Greckie anty-macedońskie akty prawne

Poniżej przedstawiam Państwu wszystkie greckie anty-macedońskie akty prawne. Są one najlepszym dowodem istnienia narodu macedońskiego w Grecji inaczej nie byłyby wydawane. Zostały zebrane przez Petera Medichkova urodzonego w Grecji a obecnie mieszkającego w Toronto w Kanadzie. Był on wieloletnim prezesem Macedonian Human Rights Movement w Kanadzie.

 

Terytorium Macedonii Egejskiej obecnie zwanej Macedonią Grecką zostały włączone dopiero do państwa greckiego w 1912 roku włącznie z Tracją. Ze względu na to, że Macedończycy nie traktowali państwa greckiego jako swoje a gremialnie uważali, że są innym narodem i powinni mieć swoje państwo. Rządy greckie przygotowały szereg praw, które miały w mniemaniu ich twórców w krótkim czasie doprowadzić do zatarcia odmiennego poczucia narodowego u Macedończyków. Tak się jednak nie stało pomimo terroru i karania Macedończyków za to, że czuli się Macedończykami a nie Grekami i wyrażali to publicznie.

 

Myślę, że mój komentarz jest zbędny. Nadmienię tylko, że Grecja która jest członkiem Unii Europejskiej nie zniosła tych praw i są one dalej aktualne. W Grecji żyje od 220 do 250 tysięcy Macedończyków, którzy jako obecnie mniejszość nie mają żadnych praw jako mniejszość. Neguje się w ogóle ich istnienie oraz ich zupełnie odmienny od greckiego język. Podobna jest sytuacji w Bułgarii gdzie Macedończyków jest około 250 tysięcy. Stosunkowo "najlepsza" jest sytuacja Macedończyków w Albanii gdzie żyje około 60 tysięcy Macedończyków.

 

 

 

Greckie akty prawne wydane przeciwko Macedończykom (1912–1994)

Autor Peter Medichkov

Tłumaczenie z angielskiego i uzupełnienie: I. A. Ślupkov

 

Niniejszy materiał pokazuje metody zastosowane przez Grecję w jej wysiłkach wymazania wielowiekowej macedońskiej etnicznej obecności w Macedonii Egejskiej (Grecka Macedonia) w imię greckiego ekspansjonizmu terytorialnego. Poszczególne prawa i dekrety są przedstawione na tle historycznym wydarzeń, którewpłynęły na Macedończyków w Macedonii Egejskiej.

 

Chronologia zaczyna się od 1912 roku kiedy Grecja po raz pierwszy w historii weszła w posiadanie terytorium macedońskiego i to za pomocą siły zbrojnej, prawie dekadę po Powstaniu Ilindeńskim z 1903 roku przeprowadzonym przez VMRO (Wewnętrzną Macedońską Organizację Rewolucyjną) w nieudanym wysiłku oswobodzenia Macedonii spod jarzma Otomańskiego.

 

Złowieszcze proroctwo Harilaosa Trikoupisa premiera greckiego z lat 1882 – 1895, przepowiedziało intencje państwa greckiego w stosunku do Macedonii i Macedończyków.

 

“Gdy nadejdzie wielka wojna, Macedonia stanie się grecka lub bułgarska zależnie od tego, kto, wygra. Jeśli będzie zajęta przez Bułgarów zostanie, zamieniona w ludność słowiańską. Jeśli my ją zajmiemy, zamienimy całą ludność w Greków”¹.

 

1912 Wojny Bałkańskie

Państwa powstańcze: Grecja, Serbia, Bułgaria i Czarnogóra wypychają sypiące się Imperium Otomańskie z Bałkanów i prowadzą ekspansję terytorialną w Macedonii. Armia grecka wkracza do Macedonii Egejskiej ostentacyjnie “oswobadzając” Macedonię od Otomanów.

