Sektor dobroczynności

Czwarte Stanowisko Krakowskiej Strategii Profilaktyki Medycznej,

SIECIOWE MIARY SOLIDARNEGO ROZWOJU WIEDZY

W Pierwszym Stanowisku Krakowskiej Strategii Profilaktyki Medycznej wskazaliśmy na Solidarny rozwój wiedzy jako na wskaźnik rozwoju Dobrostanu społecznego. W Drugim, wskazaliśmy na Samokształcenie w rodzinie i Samopomoc zdrowia, jako zasady integrujące uczenie i leczenie wokół domowej pracy solidarnej. W Trzecim, wskazaliśmy na Bon rozwojowy i Obligację społeczną, jako instrumenty łączenia środków prywatnych i publicznych w politykach społecznych.

Czwartym Stanowiskiem konkretyzujemy miary wskaźnika Solidarny rozwój wiedzy, poprzez badanie języka stosowanego w komunikacji internetowej (czyli w sieci). Tak, by wskaźnik ten służył jako fundament opisu procesów rozwojowych, dla oceny programów polityk i usług społecznych.

Pierwszy sektor gospodarki

Należy podkreślić, że wbrew utartym opiniom, sektor rolnictwa jako przestrzeń zaspakajania ludzkich potrzeb, nie był pierwszym obszarem aktywności gospodarczej człowieka. Historycznie, pierwszym sektorem zarówno był jak i nadal pozostaje obszar dobroczynności, zaspakajający pracą dobroczynną najważniejsze potrzeby człowieka. Wysoka skuteczność szeroko rozumianych rynków gospodarczych w racjonalizowaniu gospodarowania zasobami materialnymi i oszczędnościami kapitałowymi, ograniczyła refleksje ekonomistów do trzech sektorów wymiany towarowej. Bezspornym faktem jest, że dzięki rynkowej rywalizacji, rolnictwo, przemysł i usługi, podnoszą od wieków poziom dobrostanu społecznego.

Cyfrowe otwarcie zasobów wiedzy i interaktywnych kontaktów, zmniejsza znaczenie kapitału i zysku w motywacjach gospodarczych. Coraz więcej korzyści osiągać możemy dzięki samodzielnie podejmowanej pracy, czy to z przeznaczeniem jej efektów na wymianę czy to na bezpośrednie zaspokajanie potrzeb. Rosnące znaczenie tej drugiej, dobroczynnej mobilizacji trudu pracy, uzasadnia wprowadzenie kategorii pracy dobroczynnej i sektora dobroczynności, do głównego nurtu refleksji ekonomicznej.

Rysunek 1. Cztery sektory społecznej gospodarki rynkowej.

Zarówno skala jak i waga potrzeb zaspakajanych dzięki pracy dobroczynnej uzasadnia wprowadzenie Sektora dobroczynności na pierwsze miejsce obszarów gospodarki. Dla ułatwienia jego rozwoju, ekonomiści winni wykorzystać nowoczesne technologie dla badania i ocen polityk i procesów gospodarczych. Co było postulowane w Pierwszym Stanowisku Grupy inicjatywnej Krakowskiej Strategii Profilaktyki Medycznej, a jest ukonkretnione w niniejszym Czwartym Stanowisku.

Solidarny rozwój wiedzy

Przedstawiając Sektor dobroczynności jako obszar wzrostu Dobrostanu społecznego, wyrażanego wskaźnikiem Solidarnego rozwoju wiedzy, wskazaliśmy w jego modelu (rys. 2) na cztery wiodące zasady ustroju Społecznej gospodarki rynkowej: Samokształcenie w rodzinie (A), Samopomoc zdrowia (B), Społeczna kontrola inwestycji (C) i Popytowe finansowanie innowacji (D). Zasady te obejmują wszelkie dziedziny praktycznej aktywności twórców, przedsiębiorców i dawców pracy, zgodnie z kwalifikacjami potrzebnymi w gospodarstwach domowych i innych instytucji. Dzięki wprowadzonemu w Polsce Zintegrowanemu Systemowi Kwalifikacji, konieczne do samodzielności kompetencje i certyfikacje, można zdobywać w dowolnym trybie i w każdym wieku.

Rysunek 2. Model Społecznej gospodarki rynkowej. Opracowanie własne Andrzej Madej.

