Emeryci: "Tusk jest geniusz, a Kaczyński Hebrajczyk"

Gospodarka, Podatki

Wiedza, umiejętność, mądrość, inteligencja

Opowieść ChatGPT o opodatkowaniu sztucznej inteligencji w celu finansowania systemu emerytalnego

ChatGPT:

Zagadnienie. Jak opodatkować "sztuczną inteligencję", aby zarabiała dla Państwa na emerytury?

ChatGPT powiedział: Opodatkowanie sztucznej inteligencji (SI) w celu finansowania systemu emerytalnego jest ciekawym i złożonym zagadnieniem. Wprowadzenie takich podatków może nie tylko zapewnić dodatkowe wpływy do budżetu państwa, ale również rozwiązać część problemów związanych z automatyzacją i zmniejszeniem liczby miejsc pracy dla ludzi. Oto kilka podejść, które mogą pomóc osiągnąć ten cel:

1. Podatek od automatyzacji pracy (podatek „robotowy”)

• Idea: Podatek ten byłby nakładany na firmy stosujące SI w celu automatyzacji stanowisk pracy, które dotychczas wymagały pracy ludzkiej. W miarę jak SI przejmuje obowiązki pracowników, firmy płaciłyby podatek od każdego „zastąpionego” pracownika.
• Mechanizm: Firmy, które korzystają z SI lub robotów zamiast zatrudniania ludzi, płaciłyby stawkę proporcjonalną do liczby zastąpionych pracowników lub do zysków uzyskanych dzięki automatyzacji.
• Zalety: Zabezpiecza środki na emerytury, redukując jednocześnie presję na zatrudnienie pracowników w zawodach, które z czasem zostają zautomatyzowane.

2. Podatek od transakcji generowanych przez SI

• Idea: SI może zwiększać wartość transakcji rynkowych (np. transakcje finansowe, handel elektroniczny), a opodatkowanie tej wartości dodanej mogłoby zasilić budżet państwa.
• Mechanizm: Każda transakcja generowana przez SI – np. transakcje realizowane przez algorytmy handlowe lub operacje na danych – byłaby objęta niewielkim podatkiem.
• Zalety: Takie rozwiązanie pozwala opodatkować wartości dodane bezpośrednio generowane przez SI, a także umożliwia unikanie podwójnego opodatkowania (bo sam produkt jest opodatkowany bezpośrednio przez transakcję).

3. Podatek od zysków z SI

• Idea: Podatek ten mógłby polegać na nałożeniu dodatkowego opodatkowania na firmy uzyskujące dochody z SI. W przypadku technologii, które pozwalają firmom na generowanie nadmiernych zysków z wykorzystania SI, wprowadzono by wyższe opodatkowanie.
• Mechanizm: Podatek od zysków uzyskiwanych dzięki SI obliczano by na podstawie udziału SI w przychodach lub zyskach, co mogłoby wymagać dodatkowych przepisów do rozdzielenia tej wartości od pozostałych przychodów.
• Zalety: Większa sprawiedliwość podatkowa dla firm, które nie inwestują w automatyzację. Dodatkowo przyczynia się do redystrybucji zysków i wyrównywania szans w gospodarce.

4. Opłata za dostęp do danych publicznych

• Idea: Większość SI wymaga dużej ilości danych do treningu, często pochodzących z zasobów publicznych (np. dane socjodemograficzne, dane z systemów edukacyjnych). Nałożenie opłat za dostęp do tych danych mogłoby zasilać system emerytalny.
• Mechanizm: Firmy płaciłyby opłatę za dostęp do danych pochodzących z sektora publicznego lub do danych, które mogą być wytworzone z publicznych systemów.
• Zalety: Zwiększa wartość sektora publicznego w gospodarce opartej na danych, co pomaga w finansowaniu emerytur. Takie opłaty mogą stanowić rekompensatę za korzystanie z publicznych zasobów.

5. Podatek od produkcji modeli SI

• Idea: Produkcja modeli SI to proces zasobochłonny, który wymaga ogromnych ilości energii i infrastruktury. Opodatkowanie samych procesów treningu SI, zwłaszcza modeli wymagających dużych nakładów obliczeniowych, mogłoby dostarczyć istotnych środków do budżetu.
• Mechanizm: Firmy rozwijające modele o dużym zużyciu zasobów obliczeniowych płaciłyby podatek od zużytej energii lub od wartości mocy obliczeniowej, którą wykorzystują.
• Zalety: Podatek ten mógłby zmniejszyć wpływ SI na środowisko oraz wymusić bardziej efektywne wykorzystanie zasobów. Byłby też sprawiedliwy, gdyż odpowiadałby rzeczywistym kosztom treningu modeli.

6. Podatek od „cyfrowych pracowników”

• Idea: Jeśli SI działa jako niezależny agent – na przykład jako chatbot obsługujący klientów lub model predykcyjny w medycynie – można traktować ją jako „cyfrowego pracownika”. Firmy miałyby obowiązek opłacenia pewnej kwoty za każdego „cyfrowego pracownika”.
• Mechanizm: Firmy płaciłyby roczny podatek zależny od liczby SI wykorzystywanych do usług, które w normalnych warunkach wymagałyby zatrudnienia człowieka.
• Zalety: Podatek ten działałby jako rekompensata dla budżetu emerytalnego, ponieważ częściowo niweluje spadek liczby opłacanych składek, wywołany przez automatyzację pracy.

Wyzwania do rozwiązania

1. Trudności w określeniu wartości dodanej przez SI – Często trudno oszacować dokładny wkład SI w zyski firm, co może utrudnić wyliczenie podstawy opodatkowania.
2. Wysokie koszty monitorowania i egzekwowania przepisów – Wprowadzenie nowego systemu podatkowego wymagałoby sporych zasobów na kontrolę, aby firmy nie unikały opodatkowania.
3. Ryzyko spadku innowacyjności – Zbyt wysokie podatki mogą zniechęcać firmy do inwestowania w SI i rozwój technologii.

Odpowiednie skonstruowanie systemu podatkowego wymagałoby zapewnienia równowagi między generowaniem dochodów na emerytury a wspieraniem rozwoju technologii. Integracja SI w gospodarkę i jej regulacja może przyczynić się do większej stabilności systemu emerytalnego, ale wymaga to przemyślanego podejścia i konsultacji ze specjalistami.

*

W idei macierzy postępu: