kiedy pęknie około 200-tysięczna rzesza szykująca się do objęcia posad po „wyreformowanym” korpusie tuskowickiego „partnerstwa publiczno-prywatnego” – zakon PiS przegra. Nie jestem ani doradcą rządzących, ani sympatykiem socjotechnik zastępujących realne, treściwe działania – ale twierdzę, że PiS musi owe 200 tysięcy zaspokoić za samą gotowość do „służby odrodzonemu Państwu”.

*             *             *

Europa ma zagwozdkę: oczywiście, że woli europoidów od amerykanoidów. Ale nie może wprost poprzeć warcholstwa, a to jest udokumentowane rzetelnie.

To co, będzie chór na temat „wyższej konieczności”?

*             *             *

Słychać z kręgów „opozycji”, że języczkiem u wagi ma być uchwała budżetowa. No, jasne: jeśli Sejm nie jest zdolny uchwalić Budżetu – może ulec rozwiązaniu. Artykuł 98 Konstytucji mówi w pkt 4: Prezydent Rzeczypospolitej, po zasięgnięciu opinii Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu, może w przypadkach określonych w Konstytucji zarządzić skrócenie kadencji Sejmu. Wraz ze skróceniem kadencji Sejmu skrócona zostaje również kadencja Senatu. Zaś art. 225 podpowiada: Jeżeli w ciągu 4 miesięcy od dnia przedłożenia Sejmowi projektu ustawy budżetowej nie zostanie ona przedstawiona Prezydentowi Rzeczypospolitej do podpisu, Prezydent Rzeczypospolitej może w ciągu 14 dni zarządzić skrócenie kadencji Sejmu.

Czy Czytelnik rozumie, jak prorocza miała być drobna zmiana czerwcowo-lipcowa (2015) w ustawie o TK, dająca temu organowi prawo uznania Prezydenta za niezdolnego do pełnienia obowiązków?

Niestety dla opozycji: w Konstytucji użyto słowa, iż Prezydent „może”, a nie „jest zobligowany” do rozwiązania Sejmu.

Zatem polska zima będzie przebiegać pod znakiem zawołania: Prezydent wbrew oczywistym przejawom niewydolności Sejmu – nie rozwiązuje Sejmu. Pachołek Naczelnika, marionetka.

Nie lubię posła Szczerby, od czasu, kiedy – ładnych parę lat temu – odwiedził „moje” ogródki działkowe (Reduta, Warszawa) i łasił się fałszywie o poparcie w wyborach. Ale od wczoraj jego nazwisko staje się „znakiem politycznym”: sprowokował wykluczenie go z obrad i rozpoczął „lawinę 16 grudnia”.