Szybciej od światła w idei napędu wirowego postępowego obrotu hiperbolicznego

Idea na Nagrodę Nobla

Motto: UFO zielonych kosmitów nie dymi.

Twierdzenie: W kosmolocie jako układzie zamkniętym w przestrzeni kosmicznej nie można zamienić energii kinetycznej ruchu obrotowego układu wewnątrz kosmolotu na energie kinetyczną ruchu postępowego tego kosmolotu. Zmiana postaci energii w tej metodzie nie spełnia zasady zachowania energii w idei zmiany form energii. //dowód na końcu notki//

Ilustracja ChatGPT

W idei:
We wszechświecie rozszerzającej się przestrzeni niemożliwy jest kosmolot szybszy od światła.
Zatem trzeba zatrzymać rozszerzanie się przestrzeni wszechświata, aby kosmolot był możliwy.

*

Pozostajemy w domenie idei prof. Andrzeja Dragana z poprzedniej notki (link).

Napęd kosmolotu szybszego od światła skonstruowany z matematyczny nukleonów musiałby działać metodą postępowego obrotu hiperbolicznego do przemieszczania się pomiędzy przestrzenią światła i przestrzenią nadświetlną poprzez barierę szybkości światła c. W przestrzeni światła dostrzegany układ nukleonów z masą spoczynkową, a w przestrzeni nadświetlnej dostrzegany układ antynukleonów bez masy spoczynkowej.

Matematyczne nukleony na powierzchni wstęgi Möbiusa (link) w idei dopełnienia do +1 i -1:

Szkic idei obrotu na Nagrodę Nobla:
Nukleon: neutron + obrócony proton
Nukleon: proton + obrócony neutron

*

ChatGPT podał propozycję w idei interpretacji funkcji f = ΔE ∙ Δv, gdzie ΔE = Δγ ∙ m₀ ∙ c² .

W tym ułożeniu kosmolot poruszający się szybciej od światła pokonuje dwukrotnie barierę światła: wlatując z przestrzeni światła do przestrzeni nadświetlnej i wylatują z przestrzeni nadświetlnej do przestrzeni światła. W przestrzeni światła rozpędzanie ciała do szybkości c wymagałoby nieskończonej ilości energii. Natomiast w przestrzeni nadświetlnej wyhamowanie do prędkości światła wymagałoby nieskończonej energii. Z tych dwóch przesłanek powstaje idea bariery światła. Ponieważ w tym ułożeniu kosmolot zbudowany jest z matematycznych nukleonów (materia z masą spoczynkową wraz z antymaterią bez masy spoczynkowej) - cząstki bezwłanościowo bezmasowe, to zachowuje w idei możliwość poruszania się w obu przestrzeniach. Dla prędkości v=0 masa relatywistyczna równa się masie spoczynkowej m_r = m₀. ChatGPT stawia przesłankę, że hipotetyczne cząstki bezwłanościowo bezmasowe poruszałyby się ze stałą szybkością równą prędkości światła c, ponieważ foton nie ma masy spoczynkowej i przemieszcza się z taką prędkością.

Rys 1. Idea zbliżenia fizyk relatywistycznej do mechaniki kwantowej
fragment rysunku bariery światła z rysunku dodanego w załączeniu

Wymiar f_γ= ΔE ∙ Δv

[ΔE ⋅ Δv] = kg⋅m³/s³​

Wielkości o takim wymiarze to iloczyn mocy i odległości:
[M_moc ⋅ Δr] = [ΔE ⋅ Δv]

Interpretacja w idei iloczynu pracy W i odległości r - ChatGPT: Rozważmy funkcję f=ΔE⋅Δv, gdzie ΔE to zmiana energii, a Δv to zmiana prędkości w ruchu postępowym, prostoliniowym. Funkcja f w tym przypadku mogłaby być interpretowana jako pewna miara, związana z iloczynem zmiany energii kinetycznej i zmiany prędkości. Może to opisywać np. zależność pomiędzy energią przekazywaną ciału a jego przyspieszeniem w określonym procesie. Zmiana energii ΔE dla niewielkiej zmiany prędkości v jest wyrażona jako: ΔE=Δγ⋅m₀⋅c², gdzie Δγ to zmiana współczynnika Lorentza przy zmianie prędkości.
W kontekście dynamiki, iloczyn zmiany energii i zmiany prędkości może być związany z przekazywanym pędem (czy inną wielkością mechaniczną) na jednostkę czasu, choć wymagałoby to dalszego skonkretyzowania układu i założeń.
Wymiar zmiany energii [ΔE] =J = kg⋅m²/s². Wymiar zmiany prędkości Δv=m/s. Wymiar funkcji iloczynu zmiany energii i zmiany prędkości będzie tworzył wymiar:
[ f ] = [ ΔE ] ⋅ [ Δv ] = ( kg ⋅ m²/s² ) ⋅ ( m / s ) = kg ⋅ m³ / s³.
Ten wymiar odpowiada mocy mechanicznej (ilość energii na jednostkę czasu) przemnożonej przez odległość, co może odpowiadać pracy wykonanej w określonym procesie. Wymiar tej funkcji wskazuje na wielkość fizyczną, związaną z pracą wykonaną w procesie, gdzie energia zmienia się w funkcji prędkości ciała.

