Z prądem

     Ci którzy podglądają zamówienia publiczne spotykają co i rusz ogłoszenia o grupowych przetargach na zakup energii elektrycznej przez np.: gminy. Cóż w tym dziwnego, szczególnego czy wartego uwagi dla przeciętnego Kowalskiego – zapytacie.

No cóż, dzisiaj jeszcze nic. Ale już wkrótce znaczące COŚ. Dzisiaj jeszcze nic, ponieważ cena prądu dla użytkowników indywidualnych jest regulowana przez URE (z wyjątkiem RWE STOLEN, która tu jednostronnie nie uznaje jego zwierzchnictwa). Ale już „jutro” zostaną uwolnione ceny i dla „Kowalskich”.

Koszt inwestycji w infrastrukturę i jej utrzymanie dla odbiorcy detalicznego i rozproszonego, jest zawsze większy niż dla odbiorcy wielkiego (przemysłowego). Jednostkowe koszty dostawy będą więc zawsze większe dla mnie niż dla mojego pracodawcy.

Sprzedaż prądu podlega również takim samym zasadom handlowym jak sprzedaż marchewki. Kupujesz więcej – jednostkowy koszt będziesz miał niższy. I to jest logiczne.

Zasada zamówień grupowych wprowadza jednak na ten rynek nowy czynnik, który odczujemy my – Kowalscy.

Gminy i powiaty kupujące hurtem prąd dla wszystkich swoich obiektów, lub łącząc się w grupy z innymi gminami, uzyskują niższe ceny za prąd. Z punktu widzenia płatnika podatków to dobrze – nasze podatki są wydawane w ten sposób „oszczędniej”. Ale to wszystko układ naczyń połączonych. Jeżeli zakłady energetyczne mają utrzymać ten sam poziom rentowności (a chcą i muszą, jeżeli mają modernizować i rozwijać swoją bazę produkcyjną oraz przesyłową), to sprzedając jednym taniej, drugim muszą drożej. I tymi drugimi będziemy my, Kowalscy. Zakładom energetycznym warto konkurować o dużych odbiorców. Detaliczni klienci, płacący co miesiąc 50…100,-zł, nie będą emigrować z ENEA do Tauronu albo ENERGII. Nie dla ewentualnej różnicy 2,-zł miesięcznie. Jako detaliści będziemy goleni hurtem.