Tajemnicza "puszka SANFU" w idei miliona dolarów oraz energii

Ścieżka energetyczna

Start-up: "inżynieria hydroelektronowa":
Jak myśleć w idei materialnymi elektronami swobodnymi i cząsteczkami wody?
Rzecz: przedmiot materialny, elektron cząstka materii, H₂O cząsteczka materii.
Jak obliczyć ile elektronów swobodnych można zgromadzić w zbiorniku z wodą?
Wirtualna konfrontacja idei hydroelektronowej w naturze ułożeń niemożliwych.

*

Inspiracja: Technika względnego wzrostu pojemności elektrycznej rzędu MILIONA razy! - link

*

Internet, eksperyment:

Demonstracja na AGH "Ucieczka ładunku na powierzchnię zewnętrzną" - link

Demonstracja stanowi zatem przesłankę techniczną wykonaną praktycznie, która potwierdza prawdę, a prawda to wiedza, której nie można zmienić. Powierzchni wewnętrznej pustego w środku otwartego zbiornika nie da się naelektryzować.

*

Zbiornik na pioruny

*

W idei milion

Nie jest to notka o internetowym wykonaniu ułożenia technicznego według procedury SNAFU. Jaka fizyka energii opisuje uzyskanie efektu względnego wzrostu pojemności elektrycznej "rzędu MILIONA razy", tymczasem pozostaje tajemnicą SNAFU.

Działania w praktyce kreują różne inspiracje materialne i konstrukcyjne. Związane są z kosztem użycia środków materialnych. Pomysł na start-up konstrukcji w idei hydroelektronowej może generować kolejne pomysły i ich koszty, w tym, np. zwiększające skalę układu. W jednym przypadku badacz może dysponować działem elektronowym nadającym elektronom Ek rzędu 20-25 keV, a w innym rzędu 1 MeV.
SNAFU dodał idee inżynierii materiałowej konstrukcji zbiornika. Warto mieć na uwadze, że wiele osób może posiadać w materialnych ułożeniach hydroelektronowych szczególny talent. Stąd idea start-upu rzeczywistego symbolicznie jest oznaczona 1 milionem dolarów. Ponadto warto zauważyć, że SNAFU wspomniał o użyciu uniwersalnego miernika elektrycznego. W ułożeniach hydroelektronowych u manneta nie ma urządzeń pomiarowych.

Pojawiają się w rozważaniach uwarunkowania, z których wynikają relacje wiedzy bez pomiaru w zbiorniku:

"Otóż, naładowany obiekt uzyskuje elektryczny potencjał -- innymi słowy, napięcie. Jeżeli to napięcie osiągnie wartość 20 000 Voltów, to elektron, żeby do obiektu "wniknąć", musi mieć energię większą, niż 20 000 elektronowoltów (eV). Każdy elektron o energii niższej, niż 20 000 eV, już zostanie odepchnięty, "zawrócony z drogi". Zatem, jeśli używamy działka wytwarzającego elektrony o energii kinetycznej 20 000 eV, to możemy obiekt naładować do potencjału (czyli napięcia w odniesieniu do ziemi) 20 000 Voltów." - SNAFU (link)

W idei "puszka SNAFU"

(wersja nieautoryzowana)

Rysunek

W idei zbiornika o objętości 1dm³ oraz przyjętej względnej "miary jonowej", określającej ilość wprowadzonych elektronów rzędu 10^-7 mol/dm³, w związku do miary stężenia jonów H⁺ w ramach jonu H₃O⁺ w wodzie w temp. 25 ℃, która wynosi w stanie równowagi 10^-7 mol/dm³, ilość wprowadzonych elektronów wynosi:

n (e ~ H+) = 10^-7 * 6,023 *10²³ = 6,023 * 10¹⁶

Ładunek elektronu wynosi 1,602 * 10^-19 C. Zatem ładunek Q = Σ n (e) wynosi 9,65 * 10^-3 C.

Poglądowo mówi się o jonie H⁺, ale w rzeczywistości protony nie pływają są zanurzone w wodzie i nie spotkają się z elektronem w idei równania: H⁺+ e^- → H.
W idei hydroelektronowej wodór oraz tlen nie są wyprowadzane ze zbiornika.

Ułożenie:

4H₂O + 4H₂O ⇌ ( 4H₃O⁺ + 4OH⁻) + 4e- → ( 4H₂O + 2H₂ + 4OH⁻ → 6H₂O + 2H₂ + O₂ + 4e^- ) → 8H₂O + 4e^- 

Dodane 4 elektrony swobodne odbierają 4 protony z jonów H₃O⁺ i powstają cząsteczki wodoru. Dwa jony OH^- tworzą jedną cząsteczkę wody i jeden atom tlenu. Zatem 4 jony OH^- tworzą 2 cząsteczki wody i 2 atomy tlenu, z których powstaje cząsteczka tlenu. W reakcji 2 cząsteczek wodoru z cząsteczką tlenu powstają dwie cząsteczki wody (pary wodnej).  "W tym ułożeniu z 8 cząsteczek wody w stanie ciekłym powstają 2 cząsteczki H₂O w stanie gazowym (para wodna). Uwalniane są 4 elektrony swobodne oraz energia".

