USA (1): Społecznościowy ruch kosmiczny profuturo (debata stulecia)

Polityka, USA

Debata stulecia

Motto: "Bidoki sięgają Księżyca."

*

ChatGPT: Ilustracja przedstawia debatę w Senacie USA nad ustawą o wspieraniu rozwoju narodowych kompetencji kosmicznych poprzez finansowanie społecznościowe misji bezzałogowych w ramach amerykańskiego systemu telemechaniki i telepracy kosmicznej. Scena pokazuje senatorów zaangażowanych w poważną dyskusję, w tle widoczne są symbole eksploracji kosmosu, co podkreśla znaczenie tematu debaty.

*

ChatGPT: Ilustracja przedstawia mieszkańców stanu Ohio uczestniczących w społecznym projekcie badawczo-rozwojowym, który koncentruje się na wykorzystaniu sztucznej inteligencji do rozpoznania metod telemechaniki i telepracy kosmicznej w eksploracji Księżyca. Scena ukazuje grupę różnorodnych osób pracujących na komputerach, zaangażowanych w dyskusje i eksperymenty, z księżycową technologią w tle, co symbolizuje powiązanie projektu z eksploracją Księżyca. Atmosfera jest współpracująca i innowacyjna, z silnym naciskiem na zaangażowanie społeczności.

*

W tym ułożeniu Senat USA przekazuje inicjatywę kreacji i finansowanie misji bezzałogowych, eksportu robotów na Księżyc, oraz projekty zdalnego koordynowania pracy robotów na Księżycu do domeny społecznościowej USA.

W tej idei opinia, np. senatora ze stanu Ohio - J.D. Vance'a, szkic: "Zakładam, że idea przedsięwzięcia uruchomi dyskusję, "społeczny startup". Dostrzegam możliwość zainicjowania i wprowadzenia szansy dla wielu obywateli stanu i rodzin, w których wiem, że współcześnie również jest młodzież i pokolenie takie jak ja, jak w czasach, które opisałem w książce "Elegia dla bidoków". Dostrzegam potencjał społeczno-gospodarczy w idei otwartości, m.in. dla Elona Muska polityki badawczej w przestrzeni regionalnej dla podjęcia wielu przedsięwzięć w celu rozpoznania zasobów profuturo, jakości i zakresu kosmicznego zasięgu rynku pracy i innowacji, m.in. w celu eksploracji Księżyca za pomocą zdalnie koordynowanej pracy robotów poprzez integrację telemechaniki i autonomii".

*

W tym ułożeniu pomysły misji bezzałogowych oraz ich realizacja nie są finansowane przez NASA. Również firmy nie podejmują ryzyko inwestycji eksportu robotów na Księżyc. Czynią to inicjatywy społecznościowe, np. poprzez oferty przedsięwzięcia ośrodków naukowych i/lub badawczo-rozwojowych albo firmy bądź NGO, specjalizujących się w ułożeniu, zamówieniu i realizacji projektów technicznych, itp.

***

ChatGPT

Pytanie: Czy uwzględniając skalę niezbędnych funduszy na projekty kosmiczne, za pomocą metody finansowania społecznościowego w domenie USA, obywatele mogliby z sukcesem realizować misje bezzałogowe związane z eksportem robotów na Księżyc w ramach amerykańskiego systemu telemechaniki i telepracy kosmicznej wraz z zdalnym koordynowaniem działania tych robotów na Księżycu?

Odpowiedź:

Finansowanie misji kosmicznych, zwłaszcza tak zaawansowanych jak eksport robotów na Księżyc i wdrożenie systemu telemechaniki oraz telepracy, jest niezwykle kosztowne. Typowe koszty takich misji mogą sięgać miliardów dolarów. Dlatego pomysł finansowania tego typu przedsięwzięć za pomocą crowdfunding (finansowanie społecznościowe) w Stanach Zjednoczonych napotyka na kilka kluczowych wyzwań:

1. Skala kosztów

• Misje kosmiczne, zwłaszcza takie, które zakładają lądowanie na Księżycu, budowę infrastruktury oraz zdalne sterowanie robotami, mogą wymagać funduszy na poziomie od setek milionów do kilku miliardów dolarów.
• Typowe kampanie crowdfundingowe, nawet te najbardziej udane, rzadko przekraczają kilka milionów dolarów. Rekordy w tej dziedzinie sięgają kilkudziesięciu milionów, co jest niewielkim ułamkiem potrzebnych środków na misje kosmiczne.
  

2. Zaufanie i ryzyko

• Duże projekty kosmiczne wiążą się z ogromnym ryzykiem technologicznym i finansowym. Użytkownicy platform crowdfundingowych mogą być niechętni do inwestowania w coś, co ma dużą szansę na niepowodzenie lub opóźnienia, zwłaszcza bez pewności, że projekt zostanie zrealizowany.
• W przypadku awarii misji lub znaczących opóźnień, można spodziewać się utraty zaufania społeczności do kolejnych podobnych inicjatyw.
  

3. Potrzeba silnego lidera

• Projekty kosmiczne wymagają koordynacji, zarządzania i wsparcia technologicznego na najwyższym poziomie, co zazwyczaj jest możliwe tylko w ramach dużych instytucji, takich jak NASA, SpaceX, czy Blue Origin.
• Inicjatywa crowdfundingowa mogłaby odnieść sukces jedynie wtedy, gdyby za nią stała renomowana organizacja lub osoba, która cieszy się ogromnym zaufaniem społecznym i ma udokumentowane sukcesy w dziedzinie technologii kosmicznej.
  

