Wimbledon po rundzie IV. Gauff popłynęła jak Iga

Dzieje się w Londynie, dzieje.
Ledwie, niczym z pędzącego pociągu, z turnieju wyskoczyła Świątek, już w jej ślady, chyba w jeszcze mniej godnym naśladowania stylu, poszła Gauff. Przestrzegałem ją przed Navarro, ale ona nie czyta moich tekstów. Sama sobie winna. Nic jej nie poradzę. Nie będę, specjalnie dla niej, pisał na Salonie po brytolsku.
Kto wie czy nie jeszcze większą sensacją od zwycięstwa Navarro jest wygrana Nowozelandki Sun. Ja tam znawcą tenisa nie jestem, ale trochę tych zawodniczek z touru znam. O niej jednak wcześniej nie słyszałem. Poszperałem gdzie trzeba i znalazłem, że jest rówieśniczką Igi (półtora miesiąca od Polki starsza) i wygrała dotąd aż 7 turniejów. Tyle, że wszystkie ITF-owskie. W głównej drabince Wielkiego Szlema startuje dopiero po raz drugi. Za pierwszym razem przegrała w I rundzie tegorocznego AO. Ponadto odpadała jeszcze dwukrotnie w kwalifikacjach. Do Wimbledonu dwa lata temu i w tym roku w Paryżu. Z kolei łącznie w turniejach od egidą WTA zagrała jak dotąd zaledwie 16 razy. Wyniki ma takie: Bogota’18(250) kwal., Makarska’21(125) I runda, Concord’21(125) II runda, Rabat’22(250) I runda, Concord’22(125) - I runda, Granby’22 (250)– II runda, Seul’22 (500) – ćwierćfinał (zdecydowanie największy sukces w pierwszoligowej karierze), Tampico’22(125) –kwal., Bukareszt’23(125) – I runda, Midland’23 (125) – I runda, Auckland’24(250) – II runda, Hua Hin’24 (250) – kwal., Dubaj’24(1000) – II runda, Makarska’24(125) – II runda, Hertogenbosch’24(250) - kwal., Gaiba’24(125) – I runda. Czyli, delikatnie pisząc, wątło. I teraz taki numer. Raducanu grała w Londynie bardzo dobrze. Natomiast w tym meczu przegrała jak najbardziej zasłużenie.
Wygranej Vekic z Badosą się spodziewałem. Grać ze sobą wcześniej nie grały, ale pozycja w rankingu oraz to, jak ostatnio, do różnych zresztą spraw, podchodzi Hiszpanka, sprawiały, że nie tylko sympatia, ale też trzeźwa ocena musiała być po stronie Chorwatki.
Jasmine Paolini to jest w tym sezonie na tenisowym firmanencie niepodważalna już i bezdyskusyjna gwiazda. Szalała na hardzie, szalała na cegle, teraz szaleje na trawie. Wygrana z Keys niewątliwie fartowna, ale, po pierwsze, nikt nie udowodni w żaden sposób, że gdyby nie kontuzja, to Amerykanka by ten mecz wygrała, a po drugie nawet gdyby wygrała, to grać z nią na trawie tak wyrównany pojedynek to nie każda zawodniczka z czołówki da radę.
No i mecze dzisiejsze.  
Switolina pokazała, że zeszłoroczny sukces w postaci awansu do półfinału to nie był żaden przypadek i pokazała też Chince Łang, że do czołówki, nawet tej szerszej, jeszcze niemały kawałek.
Ułatwiła sprawę Rybakinie Kalińska. Meczu nie widziałem, więc nie wiem jak ta kontuzja wyglądała i czy była rzeczywistym powodem kreczu czy następstwem niewiary w odwrócenie losów spotkania.
Putincewa dziś wykazała, że dzień konia nie może przypadać mecz w mecz po sobie. Może zdarzyć się raz, a potem jednak musi być przerwa. Wynik wskazuje (oczywiście nie oglądałem, bo niby jaki byłby powód?), że przewaga Ostapienko była duża. Wręcz bezdyskusyjna. To może dobrze, że Iga w sobotę przegrała?
W ostatnim meczu dzisiejszego wieczoru i tej całej rundy moją faworytką, choć nie taką znów wielką, była Collins. I, jak inne faworytki, nie zdzierżyła. Tym samym naprzeciw Łotyszki w ćwierćfinale wystąpi Krejcikova, która zalicza kolejny już powrót na wielką scenę. Taka Wańka Wstańka się z niej zrobiła. W pozytywnym tego słowa znaczeniu. Po tym jak rywalizowały w pierwszej rundzie z Kudiermietową o to, kto jest słabszy, kto mógł przypuszczać, że  Czeszka wyląduje w ćwierćfinale? A to wcale nie musi być koniec, bo Ostapienko, wiadomo. Przegrać, podobnie jak wygrać, może z każdym. No więc dlaczego nie z Krejcikovą?
Tak czy inaczej. Ćwierćfinały, z małą liczbą faworytek w grze, zapowiadają się bardzo ciekawie.