Człowiek może się pogubić śledząc publikacje prasowe liderów politycznych. Premier podsumowuje polemiki, a prezes wreszcie w starym stylu kadzi, straszy i obiecuje. Jedno nie ulega wątpliwości – ani premier, ani prezes, nawet w jednym zdaniu, nie pokazują możliwego obszaru współpracy. Zgroza!
Z gróźb prezesa wybrałem jedną, która świadczy o niedoróbce speechwriterów. Zagranicznej polityce Tuska Kaczyński zarzuca finlandyzację Polski. Przypomnę, w latach 70-tych to pojęcie oznaczało znalezienie się kraju gdzieś między dwoma blokami, między Wschodem i Zachodem. W realiach PRL-u finlandyzacja mogła przynieść tylko poprawę sytuacji, bo wielkie mocarstwo (ZSRR) ograniczyłoby ingerencję w nasze wewnętrzne sprawy. Wtedy o NATO i UE nikt nie mówił, a nieliczni dopiero dziś przyznają się, że marzyli.
Tak więc dziś prezes zarzuca finlandyzację Tuskowi. Z kolei w innym miejscu stwierdza wprost – "polski interes narodowy rozpuścił się w przynależności do UE i NATO". Sam więc sobie zaprzecza, ale niech tam. Życie idzie do przodu i to, co dla Kaczyńskiego jest "rozpuszczeniem interesu narodowego" dla wielu ludzi było i jest źródłem satysfakcji i wyzwaniem.
Inne tematy w dziale Polityka
