Samopomoc zdrowia

Kompetencja samopomocy zdrowia, stawać się będzie motywacją edukacji do każdej pracy.

Przez całe życie.

Rejestrowanie dla jakości pracy

Cyfrowe rejestrowanie usług medycznych, pozwala na zwiększanie skuteczności troski o zdrowie. Zarówno tej podejmowanej przez lekarzy i innych uczestników systemu ochrony zdrowia, jak i tej podejmowanej dla dobrego stanu własnego zdrowia lub zdrowia swoich najbliższych. Rejestrowanie to, wykorzystywać będzie formalizowanie procedur medycznych, oparte na standardach wprowadzanych do naszego życia, wraz z rozwojem wiedzy medycznej i kultury poznania.

Rozbudowa systemów rejestrowania i nadzoru, pomoże praktyce odpowiedzialności za jakość zdrowia. Odpowiedzialności nie tylko w znaczeniu moralnym czy prawnym, ale również w znaczeniu ekonomicznym. Zgodnie z ekonomiczną potrzebą racjonalności, nie tylko w pracy komercyjnej, właściwej dla ekonomii kapitalizmu, ale i w pracy solidarnej, właściwej dla ekonomii solidarności. Ekonomii nadchodzącego w Polsce czasu społecznej gospodarki rynkowej.

Pomoże pracy solidarnej, której znaczenie rośnie wraz ze wzrostem znaczenia pracodzielności jako piątej cnoty kardynalnej cywilizacji łacińskiej (praca wyrazem godności człowieka) oraz rozwojem mechanizmów samoregulacji samorządowej (demokracja bezpośrednia wyrazem solidarności wspólnot).

Medialna medycyna

Obecny model systemy ochrony zdrowia, oparty jest na przyjętym w czasach Hipokratesa paradygmacie odpowiedzialności lekarza za dobrostan zdrowia pacjenta. Tej zasadzie poddana jest cała sztuka medyczna zarówno jako praktyka działania, jak i jako dziedzina wiedzy. Wiedzy rozwijanej główne z perspektywy skuteczności interwencji w okresie zapaści zdrowia człowieka. Czyli w okresie choroby pacjenta.

Wprowadzenie cyfrowych narzędzi i technologii diagnostycznych pozwala obecnie na poszerzenie tej perspektywy odpowiedzialności w ochronie zdrowia, o profilaktykę i rehabilitację. Obejmując je łącznie terminem „promocja zdrowia”. Terminem, w którym kluczowe znaczenie ma nasza osobista aktywność, tak wobec dobra stanu własnego zdrowia, jak i wobec dobra stanu zdrowia swoich bliskich. Aktywność wymagająca umiejętności wykorzystania nowoczesnych technologii i gigantycznych zasobów wiedzy.

Tym samym, jakość pracy solidarnej dla promocji zdrowia, wymagać będzie wiedzy z nowej dziedziny medycyny, korzystającej z internetowo otwartych i horyzontalnie wymienianych zasobów wiedzy. Dlatego określonej terminem „medialna medycyna”.

Modele odpowiedzialności w systemie ochrony zdrowia

Rozwój osobistych kompetencji dla korzystania z dostępnych sieciowo rejestrów wiedzy o stanie zdrowia, to podstawa dla pierwszego z możliwych modeli systemu ochrony zdrowia. Model humanistyczny, powiązany będzie z zasadą samopomocy zdrowia jako podstawą (i) rozwoju wiedzy o ryzykach dolegliwości i o metodach ich łagodzenia oraz (ii) roztropnej i dobroczynnej pracy dla przeciwdziałania zapaściom i łagodzenia ich skutków. Humanizm w tym modelu, jest podkreślony wzbogaceniem wprowadzonej przysięgą Hipokratesa, osobowej odpowiedzialności lekarza za stan zdrowia pacjenta w okresie choroby, opartą na miłości i solidarności, moralnej odpowiedzialności człowieka za dobrostan członków rodziny i za życie innych ludzi.

Wprowadzenie Modelu humanistycznego dla wykorzystania nowych cyfrowych zasobów informacji o zdrowiu i nowych zasobów wiedzy, jest szansą na rozwijanie wolności w społeczeństwie sieci wiedzy.

Ale proces zmian systemu ochrony zdrowia, musi uwzględnić fakt, że gwałtowny rozwój nowych narzędzi i technologii jest powiązany z inwestycjami dokonywanymi przez ośrodki finansujące badania i rozwój oraz ich komercyjne upowszechnianie. Inwestycji, których powodem są kalkulacje uzyskiwania w przyszłości korzyści finansowych.

Tymczasem, zgodnie z logiką budowania warunków dla globalnej rywalizacji w obecnej, schyłkowej fazie kapitalizmu, ośrodki te prowadzą od wielu lat promocję rozwiązań redukujących tożsamość człowieka do produktywności i konsumeryzmu. Dewastując tym samym ten wymiar kompetencji społecznej, który jest źródłem poczucia odpowiedzialności za los drugiego człowieka i pracy solidarnej.

Dlatego trzeba przewidywać, że równolegle do promocji rozwiązań właściwych dla humanizacji systemu ochrony zdrowia, trwać będzie promocja rozwiązań alternatywnego modelu wykorzystania cyfrowych zasobów informacji o zdrowiu człowieka. Ten drugi model służyć będzie efektywności zwrotu z kapitału inwestowanego w dostarczanie nowych narzędzi (aparatury medycznej), produktów (lekarstw) oraz organizacji usług medycznych. Dlatego też określiłem go terminem Model kapitalistyczny i powiązałem z paradygmatem odpowiedzialności Sterowanie zdrowiem. Powiązałem, wprowadzeniem nowej instytucji służącej centralnemu zarządzaniu indywidualnie dedykowanych programów zdrowia, nazwanej „Cyberpastuchem medycznym”.

