Ukraina - scenariusze wariantów

 "Doktryna 24 znaków sformułowana przez architekta chińskich reform Deng Xiaopinga opiera się na starożytnych chińskich koncepcjach, bez jej znajomości zachowanie Chin na arenie międzynarodowej może wydawać się dziwne, niejasne i niezrozumiałe. Została zapisana 24 chińskimi hieroglifami (stąd nazywana jest często 24 znakami Denga), dość osobliwym, jak na standardy zachodnie, językiem. Składa się z sześciu zasad: obserwujcie chłodno i spokojnie (冷静观察), zabezpieczajcie pozycje (站稳脚跟), zdobywajcie zaufanie (沉着应付), ukrywajcie własne możliwości (韬光养晦), czekajcie na swój czas, nie wychodząc przed szereg (善于守拙), nie podnoście głowy, żądając przywództwa (绝不当头).

 

Rosja w języku chińskim złośliwie nazywa się E Luo Si, co jest co prawda inaczej zapisywane, ale jeśli nieco zmienimy intonację, to w języku chińskim nazwa Rosja może zabrzmieć "kraj śmiertelnego głodu" czy "zagłodzić się na śmierć". Znacznie mniej przyjazna nazwa niż "Państwo cnoty" - Niemcy, "Państwo prawa" - Francja, czy "fala orchidei" - Polska przy zmianie intonacji z Polski, czyli fali orchidei może się zrobić "zniszczenie" czy "demolka"."

 

 http://wiadomosci.onet.pl/swiat/radoslaw-pyffel-nie-moze-byc-wielkiej-rosji-i-wielkich-chin/qs6vt

 

 

 

 

 

 

 

Wariant pierwszy – Unia, USA i Ukraina podpisują porozumienie z Rosją w sprawie Ukrainy. Rosjanie je respektują, nie wkraczają na Ukrainę a Ukraina przekształca się w federację.

Obwody wschodnie i południowe, z liczną mniejszością rosyjską i rosyjskojęzyczną, ściśle współpracują z Rosją. Bezproblemowo z nią handlują, kupują od niej tańszy niż reszta ukraińskich okręgów gaz, jej mieszkańcy bezproblemowo mogą wyjeżdżać do Rosji za pracą.

Centralne i zachodnie obwody Ukrainy, bardziej rosyjsko sceptyczne, mają droższy gaz i ropę, nieregularne dostawy gazu, paliw i prądu – spowodowane problemami z płatnościami za nie paliwa Moskwie i w efekcie przerwami w dostawie. Pomoc unijna, amerykańska i z MFW jest niewystarczająca, ostrożna i ograniczona. Część i tak niewielkich środków jest rozkradana i marnowana przez wciąż skorumpowaną i niewydolną administrację oraz oligarchów. Rosnące bezrobocie, braki paliw i energii, niedogrzane mieszkania, braki w zaopatrzeniu oraz wysoka inflacja powodują zwiększający się głód i biedę. W takich warunkach ludność jest podatna na działania promoskiewskich prowokatorów i po kilku latach staczania się kraju, w atmosferze buntów i protestów, w kolejnych wyborach większość parlamentarną zdobywają partie, które podejmują decyzję przyłączeniu się do Rosji. Unia, USA i MFW przełykają gorzką pigułkę porażki a do strat dopisują kilkadziesiąt miliardów jakie w tym czasie darowały lub pożyczyły Ukrainie.

 

Wariant drugi – Unia, USA i Ukraina nie podpisują porozumienia z Rosją lub podpisuję je w sprawie Ukrainy, lecz Rosja go nie respektuje i wkracza z wojskami na tereny Ukrainy. Najpierw zajmuje Ługańsk i Donieck niemal bez walk. Lecz w miarę posuwania się na zachód i północ narasta zbrojny opór. Z racji przewagi zbrojenie, lepszego uzbrojenia a przede wszystkim przeszkolenia i panowania w powietrzu, straty Rosjan są minimalne. Lecz w miarę wzrostu strat Ukraińców rośnie również ich determinacja i opór. Zaczynają rosnąć straty Rosjan na liniach zaopatrzeniowych na opanowanych terenach, powodowane przez miejscowych Ukraińców oraz członków rozbitych Ukraińskich jednostek. Ukraińskie wojska walczą coraz dzielniej, ale pozbawione znaczącej pomocy wojskowej w ciągu miesiąca poddają ostatnie punkty zbrojnego otwartego oporu w okolicach Lwowa. Do Polski, na Słowację a nawet na sympatyzujące z Moskwą Węgry ucieka około miliona Ukraińców. Wraz z Ukrainą do Rosji zostaje przyłączone Naddniestrze i Gaugazja. Białoruś zachowuje integralność jedynie wskutek ostrzeżeń płynących ze strony Chin, które mają tam zainwestowane 15 miliardów dolarów.

