Kłopoty owocowania infrastruktury pomocniczości

Może odpowiedzialny rozwój Polski wymaga społecznego rzecznictwa respektowania Konstytucji ?

Paternalizm czy pomocniczość

Kluczowy spór cywilizacyjny pomiędzy kierunkami wykorzystania cyfrowego poszerzenia kultury, toczy się mniej lub bardziej otwarcie pomiędzy rzecznikami paternalistycznego sterowania wykluczeniami społecznymi 1) a rzecznikami pomocniczego wsparcia solidarności międzypokoleniowej.

W sporze tym, środowiska kultywujące Polską tradycję wolności i równości opowiadają się za pomocniczością, wymagającą większego trudu odpowiedzialności, ale pozwalającą na lepsze wykorzystanie zasobów do podnoszenia dobrobytu i rozwijania wartości narodowych w warunkach solidarnego rozwoju wiedzy. Chroniąc nas w ten sposób przed zagrożeniem wykorzystania Internetu Rzeczy dla centralnego sterowania segmentacją, segregacją i eutanazją.

Wydaje się, że takie też powinno być ukierunkowanie narodowej strategii modernizacji Polski, wypełniającej cywilizacyjną misję powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii. Strategii inicjującej spójny proces zmian ustrojów gospodarczego i demokratycznego, w trzech kluczowych zakresach życia publicznego: zdrowia, edukacji i przestrzeni.

Na rysunku zestawione są propozycje kilkunastu instytucji infrastruktury pomocniczości, przygotowane w latach 2018 – 2020 przez grupy społeczników kierowanych przez Andrzeja Madeja. Wprowadzanie tych propozycji, określane jest jako: cyfrowa humanizacja gospodarki i cyfrowa humanizacja demokracji, prowadzić ma do ułatwiania pomocniczego wsparcia solidarności międzypokoleniowej.

Pisane w otwartej sieci wiedzy

Od marca tego roku przedstawiam na kilku swoich blogach napięcia pomiędzy wprowadzaniem rozwiązań paternalistycznych i pomocniczych, w kontekście potrzeb systemu ochrony zdrowia.

Bo mijająca pandemia jest dobrą okazją do wskazania form zagrożeń Internetu Rzeczy dla wolności, o ile wcześniej nie zadbamy o wykorzystywanie cyfrowych możliwości do samodzielności.

Albo cyfryzacja społecznej gospodarki rynkowej ułatwi samodzielne powiększanie dobrobytu albo światowy rząd podejmie sterowanie naszymi potrzebami (więcej: https://www.salon24.pl/u/madej/1038397,orzel-sieci ).

Polityczna opieszałość we wprowadzaniu pozytywnych zmian, określonych jako cyfrowa humanizacja gospodarowania, wynika z braku politycznej refleksji nad wartościami, które mogą wykorzystać cyfrową dynamizację kultury.

Początkiem politycznej strategii cyfrowej modernizacji infrastruktury gospodarowania opartego na wiedzy, powinno być narodowe uzgodnienie przesłanek zmian i oczekiwanych wartości (więcej: https://www.salon24.pl/u/madej/1051071,cyfrowa-przyszlosc-nad-wisla ).

Prezydencka kampania wyborcza roku 2020 potwierdziła trudność wykorzystania cyfrowych mediów dla integracji dylematów i programów politycznych wokół pozytywnych wartości narodowych. Rywalom politycznym znacznie łatwiej było integrować zwolenników wokół argumentów i emocji negatywnych, niż argumentów i emocji pozytywnych.

Bez modernizacji demokracji, cyfryzacja polityki służyć będzie wykluczeniom (więcej: https://www.salon24.pl/u/madej/1060548,cyfrowe-spirale-politycznego-wykluczania ).

Dopiero samorządowa aktywność w zakresie wartościowania, partnerstwa i kontroli obywatelskiej, pozwoli na konsekwentne stosowanie zasady pomocniczości.

Konieczność samorządowego arbitrażu dla stosowania zasady pomocniczości, zobowiązuje do przyjęcia strategii cyfrowej humanizacji demokracji (więcej: https://www.salon24.pl/u/madej/1062750,cyfrowa-humanizacja-demokracji ).

Refleksja gospodarcza i polityczna powinny się oprzeć na perspektywie pomocniczego wsparcia dobrostanu gospodarstwa domowego.

Wprowadzenie nowych instytucji pomocniczego wsparcia wspólnot dla wolności i solidarności wymaga synergii procesów cyfrowych humanizacji i gospodarki i demokracji (więcej: https://www.salon24.pl/u/madej/1063442,cyfrowa-witalizacja-pomocniczosci ).

Szklany sufit refleksji ustrojowej

Wprowadzanie nowych rozwiązań służących podnoszeniu dobrobytu dzięki solidarnemu rozwojowi wiedzy, wymaga politycznej gotowości do konfrontacji z rzecznikami postmodernizmu kulturowego i neoliberalizmu ekonomicznego. Chroniącymi utrzymywanie pozycji elit finansowo – medialno – politycznych, które z kolei chcą wykorzystać cyfrową dynamikę do powiększania korzyści wynikających z paternalistycznego sterowania wykluczeniami społecznymi.

Dla skutecznego osiągnięcia cywilizacyjnego wyzwania wykorzystania cyfrowych możliwości do pomocniczego wsparcia solidarności międzypokoleniowej, konfrontacja taka musi być w formie narodowych debat o efektywności konkretnych rozwiązań gospodarczych infrastruktury pomocniczości. Debat przygotowujących przemiany ustrojowe otwierające wspólnoty samorządowe na obywatelską partycypację i przedstawicielską doskonałość.

Trzeba przy tym pamiętać, że podjęcie i prowadzenie takich debat napotykać będzie na szklany sufit apriorycznych ograniczeń komercyjnego rozwoju wiedzy. Finansowane przez nasze opiekuńcze państwo ośrodki refleksji naukowej, trwonią czas, przestrzeń i autorytet na podejmowaniu zagadnień marginalnych z punktu widzenia kluczowych dylematów cyfrowych przemian w gospodarce i w demokracji.

A konstytucyjnie określonej pomocniczości: jak lekko nie było, tak lekko nie będzie.

1) Pojęcie „paternalizm” jako właściwość ustroju życia publicznego nawiązuje do pojęcia „opiekuńczość” jako właściwości państwa którego misją (racją stanu) jest rozwiązywania problemów równości i spójności społecznej. Ale w praktyce współczesnych demokracji (mediokracji) wspierane kulturą poprawności politycznej, relacje rządzących z rządzonymi, ułatwiając administracji wykorzystywanie cyfrowych możliwości indywidualizacji usług społecznych dla realizowania apriorycznych polityk segmentacji, segregacji i wykluczania społecznego, realizują misje równości i spójności wbrew wolności człowieka. Stąd użycie pojęcia „paternalizm” jako formy cywilizacyjnej akceptacji dla dominacji.