Cyfrowa humanizacja samorządu

Cyfrowe narzędzia pozwalają na usprawnienie ustroju polskiego życia publicznego.

Demokracja po Gutenbergu

Przyśpieszając tempo naszego działania w systematycznym czasie Chronos, o spontaniczny czas Kairos oraz poszerzając przestrzeń naszego działania w wertykalnych relacjach hierarchicznych, o horyzontalne relacje demokratyczne, cyfrowa komunikacja umożliwia wspólnotom politycznym państw sieci wiedzy, wprowadzanie nowych instytucji życia publicznego.

Uchwalona przez Sejm (19.07.2019) możliwość tworzenia w gminach Centrów usług społecznych (CUS) pozwala na usprawnienia lokalnych administracji, odpowiednio dla procesu cyfrowej indywidualizacji usług. Teraz decyzje o organizacji CUS, w konkretnym zakresie powierzanych im zadań i środków, powinny podejmować władze każdej z naszych 2477 gmin.

Czy decyzje te będą odpowiednie dla wywołanych przez kulturę cyfrowej komunikacji, narodowych aspiracji do demokratycznego uczestnictwa.

Życie pokaże.

Samorząd w sieci wiedzy

Przedstawione na rysunku 1 trzy platformy naszej gospodarczej aktywności, obejmują problematykę, która moim zdaniem powinny podejmować CUS-y.

Rysunek 1. Model cyfrowej humanizacji samorządu. Opracowanie własne Andrzej Madej.

Górna i dolna platformy odpowiadają ryzykom wolności naszego gospodarowania i jako przedsiębiorców (platforma innowacje – górny prostokąt) i jako oszczędzających (platforma inwestycje – dolny prostokąt).

Trzy pola środkowej platformy integracji, odpowiadają trzem zakresom subsydiarnego działania wspólnot samorządowych na rzecz publicznych wartości.

Platforma integracji

W centrum środkowej platformy integracji znajduje się pole: „wyzwania polityk społecznych”, czyli system identyfikacji potrzeb i odpowiadających ich możliwości. System politycznego docierania się tych uzgodnień w mniej lub bardziej demokratycznych formach trwa wieków, ale obecnie cyfrowe technologie dostarczają nowych narzędzi starannego i przejrzystego opisu rzeczywistości.

Przygotowanie warunków dla skupienia wysiłków realizacji konkretnego programu lokalnej polityki społecznej znajduje się w pierwszym od lewej polu platformy integracji: „programy partnerstwa”. W trakcie drugiej Konferencji Bieżanowskiej Gromadzkie Repozytoria Pamięci (23.11.2019), przedstawiłem model zawiązywania takiego partnerstwa służącego solidarności międzypokoleniowej. Opisałem go również w tekście „Zaufanie wokół wartości”, podkreślając że fundamentem pomocniczych interwencji solidarnego rozwoju wiedzy musi być wskazanie źródeł społecznego działania https://www.salon24.pl/u/madej/1001798,zaufanie-wokol-wartosci .

Pierwsze od prawej pole platformy integracji opisuje „system kwalifikacji” do korzystania ze zindywidualizowanych planów usług społecznych. Konieczność jego wprowadzenia wynika z ekonomicznej refleksji, że możliwości państwa na dostarczanie zindywidualizowanych usług społecznych, będą o kilka, kilkadziesiąt lub kilkaset razy mniejsze od sumy marzeń dziadków, rodziców, dzieci czy wnuków. Zależy jak kto będzie patrzył …  

Taka jest dziejowa konsekwencja powiązania cyfrowego rozwoju gospodarki i globalnego otwarcia granic.

Wprawdzie wielowiekowa praktyka dokonywania wyborów w udostępnianiu zindywidualizowanych usług medycznych czy opiekuńczych wypracowała różne zasady i regulacje, ale cyfrowe przyśpieszenie gospodarki wprowadza zasadę indywidualizacji do wszystkich rodzajów usług społecznych. Dlatego zasadniczą funkcją Centrum usług społecznych powinno być usprawnienie „systemu kwalifikacji” do dysponowania ograniczonymi świadczeniami.

Gospodarowanie ekonomii potrzeb

Górna i dolna platforma otwierają relacje pomiędzy globalnym rywalizowaniem i lokalnym wartościowaniem gospodarki sieci wiedzy. Gospodarki, która przechodząc od redukowania człowieka do produktywności i konsumeryzmu, co jest celem ciągle jeszcze dominującej ekonomii pragnień, do powszechnego i sprawiedliwego wykorzystywania nowoczesnych technologii, co jest celem oczekiwanej ekonomii potrzeb, wymaga nowych instytucji rozwoju innowacji i wartościowania inwestycji.

Przed pięcioma laty, w tekście o nowych formach wartościowania ryzyk inwestycji komercyjnych http://si.neon24.pl/post/111654,gielda-wartosciowania-ryzyk-innowacji , przedstawiłem opis przykładowej instytucji infrastruktury popytowego rozwoju (platformy) prywatnych innowacji.

Przed trzema miesiącami, w tekście o nowych formach wartościowania ryzyk inwestycji społecznych https://www.salon24.pl/u/madej/982305,gielda-obligacji-posagowych, przedstawiłem opis przykładowej instytucji infrastruktury społecznego kontrolowania publicznych wydatków.

Archetypem dla obu tych propozycji jest giełda, jako idea wyznaczenia równowagi dla zasobów i potrzeb. W tradycyjnych giełdach wartości prywatnych, miernikiem kryterium równowagi popytu i podaży jest cena. Natomiast w oczekiwanych giełdach wartości społecznych, miernikami kryteriów równowagi powinny być wskaźniki ekonomiczne, przyjmowane w „wyzwaniach polityk społecznych”.

Niech żywi nie tracą nadziei

Od kilku lat przedstawiając w Krakowie, w Warszawie i w Internecie, propozycje nowych instrumentów i instytucji, dla dopełnienia opisu wizji przemian ustrojowych posługuję się „odlotowym” pojęciem „Cyberpolis”. I na tym najczęściej kończą się moje zwykle sympatyczne rozmowy i z ekonomistami i z politykami.

Łatwiej jest mi utrzymać kontakty z praktykami kultury fizycznej i kultury pamięci. W społecznie organizowanych konferencjach omawiamy nowe standardy i instrumenty życia publicznego, właściwe dla usług i instytucji korzystających z Internetu ludzi i Internetu rzeczy https://www.salon24.pl/u/madej/970272,internet-ludzi.

Nie wiem w jakiej perspektywie będą przedstawiali nowe możliwości samoregulacji wspólnot gminnych autorzy i promotorzy ustawy o Centrach usług społecznych. Póki co, nie dostrzegłem jeszcze poważnej promocji tej ustrojowej propozycji dla wspólnot samorządowych.

Ciekawe też, jak będzie ona skomentowana przez akademickich ekonomistów oraz politologów.

Ale najważniejsze będą reakcje adresatów ustawy, czyli władz Polskich gmin.

Czy wykorzystają nową instytucję do procesu cyfrowej humanizacji kultury życia publicznego, czy też będą próbować jej użyć do cyfrowego sterowania rządzonymi.