Energia – jaka ty? Cz 3.

 

http://manipulatorzy.salon24.pl/243966,energia-jaka-ty

 

http://manipulatorzy.salon24.pl/244415,energia-jaka-ty-cz-2

 

Wróćmy do tego momentu, gdy mamy do czynienia z jednym wielkim Hiper-oscylatorem. Opisując ten stan napisałem:

 

Nie ma zewnętrznej energii, gdyż prawie cała energia naszego świata "zużyła się" na utworzenie wiązań w tym jednym ogromnym atomie.

 

Prawie cała, to nie cała, więc rezonnym jest zadanie pytania – A gdzie się podziała reszta energii?

 

Pamiętacie jak pisałem, że stan "Zero" charakteryzuje się tym, że nie ma grawitacji, gdyż istnieje tylko jeden obiekt kosmiczny – Hiper-oscylator? To wygląda prawdopodobnie, ale kłóci się z rzeczywistością.

 

Jeżeli miałby powstać obiekt składający się z N/3 szt. neutronów (gdzie N – ilość elektronów w Naszym Swiecie), to coś je musi spajać. I tym czymś jest grawitacja, na którą każdy z neutronów przeznacza część swojej energii.

 

Przecież neutron nie przenosi ładunku – powie ktoś i będzie miał rację. Stąd ewidentny wniosek, że ta siła grawitacji bierze się z części energii przenoszącej przez każdą cząstkę elementarną, z której składa się każdy neutron wchodzący w skład Hiper-oscylatora.

 

Jeśli od tamtego stanu "Zero" przyjść do dzisiejszego dnia, to łatwo zauważyć, że dzięki temu, iż każda cząstka elementarna przenosi część ładunku, który przeznacza tylko na generowanie grawitacji – istnieją atomy. Przecież one są Hiper-oscylatorami w miniaturze.

 

Trwa ekspansja. Nasz Swiat rozszerza się. Pojawiły się nowe gwiazdy (oprócz Ciała Centralnego) położone bliżej rozszerzających się granic Naszego Swiata. Energia i materia wyzwalana z tych gwiazd przyczynia się do rozszerzania Swiata, ale chociaż przyrost gwiazd jest coraz większy, to przyrost ciśnienia rozszerzającego zmniejsza się, gdyż cały czas rośnie objętość Naszego Swiata.

 

Jak długo trwa ekspansja?

 

Tak długo, aż ciśnienie rozszerzające nie zrówna się z ciśnieniem ściskającym pochodzącym od innych Swiatrów, a więc do momentu, gdy przestanie przyrastać ilość energii wyzwolonej z materii Hiper-oscylatora.

 

To też jest bardzo interesujący stan, gdyż odbiega on od tego, czego moglibyśmy oczekiwać w teoretycznym modelowaniu.

 

Przypominam, że pisałem o takim stanie, gdy w Naszym Swiecie nie ma grawitacji. Jak się wyjaśniło, wbrew pozorom, nie jest to stan "Zero". Więc jaki moment miałem na myśli?

 

Wyobraźmy sobie, że wszystkie oscylatory (N elektronów i M elektrin) zajęły swoje oddzielne miejsce w przestrzeni. Ani jeden elektron nie tworzy ciała kompozycyjnego z elektrinem, W takim momencie, między cząstkami elementarnymi działają tylko siły przyciągania (elektron-elektrino), lub odpychania (elektron-elektron, elektrino-elektrino).

 

Czy możliwy jest taki stan?

 

Teoretycznie tak, gdyby nie było planet i innych niż gwiazdy obiektów kosmicznych. Ponieważ jednak mamy planety, to najbardziej prawdopodobny scenariusz wygląda tak: Nawet gdyby zgasła już ostatnia gwiazda, to i tak przestrzeń Naszego Swiata jest zapełniona różnymi obiektami kosmicznymi, które są ciałami kompozycyjnymi.

 

Te obiekty oddziaływują między sobą siłami grawitacyjnymi, które mogę zaniknąć tylko wtedy, gdy znikną te obiekty, a to jest możliwe tylko w warunkach Hiper- oscylatora.

 

Wniosek:

 

Idealny Hiper-oscylator, składający się tylko z neutronów nie ma prawa na istnienie, gdyż część materii zamiast cyklu:

 

- Hiper-oscylator – Hiper-plazma – cząstki elementarne – neutrony - gwiazdy

 

przechodzi cykl:

 

- Hiper-oscylator – Hiper-plazma – cząstki elementarne – neutrony – planety, komety, inne obiekty kosmiczne.

 

A przecież wszystkie inne obiekty kosmiczne niż gwiazdy, są neutralne z punktu widzenia procesów związanych z pulsacją Naszego Swiata.

 

Generalny wniosek:

 

Tylko drobna cząstka całej energii Naszego Swiata jest tracona przez układ na grawitację, niemniej to właśnie ta część energii ma wielki wpływ na czas ekspansji.

 

Grawitacja, jest energią oddziaływania między ciałami kompozycyjnymi. Siła jest tylko graficznym wyobrażeniem  kierunku przemieszczenia energii w tym oddziaływaniu.