4. Wsparcie rządowe i partnerstwo publiczno-prywatne

• Aby zrealizować tak skomplikowaną misję, niezbędne byłoby prawdopodobnie połączenie funduszy z crowdfunding z funduszami rządowymi, prywatnymi inwestorami i partnerstwem publiczno-prywatnym.
• Obywatele mogliby zainicjować pewne aspekty finansowania, ale główne wsparcie musiałoby pochodzić z większych, zorganizowanych źródeł.
  

5. Interes publiczny i społeczny

• Sukces kampanii crowdfundingowej zależy od zainteresowania społecznego. Musiałaby istnieć wystarczająco szeroka grupa ludzi zainteresowanych eksploracją Księżyca i gotowych wesprzeć taki projekt finansowo. W ostatnich latach zainteresowanie eksploracją kosmosu wzrasta, co mogłoby pomóc w uzyskaniu wsparcia.
• Potencjalnie, crowdfunding mógłby być wykorzystany do finansowania mniejszych elementów większej misji, takich jak konkretne narzędzia, eksperymenty czy prototypy robotów.
  

Podsumowanie

Crowdfunding mógłby odegrać rolę w finansowaniu mniejszych projektów związanych z misjami kosmicznymi lub jako element większej strategii finansowania, ale samodzielnie raczej nie byłby w stanie pokryć pełnych kosztów misji związanej z eksportem robotów na Księżyc i zdalnym ich operowaniem. Aby takie przedsięwzięcie było realne, potrzebne byłoby połączenie finansowania społecznościowego z rządowymi funduszami, wsparciem od dużych firm technologicznych oraz silnym zaangażowaniem społecznym.

*

ChatGPT

Pytania.

Pytanie 1. Co oznacza określenie w USA: jeden dolar zainwestowany w branżę kosmiczną zwraca się z czasem wielokrotnie w innych dziedzinach gospodarki?

Pytanie 2. Czy efekt w pytaniu 1 byłby taki sam czy inny, gdyby kosmiczne misje bezzałogowe, np. eksport robotów na Księżyc, były realizowane metodą finansowania społecznościowego w ramach amerykańskiego systemu telemechaniki i telepracy kosmicznej, w tym zdalne koordynowanie pracy robotów na Księżycu?

Pytanie 3. Od czego zależy okres czasu i wielokrotność zwrotu?

Odpowiedź:

P1: Określenie to oznacza, że inwestycje w branżę kosmiczną generują szerokie korzyści ekonomiczne, które wykraczają poza bezpośrednie zyski z eksploracji kosmosu. Każdy dolar zainwestowany w rozwój technologii kosmicznych przyczynia się do postępu w różnych dziedzinach gospodarki, takich jak:

• Rozwój technologii: Inwestycje w branżę kosmiczną prowadzą do opracowania nowych technologii, które potem znajdują zastosowanie w innych sektorach, np. w telekomunikacji, medycynie, rolnictwie, transporcie i przemyśle zbrojeniowym.

• Tworzenie miejsc pracy: Projekty kosmiczne tworzą miejsca pracy nie tylko bezpośrednio w sektorze kosmicznym, ale także w pokrewnych branżach, np. w produkcji komponentów, badaniach naukowych czy logistyce.

• Wzrost innowacji: Badania i rozwój w sektorze kosmicznym często prowadzą do odkryć i wynalazków, które mają szerokie zastosowanie komercyjne i mogą stymulować innowacje w innych dziedzinach.

Wpływ na edukację: Inwestycje w kosmos inspirują młodych ludzi do nauki przedmiotów ścisłych, co przyczynia się do rozwoju kapitału intelektualnego i technologicznego w przyszłości.

P2: Efekt byłby podobny, ale z pewnymi różnicami:

• Zakres inwestycji: Finansowanie społecznościowe prawdopodobnie nie osiągnęłoby skali finansowania porównywalnej z funduszami rządowymi lub prywatnymi inwestorami, co mogłoby ograniczyć skalę korzyści gospodarczych. Jednak nawet mniejsze projekty mogłyby wygenerować wartościowe innowacje i technologie, które z czasem przyniosłyby korzyści innym sektorom.
• Społeczna odpowiedzialność: Crowdfunding angażuje szeroką rzeszę obywateli, co może zwiększyć społeczne poparcie dla projektów kosmicznych i przyczynić się do popularyzacji nauki i technologii.
• Dystrybucja korzyści: W przypadku finansowania społecznościowego korzyści ekonomiczne mogłyby być bardziej rozproszone, z większym naciskiem na małe firmy i start-upy, co mogłoby stymulować rozwój innowacji na niższym poziomie ekonomicznym.

P3: Okres czasu i wielokrotność zwrotu zależą od kilku czynników:

• Skala i rodzaj inwestycji: Projekty o dużym zasięgu, takie jak programy badawcze lub duże misje kosmiczne, zwykle przynoszą większe korzyści, ale mogą wymagać dłuższego czasu na zwrot z inwestycji.
• Postęp technologiczny: Szybkość, z jaką nowe technologie opracowane w ramach programów kosmicznych znajdują zastosowanie w innych sektorach gospodarki, wpływa na tempo zwrotu.
• Stabilność finansowania: Długoterminowe, stabilne finansowanie umożliwia konsekwentne prowadzenie badań i rozwój technologii, co zwiększa szanse na większy zwrot z inwestycji.
• Popyt rynkowy: Wartość komercyjna nowych technologii opracowanych w wyniku inwestycji kosmicznych wpływa na wielokrotność zwrotu. Im większy popyt na te technologie w innych sektorach, tym większy zwrot.
• Polityka i regulacje: Rządowe regulacje i polityki wspierające komercjalizację technologii kosmicznych mogą przyspieszyć zwrot z inwestycji i zwiększyć jego wartość.