Z uwagi na zgodne oparcie fundamentów kultur narodów europejskich na wartościach cywilizacji łacińskiej, solidarny rozwoju wiedzy może też być uznany za uniwersalną rację istnienia każdego z państw Europy bez wewnętrznych granic. Co powinno ułatwiać integrację ekonomiczną oraz otwartość kulturową i polityczną.

Inferencje kultury solidarności

Proponowany w Model Społecznej gospodarki rynkowej, wskaźnik Solidarnego rozwoju wiedzy opiera się na hipotezie powiązania pomiędzy, - możliwymi do obserwacji i pomiaru częstotliwości wykorzystywania w Internecie – pojęciami oddającymi kompetencje pracy solidarnej (platforma internetowa, obserwowane miary), zmiennością w podejmowaniu samokształcenia w rodzinie dla podnoszenia kompetencji pracy solidarnej (platforma edukacyjna, istotne zmienne) a wpływającym na poziom dobrostanu społecznego natężeniem wykonywania pracy solidarnej (platforma praktyki pracy dobroczynnej, istotne wartości dobrostanu społecznego). Model ten jest przedstawiony na rysunku 3, jako Model powiązań platform zdarzeń i relacji Sektora dobroczynności.

Propozycja wykorzystania takiego powiązania (inferencji) pomiędzy trzema wymiarami kultury solidarności, jako metody dla ukonkretnienia przedmiotu refleksji ekonomicznej nad efektywnością programów działania, wynika z kulturowej specyfiki Sektora dobroczynności. Oto bowiem praktyka społeczna samodzielnej pracy solidarnej w rodzinach, ze względów z jednej strony na ochronę tajemnicy miru domowego przed bezpośrednimi obserwacjami, z drugiej strony ze względu na błędy subiektywizmu w badaniach ankietowych, nie poddaje się bezpośredniemu wartościowaniu ilościowemu.

Rysunek 3. Model powiązań platform zdarzeń i relacji Sektora dobroczynności w gospodarce sieci wiedzy.

Dla przełamania tego ograniczenia poznawczego, proponujemy wykorzystanie obserwacji o horyzontalnej komunikacji uczestników całego, trójwymiarowego zjawiska społecznego. Wydaje się bowiem, że naturalnym zachowaniem w społeczeństwa sieci wiedzy, czy to w przypadku podejmowania domowej edukacji o pracy solidarnej z wykorzystaniem cyfrowych narzędzi lub technologii, czy też w przypadku podejmowania pracy solidarnej z wykorzystaniem cyfrowych narzędzi lub technologii, będzie internetowe poszukiwanie odpowiedzi na wątpliwości o sposobach działaniach. Czyli praktyka internetowego poznania, z użyciem pojęć właściwych dla specjalistycznej kompetencji podejmowanej pracy.

Tym samym, następować będzie wprowadzanie do Internetu, przez osobę zaciekawioną poznaniem, pojęć w specyficznych zwrotach (miar), będących symptomami (zmiennymi) procesów, interesujących dla ekonomisty analizującego zjawiska praktyki gospodarowania Sektora dobroczynności. Co da możliwość wykorzystania wskaźnika inferencyjnego Solidarny rozwój wiedzy, opartego na obserwowaniu sieciowej komunikacji według wybranych miar, dla wnioskowania o wpływie interesujących nas zjawisk na zmiany poziomu Dobrostanu społecznego.

Krakowska propozycja

Przenosząc dokonane teoretycznie rozpoznania do realiów strategii w konkretnym obszarze zaspokajania potrzeb, zakładamy, że wprawdzie zasadniczy zakres praktyki pracy dobroczynnej odbywać się będzie w relacjach bezpośrednich, to komunikacja dla poprawiania kompetencji Sektora dobroczynności, w znacznym stopniu odbywać się będzie za pośrednictwem Internetu. W Internecie budowane będą i wprowadzane polityki subsydiarnego wsparcia solidarności oraz usługi edukacji przez całe życie. W Internecie prowadzona też będzie otwarta refleksja nad jakością standardów i metod.

Proponowany przez nas sposób pomiaru mierników wskaźnika SRW wykorzystuje te okoliczności i równocześnie przewiduje wykorzystanie nowoczesnych narzędzi pomiaru struktury i częstotliwości. Narzędzi stosowanych od kilku lat przez komercyjnych użytkowników Internetu, dla kontroli użyteczności poszczególnych pojęć czy zwrotów dla promocji produktów.

Ogólny wzór dla Krakowskiej propozycji wskaźnika Solidarny rozwój wiedzy SRW obejmuje sześć mierników.