Wskutek działań wojennych na terenie Ukrainy oraz sankcji nałożonych na Rosję, została przerwana dostawa gazu na i przez Ukrainę, ograniczając jej podaż na Słowację, Węgry i Polskę. Również tranzyt gazu do Polski przez Białoruś został wstrzymany. Natomiast dostawy gazu do Niemiec przez gazociąg NordStream zostały ograniczone jedynie w kilkunastu procentach.

Po wybuchu walk Turcja zamknęła dla statków i okrętów rosyjskich ciśnie Bosfor.

Na Kaukazie wybucha kilkadziesiąt bomb.

Ukraina stała się oficjalnie częścią federacji rosyjskiej lecz większość Ukraińców nie czuje się lojalnymi obywatelami rosyjskimi. Pamięć gwałtu na ukraińskiej państwowości oraz licznych ofiarach w jej obronie, powoduje ciągły ferment, ataki na rosyjskie placówki, jednostki wojskowe i przedstawicieli administracji. Władze starają się opanować sytuację próbując zastraszyć buntowników licznymi aresztowaniami i prześladowaniami, co tylko zwiększa wrogość oraz rodzi niechęć do niej nawet tych Ukraińców, którzy na początku witali z radością wojska rosyjskie.

Ograniczenie eksportu gazu i ropy, mające na początku godzić w państwa Europy środkowej i wschodniej wspomagające obronę Ukrainy oraz namawiające Unię do sankcji wobec Kremla, w perspektywie kilku lat, mimo początkowych istotnych problemów ekonomicznych, skutkują ich uniezależnieniem się od rosyjskich surowców. Eksport gazu do Europy spada z 450mld m3 do niecałych 200 mld m3. Do Chin i krajów azjatyckich eksport rośnie o 50 mld m3, ale te korzystając z problemów Rosji ze zbytem niebieskiego paliwa negocjują lepsze – niższe – ceny.

Zmniejszenie wpływów budżetowych, przy narastających wydatkach na sektor obronny, w perspektywie kilku lat spowodują trwały spadek PKB, obniżenie się poziomu życia oraz wzrost niepokojów na prowincji. Kraje typu Białoruś, Azerbejdżan i Kazachstan pozbawione pomocy gospodarczej, czujące zagrożenie terytorialne szukają zbliżenia odpowiednio z Unia, Turcją i Chinami.

Przez ciągły terror, wysokie bezrobocie i związane z nimi głód, mieszkańcy Ukrainy podnoszą raz po raz lokalne bunty i strajki wciąż krwawo tłumione.

Po kilku latach ciągłego spadku poziomu życia w Rosji, rosnących strat na Ukrainie i wyrywającego się Zakaukazia, Władimir Putin niespodziewanie „umiera” na zawał serca. Jego miejsce zajmuje generał KGB, który jednym z pierwszych dekretów zarządza plebiscyt nt. niepodległości na Ukrainie. Po trzech miesiącach i przegranym plebiscycie wojska rosyjskie wycofują się z większości regionów Ukrainy, Unia zdejmuje większość sankcji, Turcja odblokowuje cieśninę Bosfor a rurociągiem Przyjaźń zaczyna znowu płynąć gaz. Nowo odrodzona Ukraina składa wniosek o stowarzyszenie z Unią.