Wielkości o takim wymiarze to iloczyn momentu siły i prędkości:
[M_F ⋅ v] = [ΔE ⋅ Δv]

Interpretacja w idei iloczynu momentu siły M i prędkości v - ChatGPT: Iloczyn momentu siły M_F i prędkości v ma istotne fizyczne znaczenie i może być zinterpretowany jako moc związana z ruchem obrotowym. Moment siły opisuje, jak skutecznie dana siła może powodować obrót ciała wokół osi obrotu. Jest to zatem wielkość związana z ruchem obrotowym i ma wymiar kg⋅m²/s², czyli wymiar energii, ale w kontekście obrotowym. Prędkość v w kontekście ruchu obrotowego może odnosić się do prędkości kątowej lub prędkości liniowej cząstki poruszającej się po okręgu, zależnej od promienia r. W przypadku prędkości kątowej ω, prędkość liniowa v jest dana równaniem: v=r⋅ω, gdzie ω to prędkość kątowa (w radianach na sekundę).

• Interpretacja jako moc: Iloczyn momentu siły M_F i prędkości v można interpretować jako moc mechaniczną w ruchu obrotowym. Moc to szybkość wykonywania pracy, a w ruchu obrotowym możemy określić moc jako P=M_F⋅ω. Iloczyn momentu siły i prędkości opisuje szybkość przekazywania energii w układzie obrotowym.
• Fizyczne znaczenie mocy w ruchu obrotowym: W ruchu obrotowym moc jest miarą tego, jak szybko moment siły wykonuje pracę, powodując obrót ciała. Dla poruszających się elementów, takich jak koła zębate, turbiny czy silniki, moment siły przyłożony do osi obrotu powoduje ruch, a prędkość tego ruchu kątowego (lub liniowego) określa, jak szybko jest wykonywana praca. Moment siły M_F odpowiada za to, jak skutecznie siła działa, aby wprowadzić ciało w ruch obrotowy. Prędkość v (czy to liniowa, czy kątowa) opisuje, jak szybko ciało porusza się pod wpływem tej siły. Iloczyn tych dwóch wielkości mówi o mocy mechanicznej przekazywanej w systemie, czyli o tym, jak szybko ciało przyspiesza w ruchu obrotowym w wyniku momentu siły.

Iloczyn momentu siły M_F i prędkości v reprezentuje moc generowaną w układzie mechanicznym w ruchu obrotowym. Moc to szybkość, z jaką moment siły przyłożony do ciała wykonuje pracę, powodując jego obrót. W ruchu obrotowym jest to kluczowy sposób opisywania wydajności mechanicznej systemów, takich jak silniki, wirniki, turbiny i inne obiekty poruszające się wokół osi obrotu.

*

ChatGPT:

Przeanalizuj twierdzenie: W kosmolocie jako układzie zamkniętym w przestrzeni kosmicznej nie można zamienić energii kinetycznej ruchu obrotowego układu wewnątrz kosmolotu na energie kinetyczną ruchu postępowego tego kosmolotu. Zmiana postaci energii w tej metodzie nie spełnia zasady zachowania energii w idei zmiany form energii.

Odpowiedź: Twierdzenie, które analizujesz, można rozpatrywać w kontekście zasady zachowania pędu i energii w układach zamkniętych, takich jak kosmolot w przestrzeni kosmicznej.

1. Układ zamknięty – Kosmolot jest układem zamkniętym, co oznacza, że nie oddziałuje na niego żadna siła zewnętrzna, a jedynie wewnętrzne siły mogą działać w obrębie tego układu.
2. Ruch obrotowy vs. ruch postępowy – Energia kinetyczna ruchu obrotowego jest związana z momentem pędu układu wewnątrz kosmolotu, natomiast energia kinetyczna ruchu postępowego wiąże się z prędkością całego kosmolotu względem zewnętrznego układu odniesienia. Prawa fizyki, w tym zasada zachowania pędu, stanowią, że wewnętrzne zmiany w układzie zamkniętym (takie jak zamiana energii kinetycznej ruchu obrotowego na postępowy) nie mogą zmienić pędu całego układu w przestrzeni. Inaczej mówiąc, jeśli w układzie zamkniętym kosmolotu dochodzi do zmiany rozkładu energii wewnętrznej, całkowity pęd układu pozostaje taki sam.
3. Zasada zachowania pędu – Aby zmienić ruch postępowy kosmolotu, należałoby naruszyć zasadę zachowania pędu. Moment pędu i pęd liniowy są różnymi wielkościami fizycznymi i nie można ich bezpośrednio zamieniać w siebie w układzie zamkniętym bez interakcji z zewnętrznym obiektem.
4. Zachowanie energii – Sama energia mogłaby się transformować z jednej postaci w drugą w obrębie kosmolotu (np. z energii obrotowej w energię kinetyczną innych elementów wewnątrz kosmolotu), ale nie mogłoby to doprowadzić do przyspieszenia całego kosmolotu. Z punktu widzenia zachowania energii, nie ma możliwości, aby taka wewnętrzna zamiana energii doprowadziła do ruchu postępowego kosmolotu, ponieważ energia kinetyczna ruchu postępowego dotyczy energii w układzie odniesienia zewnętrznego względem całego kosmolotu.

Podsumowując, wewnętrzne przekształcanie energii kinetycznej (z obrotowej na postępową) w kosmolocie nie może skutkować zmianą ruchu postępowego kosmolotu jako całości, ponieważ taki proces naruszałby zasady zachowania pędu w układzie zamkniętym.