Metoda sparowania elektronu i wirtualnego pozytonu - test

Technologie, Nauka

Pole magnetyczne i wirtualna elektryczność

Przesłanka: własności elektryczne są niezależne od układu odniesienia.

W tym ułożeniu wybrana została idea metody sparowania elektrony z wirtualnym pozytonem. Notka ma na celu postawienie pytania: jak wykryć sparowany z elektronem wirtualny pozyton? Bez eksperymentu metoda jest wskazaniem, jak w zabawie "pomidor" albo przysłowiowy eter. Rysunek poniżej w zamyśle ukazuje przesuniecie w polu magnetycznym wirtualnego pozytonu sparowanego z elektronem co sprawia podobieństwo z ruchem elektronu wokoło protonu (model atomu Bohra). Zatem pole magnetyczne jest polem elektrycznym czyniącym to przesuniecie.

Założenie - własności elektryczne są niezależne od układu odniesienia - ma na celu wskazanie przyjęcia, że odpychanie i przyciąganie się ładunków, odpowiednio, jednoimiennych i różnoimiennych, przejawia się w układach odniesienia takim ruchem nośników ładunku elektrycznego, aby było spełnione ułożenie jak dla odpychania i przyciągania, czyli nie ma innych pól poza polem elektrycznym przejawiającym się efektem w ruchu i w spoczynku. Tor ruchu elektronu w polu magnetycznym wskazuje na inne zależności elektryczne spełniające ruch elektronu jak w polu elektrycznym protonu. Jest to samo tylko inaczej, jednak nie ma nic nowego (bytu, w tym przypadku pola -magnetycznego).

Test:

Oddziaływanie wzajemne dwóch przewodników (przykład a i b), przez które przepływa prąd elektryczny - gdzie przesunięte byłyby wirtualne pozytony sparowane z elektronami?

Ułożenie:

Istnieje taki znany przykład w fizyce, który z całkowitą pewnością wyklucza przydatność modelu sparowania elektronu z wirtualnym pozytonem do opisu natury zjawisk.