 

1913

Sojusz grecki, serbski i bułgarski rozpada się w związku z rywalizacją tych państw o terytorium Macedonii. Bułgaria źle ocenia i atakuje armie Serbii i Grecji. Siły Otomańskie przyłączają się do wojny przeciwko Bułgarii. Bułgaria zostaje pokonana, traci nabytki terytorialne w Macedonii.

 

Od “wolności do tyranii”, Armia grecka rozpoczyna dziką i krwawą “czystkę etniczną” miast: Kukuš, Dojran, Demir-Hisar i Seres w Macedonii Egejskiej.

 

160 wsi macedońskich zostaje spalonych i zostają popełnione bestialstwa [na ludności cywilnej]. Masowy eksodus uchodźców.

 

Traktat w Bukareszcie (10 sierpnia 1913) kończy wojnę i dzieli Macedonię [na 4 części].

 

Grecja nazywa zdobyte ziemie macedońskie jako “nowe terytoria” pod “ administracją wojskową”. Jeszcze nie są włączone oficjalnie do Królestwa Grecji.

 

Okupacja wojskowa zostaje rozszerzona o napływ administratorów, nauczycieli, policji, przywiezionych z Grecji.

 

Profesor R. A. Reiss donosi rządowi greckiemu: “Tych których wynazywalibyście bułgarojęzycznymi ja bym nazwał po prostu Macedończykami…

 

Macedoński nie jest językiem którym mówią w Sofii…Powtarzam, masy mieszkańców tam (w Macedonii) pozostają po prostu Macedończykami”.

 

1917

Ustawa 1051. Grecja inauguruje nową jurysdykcję administracyjną do zarządzania nowo zdobytymi ziemiami w Macedonii Egejskiej.

 

1919 TraktatWersalski (Paryż)

Anglia i Francja ratyfikują zasady Traktatu Bukareszteńskiego i popierają podział Macedonii.

 

Grecja kontynuuje przymusowe wypędzanie i wynaradawianie Macedończyków i zaczyna kolonizację poprzez przywiezienie “Greków” do Macedonii Egejskiej.

 

Artykuł 51 Traktatu Wersalskiego popiera równość praw człowieka, edukacji, języka i religii dla wszelkich mniejszości narodowych, które Grecja łamie i ignoruje.

 

Traktat w Neuilly i przymusowa wymiana ludności. Około 70 000 Macedończyków zostaje wypędzonych z Macedonii Egejskiej do Bułgarii i 25 000 Greków zostaje przywiezionych z Bułgarii do Macedonii Egejskiej.

 

Grecka Komisja ds. Toponimów wydaje instrukcje aby wybrano greckie nazwy dla macedońskich miejscowości w Macedonii Egejskiej.

 

1920

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Grecji publikuje książeczkę:Rady dotyczące zmian nazw miast i wsiw Macedonii Egejskiej.

 

1925

 Od 1918 roku przez władze greckie 76 nazw macedońskich wsi i miast w Macedonii Egejskiej zostało przemianowanych na greckie.

 

Liga Narodów wywiera naciski na Grecję aby ta rozszerzyła prawa na mniejszość macedońską.

 

ElementarzAbecedar zostaje wydrukowany w Atenach do użytku w szkołach przez macedońskie dzieci w Macedonii Egejskiej. Został on napisany alfabetem łacińskim i odzwierciedlał język macedoński mówiony w okręgu lerińskim (obecnie Florina -przyp. tłumacza) z zachodniej Macedonii Egejskiej.

 

Serbowie i Bułgarzy protestują w Lidze Narodów. Elementarz osłabia ich pretensje, że Macedończycy są Serbami lub Bułgarami.

 

Grecja sprzeciwia się [tym zarzutom] wysyłając w ostatnim momencie telegram do Ligii Narodów [stwierdzający że]: “Populacja nie zna ani języka serbskiego ani bułgarskiego a mówi nie innym językiem jak slawo-macedońskim”.

 

Grecja “wycofuje się” [ze swego stanowiska] aby utrzymać sojusze bałkańskie. Elementarz zostaje zniszczony po opuszczeniu Salonik przez delegatów Ligi Narodów.

