Dyplom Matolstwa z myślenia

Od wczoraj nowym polskim przebojem stały się wyimki z prywatnej rozmowy Ministra Spraw Zewnętrznych.

Harówką na ugorze jest próba tłumaczenia ciemnemu ludowi czym jest dyplomacja oficjalna, a czym kuluarowa. Czym różni się kontrolowany przeciek od wycieku poufnych informacji. Dlaczego oficjalne stanowisko nie bywa tożsame z rzeczywistymi celami. I w końcu czym różni się oficjalne stanowisko od rzeczywistych intencji i jak się ma do nich prywatna opinia polityka lub dyplomaty.

 

W polskich standardach chyba tylko stańczyk potrafi spojrzeć, dojrzeć prawdę, ją zrozumieć i bawiąc się nią, próbować innym dowcipem objaśniać, czym różni się opakowanie od zawartości.

 

Dla tych co myślą, a nie tylko wiedzą, że myślą, słów parę znakomitego satyryka-poety.

 

 

 

http://kataryna.salon24.pl/592093,dyplomatolek

 

 

 

 

Andrzej Waligórski

Z KRONIKI DYPLOMATYCZNEJ

 

 

Raz ambasador Sodomy przywdział strój uroczysty 

Bo miał wręczyć królowi Gomory uwierzytelniające listy. 

Czuł przytem wielką tremę oraz niepokój najszczerszy 

Bo miał tę czynność wykonać w swym życiu po raz pierwszy.

 

- Co począć - kombinował z zawartością dyplomatycznej koperty? – 

- Wsadzić królowi w łapę, ukłonić się i fertig? 

A może trzeba przyklęknąć? O ziemię uderzyć głową? 

A może przed tym wręczeniem wystąpić z jakąś przemową? 

 

Aż wreszcie cały dylemat postanowił rozwiązać najprościej 

I postąpić w zależności od bieżących okoliczności. 

 

Oto już wjeżdża przed pałac ambasadorski ekipaż, 

Na dziedzińcu pręży się gwardia w tradycyjnych futrzanych slipach, 

W bramie - generałowie, za nimi - ministrowie, 

Idzie nasz ambasador z kompletną pustką w głowie, 

Wreszcie przed tronem staje, a król już siedzi na tronie, 

 

Grubasek, metr czterdzieści w kapeluszu, a raczej w koronie, 

Patrzą na siebie przez chwilę, król sapie jak hipopotam, 

Ambasador też sobie sapie, aż król wreszcie powiada: - No czo tam? 

(bo ten król trochę seplenił). Na taki grubiański speach 

Ambasador strasznie się wkurzył, poczerwieniał i mówi: - A nicz. 

 

Król jakby się trochę wzdrygnął, znów siedzi i strasznie sapie, 

Pomyślał chwilę i pyta: - A czo tam czymasz w łapie? 

Ambasador zesztywniał ze złości, strzepnął pyłek ze złotego haftu 

Na swych spodniach, i warknął przez zęby: - Nie piliśmy bruderszaftu! 

 

Król jakby zgłupiał na chwilę, a trochę jak gdyby zdębiał, 

Zaś ambasador z tych listów zaczął robić od niechcenia gołębia 

I puszczać królowi pod nosem, zaś król ze wściekłości blady 

Chciał tego gołąbka złapać, ale jakoś nie mógł dać rady, 

Więc zapiszczał: - Ambaszadorciu, przesztań ty sztrugać wariata, 

Bo każę ogłosić w gażecie, że jeszteś perszona non grata! 

 

- A dobrze - rzekł ambasador - tylko żebyście wiedzieli 

Że uznanie mnie za non grata wywoła casus belli! 

Co mówiąc usiadł na stopniach, but ściągnął sobie zuchwalec 

I berłem co obok leżało podrapał się w duży palec, 

Potem wstał, rozbił kukułkę co kukała w zegarowej dziupli, 

Wytargał króla za uszy, naubliżał mu od kurdupli, 

Wetknął mu listy do gęby i z ulgą wyszedł na słońce...

 

A nazajutrz gazety doniosły że ambasador Sodomy wręczył najjaśniejszemu panu listy uwierzytelniające.

 

http://www.waligorski.art.pl/liryka.php?litera=z&nazwa=695