Nowość - na progu hydroelektronowego przełomu - ścieżka do patentu?

Ogień i woda.

Przesłanka: Anoda wspomaga ruch nośników ładunku elektrycznego, ale nie czyni elektrolizy.

We wszystkich przypadkach rozważań w internecie o idei hydroelektronowej dochodziło tylko do tego momentu, że powstaną jony HO^-. W notce "Brakujące uzupełnienie zewnętrznego efektu fotoelektrycznego" jest nowość, przesłanka, wskazówka, że być może na katodzie będzie się wydzielał wodór (H₂), oraz, że prawdopodobnie można by tak ułożyć uwarunkowania elektryczne w układzie, że anoda będzie przyciągała nośniki ładunku elektrycznego, ale nie czyniła elektrolizy. Niech zatem tak będzie.

Jak w "zbiorniku hydroelektronowym" z jonów OH^- otrzymać tlen (atomowy, cząsteczkowy) bez odbierania im elektronów na zewnątrz układu, poza zbiornik?

Wybór ścieżki:
Wiązania w molekułach i jonach mają wymiar energetyczny. Zatem na jon HO^- musiałaby być wprowadzona ingerencja energetyczna o wartości większej, niż wiązanie wodoru z tlenem w jonie OH^-. Jaka to mogłaby być metoda ingerencji? W idei modelu może się gromadzić w zbiorniku wodór i tlen. Co do idei, poglądowo poznajemy, skutki kontaktu określonej ilości wodoru i tlenu pod wpływem bodźca energetycznego. Czynniki sprzyjające do zamiany wodoru i tlenu w cząsteczki wody:

W rozważanym układzie taki efekt zachodziły w stosownie szczelnym zbiorniku. Co jednak podnosi badania o kolejne koszty eksperymentu dla potencjalnie zainteresowanego inwestora wysokiego ryzyka w jeszcze nieznane dla przydatności biznesowej.

Marketing:
Wprowadzone do układu fotoelektrony to elektryczne nanosłoniki w składzie porcelany cząsteczek wody rozdzielające je na wodór i tlen (elektryczna mieszanina piorunująca).

*

Różnica między energią i mocą energetyczną.

Dysocjacja termiczna wody staje się znacząca dopiero w temperaturze kilku tysięcy stopni Celsjusza:

H₂O ⇌ H₂ + ½O₂    ΔE 285,8 kJ/mol

W tym ułożeniu użycie określenia "dysocjacja termiczna" nie odnosiłoby się do cząsteczki wody, tylko do jonu HO^- . Zatem można by sobie domniemać, że energia metody ingerencji w jon HO^-, to być może byłaby o wartości połowy energii dysocjacji termicznej wody, czyli ΔE 142,9 kJ/mol? To symetryczne ujęcie, z uwagi na dwa atomy wodoru, nie jest ścisłe z uwagi na to, że HO jest z minusem, HO^-, a to nie jest to samo, co symbolicznie rozpisując, odwracając notację ^-OH, i HOH. I być może  z uwagi na ten elektron przy HO^-, energia ingerencji byłaby mniejsza, niż 142,9 kJ/mol?

Wprowadzone z zewnątrz do zbiornika elektrony nienależące do cząsteczek wody (np. fotoelektrony), to jakoby wprowadzenie do układu części energii, która zawsze pozostaje, niezależnie od przemian, dopóki wprowadzone elektrony są w zbiorniku, i/lub, związane z strukturą molekularną - atomową, cząsteczkową, jonową. Wychodzi zagadnienie mocy, czyli dłuższe w czasie wprowadzanie mniejszych porcji energii i krótsze w czasie jej odzyskanie w większej ilości (porcji), choć pomniejszonej o straty energii.

Przy jakiej metodzie ingerencji energetycznej w jony HO^-, czyli wprowadzenie nadmiaru energii dla jonu HO^-, natura tych jonów wprowadzi stan minimalizacji energii poprzez pozbycie się wodoru i uwolnienie tlenu, jednocześnie zachowując wprowadzony nadmiarowy ładunek elektryczny w formie swobodnej lub związanej molekularnie? Ideogram:

2HO^- -> H₂ + O₂ + 2e^-

Kuchenka mikrofalowa - czy wykorzystanie mikrofal mogłoby czynić ingerencję w HO^-, umożliwiającą uzyskanie tlenu? Anoda ma potencjał poniżej wartości czyniącej elektrolizę. Może to byłaby wskazówka dla możliwości ingerencji energetycznej metodą elektromagnetyczną?

1 eV = 1,6 * 10^-19 J.

Związek elektronu (-, minus) z HO^- ma zapewne wymiar energetyczny.

Zatem w tym ułożeniu byłyby istotne dwie wartości energii metody ingerencji w H-O^-, dotyczące:
- wiązania H z O, czyli H-O; E_H-O
- "złączenia" elektrostatycznego elektronu (-) z tlenem, czyli O^-, E_O-

1 mol HO^- => 6,02 * 10²³ jonów HO^-

142,9 kJ/mol HO^- = 142900 J / 6,02 * 10²³ HO^-  = 23737 * 10^-23 J/HO^- =~ 2 * 10^-19 J/HO^- = 1,25 eV/HO^-