I tak długo wytrzymali. Bajeczne notowania Platformy przez ponad trzy lata uśpiły czujność, a premierowi dały pozory licencji na nieomylność. Ci, którym jego decyzje się nie podobały, siedzieli cicho, bo były wyniki. Dzisiaj tendencja jest zjazdowa, więc oponenci Donalda Tuska podnoszą głosy. Tak działo się i w AWS-ie i w SLD.
Premier postanowił więc przeciwdziałać i zwołał zarząd. Natychmiast pojawiły się pikantne przecieki o tym, jak to rugał Schetynę, jak apelował o jedność. Wymieniano też nazwiska pretorian, którzy stali murem za szefem. Dzisiejszy poranek przyniósł niezliczone dementi tych ohydnych przecieków (Nowak, Schetyna i pomniejsi): nie atak, a dyskusja, nie krytyka, lecz refleksja, nigdy ad personam, ale ogólnie, w interesie partii.
Słowa nie zaklną rzeczywistości. W oczy działaczy PO zajrzał strach, że tracą władzę. Instynkt nakazuje stulić uszy, ale rozum domaga się poprawiania polityki, poprawiania własnych błędów. Jeśli zwycięży konsolidacja, to Platforma będzie tonąć dłużej. Jeśli zaś demokracja, to straty poniesie szybciej, ale też szybciej będzie miała szanse się podnieść.
I tak wygląda dylemat przewodniej siły naszego narodu. Póki co.
Inne tematy w dziale Polityka
