zbyt młodzi, zbyt głupi, by zrozumieć, że zmarłym należy się wspomnienie ("poza obozem")

Im dalej, tym gorzej, tym podlej.

Może są zbyt młodzi, zbyt głupi, by zrozumieć, że umarłym należy się wspomnienie, a żyjącym żałoba?

Może są zbyt młodzi, zbyt prostaccy, by zrozumieć, że żałoba ma różne formy, że towarzyszą jej różne emocje?

Nie wiem, jakiej muzyki słuchali w młodości, co przeczytali, komu otworzyli drzwi.

Nie muszę wiedzieć, udawać empatii. Ich sprawa. Ich życie.

Ale gdy stają za blisko i gdy plują, będę siebie bronić.

Jest formą obrony także pamięć; więc gdy abp. Gądecki przypomniał wczoraj historię Medada i Eldada, wzięłam z tej pamięci coś dla siebie, by zapamiętać. Nie podejmuję się egzegezy; zapisuję wyrażenia i sytuacje: 

bunt  wznieciła „hołota” (hebr. „asafsuf” – Lb 11,4); powodem protestu nie był głód ani pragnienie, ale monotonia codziennego menu; Mojżesz był wyczerpany szemraniem, nie mógł też dźwigać przywództwa sam. Bóg nakazał mu wybrać 70-ciu z obcych i zgromadzić "poza obozem"; obdarzył i tych "poza", i 2-óch, którzy w obozie zostali (Medada i Eldada), darem przewidywania; gdy zostały poskromione zazdrość i żal Mojżesza, menu się odmieniło, szemranie ustało.

"Poza obozem" - w punkt!