 

Wariant trzeci – wraz z majowymi wyborami secesjoniści organizują glosowanie w sprawie niezależności od Kijowa i przyłączenia się do Rosji. „Za” głosuje większość mieszkańców dwóch regionów oraz w niektórych regionach innych. Dozbrojeni przez Moskwę przejmują władzę na tych terenach. Wojska rosyjskie wkraczają na nie przejmując nad nimi kontrolę. Wybuchają nieliczne walki z wojskami pogranicza i oddziałami wiernymi Kijowowi oraz kilka, w większości zwycięskich dla Kremla, pojedynków powietrznych. Próby secesji w głębi kraju i w rejonie odeskim kończą się krwawymi ale krótkotrwałymi walkami. Wojska rosyjskie nie wkraczają głębiej i zadowalają się zajęciem regionów, w których secesjoniści uzyskali większość poparcia. W Genewie zostaje wynegocjowane zawieszenie broni. Część Ukraińców ze wschodnich terenów ucieka na zachód. Natomiast część Rosjan oraz Ukraińców o prokomunistycznych poglądach w wyniku antyrosyjskich rozruchów ucieka na terenu opanowane prze Rosjan.

Unia wprowadza nowe, choć niezbyt liczne, sankcje wobec Moskwy. Rosja podnosi cenę gazu dla Polski i krajów nadbałtyckich. Na Ukrainę płyną zwiększone środki pomocowe z Unii i USA, są znoszone wizy, jest przeprowadzana reforma samorządowa i konstytucyjna. Ukraina podpisuje umowy o partnerstwie z Unią i NATO. Wzdłuż granicy polskiej, ukraińskiej i krajów nadbałtyckich rozlokowują się nowe bazy wojskowe z dodatkowymi ponad 200 tysiącami żołnierzy rosyjskich. Na terenie Litwy, Łotwy, Estonii i w Polsce powstają bazy NATO oraz USA. A na terenie Ukrainy stale przebywają wymieniające się jedna do dwóch brygad natowskich, prowadząc nieustanne partnerskie ćwiczenia wojskowe. Ludność Ukrainy mając w pamięci zabór części terytorium przez Rosję, ofiary śmiertelne jakie przy tym były oraz mając ciągle nad głową miecz Damoklesa w postaci wciąż głodnego imperializmu Rosji, łatwiej i wytrwalej znosi trudy i problemy związane z reformami. Ułatwia jej to napływ inwestycji i z krajów unijnych, z Turcji oraz z Chin a także zniesienie wiz do Europy.

Na linii UNIA-USA / Rosja zapanowuje nie tyle zimna wojna ile chłodna nieufność. Na sytuacji korzystają Chiny, które wobec odwrócenia uwagi USA śmielej dokonują ekspansji wpływów gospodarczych i politycznych w Azji południowo wschodniej oraz Afryce.

 

 

 

Żaden z powyższych wariantów nie jest bardziej prawdopodobny od pozostałych w całości ani w częściach. Wskazują one jedynie na możliwe skutki danego rozwoju sytuacji.

Powstrzymanie Rosji przed zajęciem całego terytorium Ukrainy wbrew pozorom nie jest w dłuższej perspektywie pozytywnym scenariuszem ani dla Europy ani samej Ukrainy. Tak samo utrzymanie spójności terytorialnej nie jest wartością samą w sobie. Ważniejszą od niej jest zmniejszenie możliwości wpływania Rosji na tę część kraju, którą da się zachować w niezależności od niej. Odwoływanie się w tej sytuacji do analogii z Monachium nie jest trafne. Ważniejsze od integralności terytorialnej jest faktyczna integralność polityczna i wojskowa. Pomocna w tym celu byłaby możliwość obustronnych przesiedleń zwolenników niezależnej Ukrainy i przynależności do Rosji. Ale ten szczegół wariantów jest akurat najmniej możliwy i najtrudniejszy do przyjęcia zarówno dla opinii publicznej Ukrainy, Rosji jak i Europy.

Przyjęcie dla bardziej pozytywnego rozwoju sytuacji dla Ukrainy i Ukraińców, jako koniecznym i nieuniknionym, ofiar w ludziach i strat terytorialnych jest cyniczne ale realistyczne. Pozytywne rozwiązania nie bywają proste i bezbolesne. Ofiary zawsze są nieuniknione. Kwestią sporną pozostaje tylko wysokość strat i ich wpływ na ew. przyszłe korzyści oraz ich wielkość.