Wielki Piątek: "Chociaż przeszedł przez jej wrota", "Która drogo dziś przybrana"...

rodzinnych, zdrowych, bezpiecznych

Świąt Zmartwychwstania Pańskiego

(także sobie życzę, bo świat może zapomnieć, przeoczyć, ale - samej głupio o sobie nie pamiętać...)

xxxxxx

A po prywatnej fotce, jak co roku piękna pieśń (wiersz) i piękna, stara ikonografia.

Nie ma miedzy nimi szlachetnej paraleli, nie uzupełniają się w oczywistościach, nie są kontynuacja odcisku. Tylko tu, w notce, sąsiadują.

Do zapamiętania (przeze mnie) dwa cytaty z pieśni:

"Chociaż przeszedł przez jej wrota...", "Która drogo dziś przybrana, kosztem Pana..." - tak bardzo ludzkie, tak bardzo "nie-boskie"... A przecież nie z naszego świeckiego, ponowoczesnego czasu.

A z obrazu - wizerunki niewiast. Obraz Andrei tym bardziej nie jest z naszego somatycznego czasu, a przecież sięga - niczym skalpel - współczesnych traum cielesności... i współczesnych twarzy, tu nieprzypadkowo twarzy kobiecych...

I pieśń, i obraz dowodzą, że - według wspominających i opowiadających historie - Chrystus musiał nie tylko okrutnie, cieleśnie umierać, ale i bardzo cieleśnie żyć, mimo iż o tym, jak cieleśnie żył i doświadczał, wiemy mniej, wiemy ciszej...

Nie zna śmierci Pan żywota,

Chociaż przeszedł przez jej wrota.

Rozerwała grobu pęta

ręka święta, Alleluja!

Twój, Adamie, dług spłacony,

Okup ludzki dokończony

Wnijdziesz w niebo z szczęśliwymi

dziećmi twymi. Alleluja!

Próżno straże, grób strzeżecie!

Już Go tutaj nie znajdziecie:

Wstał, przeniknął skalne mury,

Bóg natury. Alleluja!

Teraz On na ludzkie plemię

i na miłą patrzy ziemię,

Która drogo dziś przybrana,

kosztem Pana. Alleluja!

Przez Twe święte zmartwychwstanie

z grzechów powstać daj nam,Panie.

Potem z Tobą królowanie.

Alleluja! Alleluja!

                                                                     /sł. Franciszek Karpiński/

Obraz: Andrea Mantegna, Opłakiwanie zmarłego Chrystusa, ok. 1483; tempera, płótno, 68 × 81 cm, Pinacoteka di Brera, Mediolan

(otwiera się w YouTube; warto:))