Pomiary Internetu Ludzi

Łatwo już było. Naturalną konsekwencją różnicowania spoistości kulturowej społeczeństw Europy, będzie różnicowanie kierunków modernizacji edukacji.

Encyklopedyści z Bieżanowskich drożdży

W jednym z wątków rozważanych na Bieżanowskiej Konferencji Bezbronne Dziedzictwo powiedziałem, że gdyby trzecie pokolenie wykorzystało cyfrowe przeglądarki zasobów wiedzy autoryzowanej przez instytucje kultury w celu ułatwiania samodzielność młodzieży w poznawaniu tożsamości narodowej, obyczaj solidarnego rozwoju wiedzy wzmocniła by „społeczność cyfrowych encyklopedystów”.

Przywołałem w ten sposób francuskie podwalinami państwowego standaryzowania rozwoju wiedzy, które Oświecenie wprowadziło do systemów szkolnictwa całej Europy. Przywołałem z przekonaniem o sensie cyfrowej humanizacji edukacji, przez co rozumiem oparcie procesu integracji szkoły i innych instytucji kultury indywidualizowanej edukacji przez całe życie na paradygmacie samokształcenie w rodzinie.

Tymczasem we Francja, w odpowiedzi na zagrożenie rozbicia integralności państwa przez społeczności islamistyczne, Prezydent Makron ogłosił radykalne ograniczenia dla domowej edukacji. Zwiększając tym samym i tak wysoki stopień państwowego administrowania edukacją.

Francja już nas wiele nie nauczy

Decyzje Paryża mają dla nas w Bieżanowie o tyle znaczenie, że pokazują jak różne są w Europie warunki dla modernizacji systemów edukacji. Modernizacji absolutnie koniecznych, wobec procesu indywidualizacji uczenia korzystającego z cyfrowo otwartych zasobów wiedzy.

Niestety postkolonialne obciążenia, z którymi musi się zmierzyć Francja, utrudni wymianę dobrych praktyk pomiędzy Europejskimi narodami. A nawet gorzej, bo dostarczy nowych przykładów administracyjnego nadzoru szkolnictwa, rzecznikom centralnego sterowania naszym życiem.

Szukając samodzielnie ścieżek modernizacji, trzeba nam w Polsce pilnie polepszyć metody ocen polityk rozwoju społecznego oraz ocen popytowego wprowadzania innowacji. Metody wykorzystujące między innymi informacje pozyskiwane z Internetu.

Potrzeby mierników zmian

Na rysunku 1 w tekście Bezbronne Dziedzictwo przedstawiłem kilkanaście instytucji znaczących dla podnoszenia kompetencji samokształcenia w procesie cyfrowej humanizacji edukacji. Na rysunku 1 w tekście Owocowanie Karola Wojtyły przedstawiłem trzy zasoby znaczące dla tego procesu.

Dla analizy realności tych wizji, trzeba przyjąć miary oceny polityk rozwoju społecznego, które podejmowane będą dla wprowadzania nowych instytucji czy instrumentów służących przyjętej politycznie strategii zmian. Trzeba odpowiedzieć na pytanie o narzędzia wykorzystywania informacji internetowych dla statystycznego określania wzrostów lub spadków istotnych wartości.

Pytanie kierowane do ekonomistów, zgodnie z systematyką wagi ekonomii wśród przedmiotów narodowej refleksji na rysunku 1 tekstu Infrastruktura kultury pamięci. Gdzie rozważania o zmianach w ekonomii jako nauce określającej właściwe miary rzeczy, postawione są przed rozważaniami o zmianach w naukach o uczeniu czy leczeniu.

Rys. 1 Trzy wymiary procesu cyfryzacji kultury poznania z perspektywą integracji edukacji wokół potrzeb rodziny pod merytorycznym nadzorem Kolonii Akademickich. Opracowanie własne Andrzej Madej.  

Co przedstawiam na rysunku 1 w trzecim (niebieskim) wymiarze wprowadzania konkretnych standardów i narzędzi nowych mierników wartościowania zmian kompetencji społecznych. Odpowiednio do publicznych potrzeb demokratycznej kontroli polityk rozwoju społecznego i prywatnych potrzeb właścicielskiej kontroli popytowego wprowadzenia innowacji gospodarczych.

Petycja o opłacenie badań ekonomicznych

Trzy lata temu zapraszałem ekonomistów do podjęcia prac nad opartym na Internetowych źródłach danych wskaźnikiem dobrostanu społecznego Solidarny Rozwój Wiedzy. Niestety bez rezultatu.

Tym razem, przesłałem Petycję o uruchomienie programu badawczego skupionego na zmianach kompetencji społecznych do Pani Minister Rodziny i Polityki Społecznej. Uważamy w Krakowie, że to z perspektywy tego Ministerstwa powinny być w Polsce stawiane problemy cyfrowej modernizacji uczenia, leczenia i pracy wspomaganej cyfrowymi technologiami.

(…)

Minister Rodziny i Polityki Społecznej

W związku z potrzebami wprowadzenia samokształcenia w rodzinie do strategii cyfrowej modernizacji systemu systemu edukacji oraz systemu ochrony zdrowia jako kompetencji społecznej ułatwiającej samodzielność rodzin (gospodarstw domowych), działając w interesie publicznym zwracam się w trybie art. 2. ust. 1 Ustawy z dnia 11 lipca 2014, o zainicjowanie prac badawczych nad nowymi wskaźnikami zmian kompetencji społecznych, odpowiednio do warunków organizacji konkursów na tematy zamawiane, określonych przez Dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju dnia 19 marca 2019 w ramach strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Społeczny i gospodarczy rozwój Polski w warunkach globalizujących się rynków”.

