Najłatwiej oczywiście kopać leżącego i pastwić się nad słabeuszem. Ale, moim zdaniem, mocna krytyka poczynań biało-czerwonych we Włoszech i wyciągnięcie z tego występu poważnych konsekwencji należy się polskiej męskiej siatkówce jak psu buda.
Po posiedzeniu zarządu PZPS, debatującego po powrocie z kompletnie nieudanego światowego czempionatu, dalej nic nie wiemy. Castellani dalej jest trenerem mimo, że znak jaki stoi za pytaniem o nasz wyjazd do Londynu jest w tej chwili rozmiarów King-Konga. Niby tylko na dwa tygodnie, ale wróble ćwierkają, że taki okres podano po to, by złość z tytułu uzyskanych rezultatów rozeszła się powoli po kościach.
Castellani, moim zdaniem, musi odejść z jednego, oczywistego, powodu. Jak nie odejdzie to nie będzie komu przewietrzyć szatni. A to zrobić trzeba. Są zawodnicy, którzy pod żadnym pozorem nie powinni już w kadrze występować. Blokują tylko, z racji nazwiska, miejsce innym i powodują, że reprezentujemy poziom, jaki pokazaliśmy we Włoszech. Ich czas się skończył. Umiejętności też jakby nie starczało. A samo gwiazdorowanie nie wystarcza.
Castellani nie potrafił się bez tych nazwisk obejść. I potrafił nie będzie. Jeśli chcemy jechać do Londynu i tam coś osiągnąć – konieczne jest dokonanie zmian. Na stanowisku trenera i w samej kadrze. Nie można stać w miejscu. Bo potem się na tym wychodzi jak my w Anconie.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
