Sportowiec Lewandowski ma rację. Tylko co z tego?

Jeśli ktoś nie czytał, to zacytuję:

„No i zaczynamy zabawę. Jutro eliminacje na 800m Mistrzostw Europy w Amsterdamie. Ciekawe czy ktoś w Polsce ma z tego powodu flagę na aucie?? A może ktoś wziął wolne w pracy żeby zobaczyć najlepszych polskich lekkoatletów w akcji?? W sumie po co... Mamy w naszej reprezentacji tylko mistrzów świata i rekordzistów świata, nic wielkiego.” Koniec cytaty. 

Takiego wpisu na jednym z portali dokonał sam Lewandowski. Marcin, nie Robert. Mistrz Europy z Barcelony w biegu na 800m, dwukrotnie czwarty biegacz MŚ (2011 i 2013) na tym dystansie. Że pomniejszych, również znaczących, jego osiągnięć wymieniał nie będę.

Lewandowski jeszcze raz poruszył dość istotny problem. Problem stary jak świat. Dotyczący zresztą nie tylko sportu. W tym wypadku jednak chodziło mu o tę dziedzinę życia. Problem niesamowitej dysproporcji, i to zarówno w sferze wynagrodzeń jak i popularności, między piłką nożną a uprawianą przezeń dyscypliną. Piłka nożna i lekkoatletyka nie są na pewno jedynymi reprezentantami obu stron sporu, ale są to dla tego sporu przykłady kliniczne.

No bo zobaczmy. Weźmy po pięciu najlepszych polskich piłkarzy i lekkoatletów. Nie upieram się przy tych akurat nazwiskach, co do szczegółów jestem gotów negocjować. Jedziemy. Lewandowski, Krychowiak, Błaszczykowski, Milik, Zieliński. Jak się komuś nie podoba niech sobie wymieni Zielinę i Milika na kogoś innego.  I lekkoatleci. Włodarczyk, Fajdek, Małachowski, Kszczot i, za zasługi, bo teraz to już tylko odcinacz kuponów, Majewski. Ale przynajmniej większość wie, kto zacz, bo o przyszłym medaliście z Rio w tej konkurencji, Bukowieckim, duża część  pewnie jeszcze w ogóle nie słyszała.

No i porównajmy. Ile zarabia będący u progu nie wiadomo jeszcze jakiej kariery 21-letni Zieliński, a ile ponad 30-letni Małachowski. Sprawdźmy, który z nich był mistrzem świata i Europy oraz wicemistrzem olimpijskim, a który rezerwowym drużyny, która nie weszła do strefy medalowej na mistrzostwach kontynentu. Złe przykłady? To weźmy inne. Milik i Kszczot.  Nie pasuje? No to z grubej rury. Lewandowski i Włodarczyk. Ktoś ma wątpliwości kto w swojej dyscyplinie jest wybitniejszym sportowcem?

Nie dziwie się rozżaleniu Lewandowskiego. Lewandowskiego Marcina. Ale chyba i on, i jego koledzy z lekkoatletycznej reprezentacji, będą musieli z tym żyć. Prawo popytu i podaży. Oczywiście mocno sterowane, ale jednak.