WSR = A + B + C + D + O + T

Cztery pierwsze wyprowadzone są ze schematycznego Modelu wzrostu dobrostanu społecznego.

Piąty miernik Ogólny (O), obejmuje pojęcia opisujące ustrój społecznej gospodarki rynkowej.

Szósty miernik - Telemedycyny (T), obejmuje pojęcia właściwe dla cyfryzowanego systemu ochrony zdrowia, jako najważniejszej dla dobrostanu społecznego kategorii usług społecznych.

Rysunek 4. Struktura mierników wskaźnika Solidarny rozwój wiedzy.

Zgodnie ze strukturą przedstawioną na rysunku 4, proponujemy by każdemu z sześciu mierników odpowiadało po pięć powiązań pomiędzy pojęciami (miary, zwroty) i żeby każdy z tych mierników i z obejmowanych przez nie zwrotów (miar), posiadał taką samą wagę (rangę). W ten sposób wyliczona będzie codzienna zmienna wartość miar, mierników i całego wskaźnika.

Wykorzystanie wskaźnika SRW opisującego Polskie realia Sektora dobroczynności, jako wskaźnika referencyjnego (bazy odniesienia), polegać będzie na porównywaniu codziennie prezentowanych danych o strukturze i częstotliwości wskaźnika SRW, udostępnianych w stałym miejscu sieci internetowej przez Grupę inicjatywną KSPW, do postępów w realizacji konkretnego programu działania w ramach Sektora dobroczynności istotnego dla jego organizatora, uczestnika lub obserwatora.

Model wykorzystania zmieniającej się wartości wskaźnika SRW dla oceny jakości realizacji programu, ocenianego w relacji do wskaźnika SRW jako jego bazy referencyjnej, przedstawia rysunek 5.

Rysunek 5. Wykresy zmian wskaźników Kontrolowanego Programu i Wskaźnika referencyjnego Solidarny rozwój wiedzy.

Dzięki wyznaczeniu różnic w poziomie wskaźników SRW i wskaźnika Kontrolowanego Programu w okresach początkowym i końcowym realizacji Kontrolowanego Programu, można ocenić i wynagrodzić osiągniętą efektywność osób zarządzających jego realizacją.

Taki benchmarking powinien pomóc osobom nadzorującym realizację konkretnych programów polityk społecznych, wspierających rozwój Sektora dobroczynności, dla kontrolowania ich skuteczności. W tym możliwość benchmarkingu powinna pomóc w wykorzystania nowych instrumentów finansów publicznych, takich jak obligacje społeczne, bony rozwojowe czy budżety obywatelskie.

Co też postulowaliśmy w naszym Trzecim Stanowisku, w kontekście uspołecznienia profilaktyki medycznej.

Potrzeba badań

Hipoteza o znaczeniu powiązania trzech wymiarów aktywności w Sektorze dobroczynności, jako podstawa do wnioskowania (inferencji) o zachodzących zjawiskach społecznych z wykorzystaniem wskaźnika miar sieciowej komunikacji Solidarny rozwój wiedzy, jest hipotezą opartą na doświadczeniach członków Grupy inicjatywnej KSPM w zakresie znaczenia kultury fizycznej dla uspołecznienia profilaktyki medycznej.

Dla weryfikacja tej hipotezy, konieczna będzie praktyka wykorzystania benchmarkingu rekomendowanego we wskaźniku Solidarnego rozwoju wiedzy, układu miar zainteresowania pojęciami Sektora dobroczynności, przez organizatorów, uczestników lub obserwatorów przygotowywanych z zamierzeniem wykorzystania wskaźnika Solidarny rozwój wiedzy, jako wskaźnika referencyjnego dla programów realizacji polityk społecznych lub programów wprowadzania innowacji usług społecznych.

Do czego serdecznie zachęcamy.

Przewidujemy wprowadzenie pierwszej korekty struktury pojęć i wag dla poszczególnych mierników w marcu i kolejnej w czerwcu 2018 roku. Kiedy planujemy przeprowadzenie konferencji, pogłębiających podejmowane zagadnieniach. Liczymy na wykorzystanie dla tych zmian doświadczeń i opinii życzliwych nam obserwatorów zmian w formach prowadzenia polityk społecznych.

Andrzej Madej, Przewodniczący Grupy Inicjatywnej

Kraków, 10 listopada 2017.

Rysunki opracowania własne Andrzej Madej