Wirtualne rozważania w labiryncie idei hydroelektronowej w rzeczywistych układach technicznych przejmuje zasada zachowania energii, form energii i sposobów jej zmiany.

Ułożenie powyższego równania jest zmyślone. W ułożeniu jest:

8(H₂O) w stanie ciekłym → 6(H₂O) w stanie ciekłym + 2(H₂O) w stanie gazowym

W idei energii:

1. 4H₂O + 4H₂O ⇌ 4H₃O⁺ + 4OH⁻, to relacja wynikająca natury samoistnej jonizacji (autodysocjacja).

2. + 4e-, to relacja związana z wprowadzeniem elektronów.

3.1.  4H₂O + 2H₂ + 4OH−, to relacja naturalna wywołana technicznie z elektronem w idei H⁺+ e^- → H i powstanie cząsteczeki wodoru oraz przemiany jonów OH^-.

3.2. 6H₂O + 2H₂ + O₂ + 4e-, to relacja powstania cząsteczki tlenu i "zwrotu elektronów"(!?)

4. 6 (H₂O) w stanie ciekłym + 2 (H₂O) w stanie gazowym + 4e^-, to zmiany "stanu termodynamicznego" 2 cząsteczek wody.

Zatem w tym ułożeniu musiałby zachodzić związek pomiędzy energią autodysocjacji i energią zmiany  "stanu termodynamicznego", czyli naturalna energia jonizacji cząsteczek wody Ej (H₂O) przemieniona metodą techniczną za pomocą działania wprowadzonych elektronów E(e) w energię kinetyczną cząsteczek wody Ek (H₂O), plus inne formy energii, np. fotonu E_f (emisji fali elektromagnetycznej).

W idei alchemii hydroelektronowej:

Ej (H₂O) + E(e^-) → Ek (H₂O) + E_f

Samoistna jonizacja (autodysocjacja) cząsteczek wody w stanie ciekłym pochłania energię i nie może jej oddać, ponieważ wprowadzone do wody elektrony swobodne przejmują H⁺z jonu H₃O⁺. Energia oddana jest w postaci cząstek wody w stanie pary wodnej oraz w postaci promieniowania elektromagnetycznego.

2H₂ + O₂ → 2H₂O, plus energia 5,7 eV

Internet:

Google: Dysocjacja cząsteczek wody na jony jest procesem endotermicznym (aby rozerwać wiązania, należy pochłonąć energię). Procesom endotermicznym sprzyja wzrost temperatury. Proces autodysocjacji wody zależy od temperatury. Ponieważ jest to reakcja endotermiczna (rozpad cząsteczki wody na jony wiąże się z pochłanianiem ciepła), wzrost temperatury powoduje, zgodnie z regułą przekory, przesuwanie równowagi reakcji w stronę produktów.
*
W Laboratorium Pana Korka "Wybuchowa synteza wody — wodór i tlen — eksperyment" (link).
*
"Elektroliza wody polega na rozkładzie jej na jony (dysocjacji) pod wpływem napięcia wynoszącego minimum 1,229 V." - link
*
"Protony (H⁺, hydrony) początkowo hydratują jako jony hydroksoniowe, H₃O⁺ (zwane także jonami oksoniowymi lub hydroniowymi) i nie występują jako nagie protony w fazie gazowej, cieczy lub wodzie stałej, gdzie oddziałują niezwykle silnie z chmurami elektronowymi. Wszystkie trzy atomy wodoru w jonie hydroksoniowym są połączone silnymi wiązaniami kowalencyjnymi i są równoważne (symetria C_3v w próżni). Właściwości termodynamiczne dysocjacji w temperaturze 25 °C i 0,1 MPa wynoszą ΔU° = 59,5 kJ ˣ mol⁻¹, ΔV° = 22,13 cm³ ˣ mol⁻¹, ΔH° = 55,8 kJ ˣ mol⁻¹, ΔG° = 79,9 kJ ˣ mol⁻¹, ΔS° = -80,8 jot ˣ K⁻¹ ˣ mol⁻¹ [1938] Proton nigdy nie występuje w postaci nieuwodnionej w roztworze wodnym, a jony hydroksylowe, H₃O⁺ , również w środowisku wodnym występują w znikomym stopniu niezależnie [2134] Wszystkie protony jonów hydroksoniowych są głównie wiązaniami wodorowymi, co powoduje dalsze uwodnienie do H₃O⁺ (H₂O)_n , gdzie n zależy od warunków , takich jak temperatura, substancje rozpuszczone, ciśnienie i metoda oznaczania. [H⁺] jest często zapisywane zamiast [H₃O⁺]" - ("Water dissociation and pH" - link; tłumaczenie stron - link).