Rys. 1. Alternatywne modele i paradygmaty systemu ochrony zdrowia społeczeństwa sieci wiedzy, znajduje się na początku notki.

Modele humanistyczny i kapitalistyczny systemu ochrony zdrowia różnią się zatem podmiotem odpowiedzialności za jakość zdrowia . W pierwszym będzie to człowiek w jego relacjach solidarnych, w drugim będzie to ośrodek zarządzający pracą instytucji medycznych. Pierwszy model wymaga od ludzi postawy i kompetencji do podejmowania pracy solidarnej, drugi wymaga mentalnej zgody na centralne sterowanie naszym zdrowiem. W pierwszym modelu rozwój wiedzy medycznej, dostarczany będzie pacjentowi i lekarzowi poprzez Chmurę medialnej medycyny, w drugim modelu poprzez Cyberpastucha medycznego.

W społeczeństwie sieci wiedzy respektującym łacińską wizję człowieka, naszej wolności służyć będzie Model humanistyczny.

Model kapitalistyczny wykorzysta system ochrony zdrowia do korupcji, segregacji i wykluczania społecznego.

Preferencje liderów zmian

Powszechnie uznanymi rzecznikami zmian ustroju gospodarczego są ośrodki pracy naukowej, aktywności politycznej i rywalizacji kapitałowej. Wszystkie mają do dyspozycji zasoby finansowe i zaplecza eksperckie dla wypracowania całościowych rekomendacji.

Splotem dziejowych okoliczności w naszej Rzeczpospolitej, w zakresie refleksji ekonomicznej, obecnie wszystkie te trzy ośrodki odwołują się nie tyko do tych samych ekspertów, ale i do tych samych źródeł idei i źródeł finansowania. Dobierając przy tym ekspertów, gwarantujących w swojej pracy intelektualnej, respektowanie ograniczeń w poznanawaniu prawdy, nazywanych postawą poprawności politycznej.

Pewnie ze względu na te słabości naszej nauki, kwestie zmian odpowiedzialności w systemie ochrony zdrowia, kluczowe dla miejsca wolności w stylu życia społeczeństwa sieci wiedzy w ogóle nie są wprowadzane do debaty publicznej. Jak gdyby nowoczesne technologie, w tym telemedycyna i zmiany w zakresie rejestracji i nadzoru zdarzeń medycznych, nie wprowadzały gruntownych zmian do relacji człowiek – lekarz – instytucje medyczne – wspólnoty solidarności. Jak gdyby zmiany te miały przesądzić o solidarności i wolności.

Należy też wziąć pod uwagę, że zgodnie z kluczową w poprawności politycznej zasadą unikania rozważań wymagających zajęcia jednoznacznego stanowiska, liderzy zmian liczą na możliwość wykorzystywania technologii opartych na horyzontalnej komunikacji, w warunkach obecnego ustroju, stosujących technologie oparte na wertykalnej komunikacji. Korygując zaledwie istniejące mechanizmy i instytucje. Dlatego też, do zestawienia szacunkowych preferencji w tych trzech ośrodkach, wprowadziłem trzecią kolumnę, oddającą preferencje dla wprowadzenia powerzchownych korekt do obecnych rozwiązań. Oczekiwania te określiłem rzecznictwem Modelu oportunistycznego, z uwagi na koniunkturalizm ważący w formułowaniu opinii.

Rys. 2 Szacunkowe preferencje liderów polskich ośrodków kierunkowania rozwojem wiedzy, wobec możliwych zmian w ochronie zdrowia.

Przedstawione w tabeli na rysunku 2, pobieżne szacunki preferencji liderów instytucji odpowiadających za kierunkowanie rozwojem wiedzy w Polsce, sporządziłem na podstawie wniosków z setek konferencji, seminariów oraz tysięcy rozmów, które miałem okazję doświadczać w ciągu ostatnich kilkunastu lat.

Wniosek z wprowadzonych liczb jest taki, że oczekiwany z punktu widzenia odpowiedzialności człowieka za jakość zdrowia Model humanistyczny, może się w Polsce rozwinąć, tylko jako odpowiedź praktyki innowacyjnych usług społecznych na potrzeby ludzi.

Edukacja dla odpowiedzialnego rozwoju Polski

Wysiłek osobistej pracy dla dobrostanu własnego i swoich bliskich, wiąże się w paradygmacie samopomocy zdrowia, z wysiłkiem edukacji dla wykorzystania zasobów wiedzy uzyskiwanych z cyfrowych rejestrów usług medycznych. Pożytki z tego uczenia się przez całe życie, osiągać będziemy nie tylko poprzez jakość pracy solidarnej, ale i poprzez jakość pracy wymiennej. Pracy wykonywanej za wynagrodzeniem nie tylko dla osobistych korzyści, ale i dla korzyści instytucji zatrudniającej nas dla realizowania swoich celów.

Tym samym, pracodzielność formowana przez całe życie dla ochrony zdrowia, staje się korzyścią również i dla naszej pracy w podmiotach społecznej gospodarki rynkowej.

W ten sposób, przychodnie podstawowej opieki zdrowotnej oraz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, znajdować mogą gospodarczych partnerów, dla upowszechania kompetencji do wykorzystywania innowacji usług rozwojowych samopomocy zdrowia.

Dobra zmiana. Trudna zmiana.