Petycja

o złożenie przez Ministra Rodziny i Polityki Społecznej

propozycji tematu projektu zamawianego

„Wykorzystanie informacji internetowej do określania zmian w kompetencjach społecznych”.

Petycję składam w związku z przygotowaniami do zawiązania partnerstw strategii cyfrowych humanizacji systemów edukacji i ochrony zdrowia, których realizacja wymagać będzie wskaźnikowych ocen zmian praktyki samokształcenia w rodzinie jako jednego z rezultatów polityk społecznych.

Uzasadnienie

Gospodarka oparta na wiedzy wymaga edukacji przez całe życie. Tylko wtedy osiągać będziemy satysfakcję z wykorzystywania innowacji technologicznych przy wykonywaniu pracy dobroczynnej zaspokajającej bezpośrednio potrzeby własne i swoich bliskich oraz przy wykonywaniu pracy komercyjnej realizującej cele zatrudniających nas instytucji.

Skłonność do edukacji przez całe życie powiązana jest z kompetencji samokształcenia. Dlatego cyfrowe otwarcie nieograniczonych zasobów wiedzy, stawia samokształcenie na czele kompetencji społecznych. Formowanie postawy i umiejętności samokształcenia powinno być nie tylko zamierzeniem rodzinnego wychowania dzieci, nie tylko celem edukacji szkolnej ale i celem systematycznej domowej edukacji. Wyższe uczelnie powinny przygotowywać nowe metody i narzędzia domowej pedagogiki, szkoły i inne instytucje kultury powinny pomagać w ich podejmowaniu przez rodziców i dziadków.

Inspiracją dla wprowadzenia nowych zadań publicznych do systemu edukacji powinna być praktyka tych gospodarstw domowych, dla których samokształcenie w rodzinie jest wyrazem solidarności międzypokoleniowej. Wykorzystanie cyfrowych platform dla wymiany dobrych praktyk pomiędzy uczestnikami takich na zasadzie solidarnego rozwoju wiedzy, powinna potwierdzić potrzeby takiej formy wzmocnienia systemu edukacji dzieci i młodzieży. Platformy takie wraz z instytucjami podtrzymującymi ich funkcjonalności tworzyć powinny narodową infrastrukturę kultury pamięci.

Naturalne pierwszeństwo w rozbudzaniu ciekawości poznania wydaje się przynależeć do domowej edukacji historycznej. Której zajęcia powinny wykorzystywać cyfrowo dostępne informacje systematyzowane naukowo w różnych instytucjach publicznych dla prezentacji szerszego kontekstu świadectw drugiego i trzeciego pokolenia o mniej lub bardziej istotnych zdarzeniach politycznych lub gospodarczych. Integrując w ten sposób cyfrowe efekty pracy instytucji kultury wokół zindywidualizowanych ścieżek rozwoju edukacyjnego młodego człowieka.

Wskazywanie przez rodziców lub dziadków na cyfrowe zasoby instytucji pamięci narodowej w zajęciach domowej edukacji historycznej, powinno tworzyć narodową przeglądarkę wiedzy o dziejach wspólnoty narodowej. Pozwalając na przeniesienie metod edukacyjnych wypracowanych przy zagadnieniach historycznych, na równie bliskie praktycznym potrzebom rodzin zagadnienia medyczne czy polityczne. I samodzielne korzystanie z instytucji infrastruktury kultury zdrowia czy kultury politycznej w sposób analogiczny do korzystania z instytucji kultury pamięci.

Przewidując wzrost znaczenia domowej edukacji, od kilku lat w Krakowie prowadzimy społeczne rozważania o instrumentach i instytucjach koniecznych dla niej rozwoju. Jesteśmy coraz lepiej przygotowani do zainicjowania partnerstw realizujących cyfrowej humanizacji edukacji przez całe życie i programy strategii cyfrowej humanizacji systemu ochrony zdrowia.

Obecnie wraz z pracownikami Instytutu Pamięci Narodowej przygotowujemy konkurs konspektów domowej edukacji historycznej, który pomoże w wypracowaniu metody Domowej edukacji historycznej i Portalu konspektów domowych zajęć. Zbierane doświadczenia zamierzamy wykorzystać dla zainicjowania konkursów domowych edukacji medycznej i ekonomicznej.

Liczymy na zaangażowanie w tych społecznie inicjowanych działaniach innych instytucji naukowo badawczych, w tym wyższych uczelni. Zgodnie z modelem Ekosystemu innowacji rozwojowych określonym w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju.  

Największą trudność widzimy obecnie w doborze wskaźników oceny rezultatów tych programów. Sądzimy, że środowiska ekonomistów nie są jeszcze tak zainteresowane znaczeniem pracy solidarnej w gospodarstwach domowych, aby samodzielnie inicjować prace badawcze nad wykorzystywaniem informacji internetowej do oceny zmian dobrostanu społecznego.

Dlatego istotnym jest ogłoszenie przez Dyrektora NCBiR z inspiracji Ministra Rodziny i Polityki Społecznej, Konkursu na propozycje sposobów wykorzystania informacji internetowych do oceny zmian w potencjałach solidarności, na podstawie zmian w potencjałach kompetencji społecznych jako rezultatów polityk społecznych.

(…)  

Andrzej Madej

9 grudnia 2020.

https://www.salon24.pl/u/madej/1095690,bezbronne-dziedzictwo

https://www.salon24.pl/u/madej/1096691,owocowanie-karola-wojtyly

https://www.salon24.pl/u/madej/1093728,infrastruktura-kultury-pamieci

https://www.salon24.pl/u/madej/1073922,wojna-o-wiedze

https://www.salon24.pl/u/madej/841501,nowoczesnosc-dla-wolnosci