Jak tu czynić sobie Ziemię poddaną, skoro ona i tak sprowadzi wszystko do swojej przyrody? Z uznanych już praw natury w domenie wiedzy poprzez ich praktyczne stosowanie przez naukowców i inżynierów, oraz z jeszcze nieznanych, nie da się ułożyć metodą technologii i techniki tego co w naturze Wszechświata nie istnieje. Nie jest możliwe zgromadzenie w zbiorniku tylu elektronów swobodnych, ogólnie rozróżnianych jako niezwiązanych z żadnym atomem ani cząsteczką czy jonem, aby dokonały "demolki" w wodzie (w stanie ciekłym H2O), w jej naturalnych ułożeniach jonowych, w strukturze molekularnej cząsteczek wody oraz wodoru i tlenu.
Technologie, Nauka
Wzór
Przesłanka: Zeus
W zbiorniku z czystą wodą znajduje się zanurzona metalowa puszka kulista o promieniu R = 1 m (centralna elektroda), do której doprowadzane są elektrony od strony wewnętrznej powierzchni, np. z metody wykorzystującej Generator Van de Graaffa, który w tym ułożeniu może wytworzyć napięcie rzędu 1 MV. W układzie generatora jest możliwość odłączenia kulistej elektrody z ujemnymi ładunkami oraz neutralizacja elektryczna pustej metalowej kuli generatora z ładunkiem dodatnim. Potencjał elektryczny Ziemi umownie przyjęty jest o wartości zero. Elektrony naelektryzowanej puszki kulistej gromadzą się na jej powierzchni zewnętrznej. W wodzie znajdują się naturalne "jony wodne" pochodzące od cząsteczek wody. Nawet ultra-czysta woda nie jest idealnym izolatorem. Nadal będzie miała przewodnictwo ze względu na obecność jonów H+ i OH-. Zatem woda wraz z puszą z metalu tworzy materię przewodzącą sprawiając, że elektrony naelektryzowania z natury elektryczności przemieszczają się przez wodę w stronę wewnętrznej powierzchni zbiornika, który będąc, np. również z metalu stanowi przewodnik, zatem nie zatrzymuje wewnętrznego naelektryzowania. Na zewnętrznej powierzchni zbiornika pojawia się ładunek ujemny, który przemieszcza się do ziemi. W trakcie przemieszczania się elektronów przez przewodnik (puszka metalowa - woda - obudowa zbiornika) od jego środka (centralnej elektrody) na zewnętrzną powierzchnię zbiornika, elektrony oddziałują z cząsteczkami wody oraz jonami wodnymi.
Jaka ilość elektronów naelektryzowałaby zewnętrzną powierzchnię S metalowej puszki kulistej zanurzonej w wodzie?
Zbliżamy się do końca internetowej idei hydroelektronowej. Przydałaby się jeszcze idea miary ujęta w ułożeniu szkicu wzoru i danych do policzenia ilości elektronów naelektryzowania zewnętrznej powierzchni kulistej centralnej elektrody (S) zanurzonej w wodzie.
*
Dodane 24.04.2022 r.
Drogowskaz do miary dla idei hydroelektronowej.
Wzór (deda): 4 * pi* epsilon 0 * epsilon r * R = N * e / U (pojemność kuli w wodzie o epsilon r = 81 wyrażona przez jej promień = zgromadzony ładunek do napięcia). Stąd wyliczamy ładunek Q = N * e a z niego liczbę elektronów na powierzchni
Dane:
R = 1 m
U = 1 MV = 106 V
εr - względna przenikalność elektryczna ośrodka, dla próżni εr = 1, dla wody εr = 81
ε0 – przenikalność elektryczna próżni, ε0 = 8,85 * 10-12 F/m, [ 1F = 1C / 1V ]
k - stała oddziaływań ładunków elektrycznych w próżni
k = 1/4πεrε0 , w przypadku próżni k = 8,9875 * 109 Nm2/C2, k =~ 9 * 109 Nm2/C2
Q = N * e, ładunek elektryczny zgromadzony na powierzchni kuli (centralnej elektrody) zanurzonej w wodzie
e - ładunek elektryczny elektronu 1e = 1,602 * 10-19 C, 1C = 6,24 * 1018 ładunków elementarnych
C = Q/U - pojemność naelektryzowanej kuli (centralnej elektrody)
Szukane:
N - ilość elektronów naelektryzowania powierzchni centralnej elektrody
4 * pi* epsilon 0 * epsilon r * R = N * e / U
N = 4 * p i* epsilon 0 * epsilon r * R * U / e
N = 4 * π * εr * ε0 * R * U / e
N ~= 4 * 3,14 * 81 * 8,85 * 10-12 F/m * 1 m * 106 V / 1,60 * 10-19 C
N = 4 * 3,14 * 81 * 8,85 * 10-12 * 1 * 106 / 1,60 * 10-19, [ (F/m) * m * 1/F]
N ~= 5,6 * 1015 elektronów
Ładunek elektryczny Q zgromadzony na powierzchni centralnej elektrody jest rzędu ~ 0,1 * 10-3 C.
Ile czasu zajęłoby elektronom ucieczka z centralnej elektrody na obudowę poprzez wodę wypełniającą zbiornik? Czas to po prostu R * C, czyli tzw, "stała czasowa", gdzie R to oporność wypełniającej zbiornik wody rzędu Mega-Ohmów, a C to pojemność elektryczna centralnej elektrody.
Autodysocjacja wody - w idealnie czystej wodzie w warunkach standardowych stężenie jonów [H3O]+ i [OH]− wynosi ok. 10−7 mol/l, tj. liczba Avogadra podzielona przez 10 do siódmej potęgi czyli "6,022*10^(+16)" .
*
Czy można by uderzyć piorunem w centralną elektrodę?
Ładunek elektryczny związany z piorunami jest rzędu kilku kulombów. Piorun - "W czasie uderzenia przepływa ładunek rzędu 5 kulombów, a całkowita energia odpowiada 140 kWh (504 MJ)". To ilość energii porównywalna do zużycia podczas świecenia żarówki o mocy 100 W przez dwa miesiące. Natomiast w idei ułożenia względem 100% energii ze statystycznej ilości wyładowań w Polsce energia piorunów odpowiadałaby potrzebie energetycznej 6-7% gospodarstw domowych. Jednak 99% energii związanej ze zjawiskiem pioruna rozprasza się w powietrzu i do ziemi dociera niespełna 1% energii pioruna.
Woda jest najtrwalszym związkiem tlenowca z wodorem. Dysocjacja termiczna H2O ⇌ H2 + ½O2 związana jest z zużyciem ΔE 285,8 kJ/mol i staje się znacząca dopiero w temperaturze kilku tysięcy stopni Celsjusza.
Układając energię 285,8 kJ/mol względem p/w energii pioruna 504 MJ to odpowiada rozkładowi na tlen i wodór ok. 1763, 5 moli cząsteczek wody.
285,8 kJ - 1 mol
504 MJ - n = ? moli
Masa molowa wody wynosi ok 18 g/mol. Zatem 1763, 5 moli H2O to 31743 g wody czyli ok. 31,7 kg.
Blog: "Ułożenia" - sztuka to fizyka bez matematyki. * W przyrodzie są tylko dźwięki i więcej nie ma w naturze muzyki. Talent nie pochodzi z tej Ziemi. * Monter ułożeń niemożliwych [ komentarze ].
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Technologie
