Poznanie z biegiem Wisły

Powszechne i sprawiedliwe wykorzystanie nowoczesnych technologii zależy od kompetencji użytkowników. Im więcej wiemy i umiemy, tym więcej korzystamy.

Pogłębianie i poszerzanie kompetencji, dotyczy każdego sposobu wykorzystywania innowacji. Czy to w pracy podejmowanej dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb własnych lub swoich bliskich (pracy opartej na solidarności), czy to w pracy podejmowanej dla uzyskania wynagrodzenia (pracy opartej na wymianie).

Dzięki możliwościom pośredniego, internetowego obserwowania zachowań gospodarstw domowych, dla wykorzystania cyfrowych możliwości do wolności gospodarowania, ekonomia będzie wprowadzać niepieniężne wskaźniki systematycznej refleksji nad rozwojem dobrostanu społecznego. Pozwalające na obserwację i wartościowanie znaczenia pracy dobroczynnej (Rys. 1).

Rys. 1. Dzieje różnicowania kompetencji pracy. Opracował Andrzej Madej.

Im bardziej korzystamy z kompetencji dla bezpośredniego powiększania dobra własnego i swoich bliskich pracą dobroczynną, tym bardziej przybliżamy się do łacińskiego ideału wyrażania godności człowieka pracą. Wykorzystanie Internetu do wartościowania racjonalności gospodarowania w okresie Gospodarki sieci wiedzy, uzupełnia wartościowanie pieniężne z okresu Gospodarki rynkowej.

W nadchodzącym okresie rozwoju specjalistycznych kompetencji pracy dobroczynnej, kluczowe wskaźniki rozwoju dobrostanu społecznego, będą wskazywać zmiany solidarnego rozwoju wiedzy. Podnosząc Sektor dobroczynności, do rangi najważniejszego z sektorów humanizowanej gospodarki (Rys. 2).

Rys. 2. Humanizacja gospodarki dzięki Sektorowi dobroczynności. Opracował Andrzej Madej.

Dzięki wprowadzaniu wskaźników solidarnego rozwoju wiedzy do badania użyteczności narzędzi i technologii usług społecznych, możliwe będzie realizowanie programów i polityk popytowego rozwoju innowacji. Gdzie wcześniejszym od partnerstwa dla zorganizowania produkcji, na drodze pomiędzy innowacją a użytkowaniem, jest partnerstwo dla zorganizowania marketingu (Rys. 3).

Wskaźniki solidarnego rozwoju wiedzy, jako instrumenty wsparcia nie pieniężnego wartościowania , będą tworzone i aktualizowane przez państwowe instytuty badawcze. Wzbogacające odpowiednio do potrzeb Sektora dobroczynności, narodową infrastrukturę społecznej gospodarki rynkowej.

Rys. 3. Badania stosowane w gospodarce sieci wiedzy. Opracował Andrzej Madej.

Popytowy rozwój innowacji wymaga nawiązywania porozumień przedsiębiorców, administracji publicznej i naukowców dla wykorzystywania Otwartych laboratoriów, sprawdzających użyteczność innowacji. Laboratoria te będą integrowane w zakresach terytorialnym lub zawodowym, odpowiednio do ustrojów lub polityk usług społecznych, których dotyczy innowacja.

Przestrzeń poznania w otwartych laboratoriach ekosystemów rozwoju innowacji (Mapa ekosystemu innowacji), wyznaczają porozumienia wokół Centrów doskonałości, prowadzone przez państwowe instytuty badawcze. Skuteczność takiego porozumienia wymaga klarownej publicznej prezentacji, opisującej między innymi podstawy uzgodnień organizatorów programu (Matryca uzgodnień programowych) oraz publiczną prezentację zamierzeń organizacyjnych (Memorandum informacyjne programu) (Rys. 4).

Rys. 4. Mapa ekosystemu innowacji Sektora dobroczynności. Opracował Andrzej Madej.

Zachowanie klarownych standardów uzgodnień organizatorów Programu badań stosowanych (Matryca uzgodnień) oraz publicznej prezentacji zamierzeń (Memorandum informacyjne), umożliwi prowadzenie społecznej kontroli nad zarządzaniem jego realizacją. Realizowanej poprzez: (i) wprowadzenie instrumentów prefinansowania Programu przez gospodarstwa domowe, (ii) wprowadzenia systemu premiowania za efektywność jego realizacji (stosując do tego obligacje społeczne) oraz (iii) wykorzystywanie instrumentów współpłatności dla pozyskiwania użytkowników (stosując do tego bony rozwojowe).  

Proponuję, by Matryca uzgodnień, jako metoda nawiązywania porozumienia partnerów obu zakresów programów badawczych, wykorzystywał doświadczenia Modelu biznesowego Canvas. Z zasadniczą modyfikacją, że celem koncentracji środków nie ma być maksymalizacja relacji przychodów do kosztów, lecz identyfikacja użyteczności wprowadzanych innowacji dla gospodarstw domowych, poprzez zmiany wskaźników solidarnego rozwoju wiedzy (Rys. 5).

Rys. 5 Matryca uzgodnień organizatorów programów badań stosowanych. Opracował Andrzej Madej.

Koordynatorem ustalania Matrycy uzgodnień dla Programów badań stosowanych, powinny być Państwowe instytuty badawcze, Oddziaływanie tych Programów i innych działań Państwowych instytutów badawczych, będzie miało znaczenie dla wszystkich subsydiarnych programów i polityk społecznych.

Obecnie kilka instytucji proponuje władzom Małopolski i Śląska podjęcie czterech Programów badań stosowanych dla laboratoryjnego sprawdzenia użyteczności czterech innowacji usług medycznych. Wykorzystujących telemedycynę dla integracji systemu ochrony zdrowia (Rys. 6).

Rys. 6. Memoranda informacyjne czterech programów telemedycznej integracji systemu ochrony zdrowia. Opracował Andrzej Madej.

Laboratorium terytorialne, działające w kilku powiatach, powinno sprawdzić użyteczność nowej usługi Otwarta Medycyna Szkolna dla rozwoju Domowej edukacji medycznej. Laboratorium zawodowe, działające w kilku zakładach pracy, powinno sprawdzić użyteczność Otwartej Medycyny Pracy dla rozwoju Domowej edukacji medycznej.

Dla określania standardu ustaleń partnerów programu badań stosowanych w otwartych laboratoriach ekosystemu innowacji, wskazanych w Matrycy uzgodnień, proponuję używanie nazwy MATRYCA VIA VISTULA.

Podkreślając krajobrazową konkretnością tej nazwy, realizm poznania solidarnego rozwoju wiedzy, w przeciwieństwie do ideologicznego odrealnienia, obecnej schyłkowej fazy komercyjnego rozwoju wiedzy.

Ps. Bardziej czytelne rysunki, są na mojej witrynie https://www.viavistula.eu/2019/02/20/poznanie-z-biegiem-wisly/.