Spin elektronu jak magneton Bohra w modelu z wirtualnym pozytonem w spoczynku?

Dystans kwantowy

Przesłanka: "Magnetyzm a spinowy moment magnetyczny protonu i elektronu" - George Waleski

"Moment magnetyczny elektronu prawie identyczny jak magneton Bohra. Moment magnetyczny protonu µp stosunkowo mały w porównaniu do momentu magnetycznego elektronu µe i ze znakiem przeciwnym. Jak by należało rozumieć ten przeciwny znak. Czy jako przeciwny kierunek? Chyba tak. A co powiemy o   momencie magnetycznym neutronu µn , który, jako niby neutralny, posiada też moment magnetyczny, co prawda mały, ale o znaku minus, tak jak elektron? Jaka jest natura tego neutronu?"- George Waleski

Pole magnetyczne jest polem elektrycznym ujawniającym ruch w oddziaływaniu wzajemnym nośników ładunku elektrycznego.

Ułożenie. Zatem, aby z elektronu uczynić magnes trzeba powiązać ruchu jego ładunku elektrycznego względem innego pola elektrycznego. W tym ułożeniu model zawiera wirtualny pozyton powiązany z układem odniesienia, w którym jest w spoczynku, a elektron wokoło niego wiruje:

Wirtualny pozyton nie jest składnikiem struktury wewnętrznej elektronu - elektronowy ruch wirowy ujawnia wirtualny pozyton magnetyzmem elektronu ("elektron wirujący nad dziurą w próżni / w eterze"). Wirtualny pozyton i elektron rozdziela "dystans kwantowy" - umowna nazwa (pobrana z komentarza blogera Wacław Kopacka ). Gdyby w naturze było takie modelowe ułożenie i za pomocą metody technologii i techniki można by było dokonać pokonania przez wirtualny pozyton dystansu kwantowego do elektronu i zaszłaby anihilacji[*], to powstałyby jony uzyskane z dowolnych materialnych struktur molekularnych, które rozpędzane w silniku jonowym, służyłyby jako "paliwo" odrzutowe.

[*] - wersja odwrotna, to zanik elektronu, czyli anihilacja "wewnątrz" próżni, wessanie elektronu, anihilacja generująca wirtualne, a nie rzeczywiste, fotony.

Ponadto. W poniższym modelu stowarzyszenia materii i antymaterii, pozytonowo-elektronowym, protonu i neutronu, neutron powiązany jest z wirtualnym antyprotonem, a tym samym z częściowo uwirtualnionym elektronem.

I może w tym ułożeniu neutralny neutron posiadałby moment magnetyczny, "co prawda mały, ale o znaku minus, tak jak elektron"?

I może gdzieś w tym jest idea modelu efektu masy poprzez dobranie układu odniesienia dla elektrycznego splątania ruchu "realnej" materii i "wirtualnej" antymaterii?