 

Od tego czasu Grecja zaprzecza istnieniu Macedończyków. Odnosząc się do Macedończyków [nazywa ich] “słowiańskojęzycznymi Grekami”, “starymi Bułgarami” oraz innymi określeniami, ale nie Macedończykami.

1926

Rozporządzenia sądownicze nr 331 w Gazecie Rządowej nakazują zmianę nazw macedońskich miast, wsi i gór na nazwy greckie.

1927

Napisy w cyrylicy zostają zniszczone lub przepisane w cerkwiach, płytach nagrobnych i ikonach. Msze w cerkwiach w języku macedońskim zostają prawnie zabronione.

 

Nakaz dla Macedończyków aby porzucili [używanie macedońskich] imion i nazwisk i pod rządami Duress’a zaadoptowali greckie imiona i nazwiska nadane im przez państwo greckie.

 

1928

Od 1926 roku 1 497 miejscowości macedońskich w Macedonii Egejskiej zostało przemianowanych na greckie.

 

Angielski dziennikarz V. Hild donosił, że ”Grecy nie tylko prześladują żyjących Słowian (Macedończyków),ale również prześladują zmarłych. Nie pozostawiają ich w spokoju nawet w grobach. Wymazują napisy słowiańskie na nagrobkach oraz usuwają kości i palą je”.

 

1929

Rząd grecki wprowadza prawa, które jakiekolwiek żądania praw narodowych traktuje jako ciężką zdradę.

 

Ustawa 4096 Dyrektywa dotycząca zmiany miejscowości macedońskich [na greckie].

 

1936

Rządy terroru faszystowskiego dyktatora, generała Metaxasa, 1936 – 40.

 

Macedończycy cierpią z powodu terroryzmu państwowegoi pogromów.

 

Tysiące Macedończyków jest uwięzionych, wysłanych na wychodźctwo wewnątrz kraju (exorhia), na jałowe, nieprzyjazne wyspy greckie, gdzie wielu znika [bez śladu]. Ich zbrodnia? Byciez pochodzenia etnicznym Macedończykiem.

 

Ustawa 6429 wzmacnia Ustawę 4096 dotyczącą grecyzacji toponimów.

 

Dekret 87 przyspiesza wynaradawianie Macedończyków.

 

Ministerstwo Edukacji Grecji wysyła “specialnie wyszkolonych” instruktorów w celu przyspieszenia przejścia na język grecki.

 

1938

Ustawa 23666 zakazuje używanie języka macedońskiego i dąży do wymazania każdego śladu tożsamości macedońskiej.

 

Macedończycy są karani, bici i więzieni za mówienie po macedońsku. Dorośli i dzieci w szkole są dalej upokarzani przez zmuszanie ich do picia oleju z kasztanowca gdy zostają złapani na mówieniu po macedońsku.

 

Ustawa 1418 wzmacnia wcześniejsze prawa dotyczące zmiany nazw.

 

1940

Od 1929 roku39 następnych miejscowości zostaje przemianowanych na greckie.

 

1945

Ustawa 697. Więcej regulacji dotyczących zmiany toponimów w Macedonii Egejskiej.

 

1947

Ustawa L 2.Obywatele podejrzani o sprzeciwianie się rządowi greckiemu podczas Wojny Domowej zostają pozbawieni obywatelstwa włączając ich krewnych, arbitralnie i bez stosownego procesu.

 

1948

Ustawa M. Dobytek skonfiskowany tym obywatelom, którzy walczyli przeciwkorządowi oraz tym, którzy zostają oskarżeni o pomoc tym pierwszym.

 

28.000 “Dzieci–uchodźców” [mac. Deca Begalci], głównie macedońskich, zostaje ewakuowanych z terenów ciężkich walk [partyzanckich] do Jugosławii, Czechosłowacji, Polski, Węgier, Bułgarii i Rumunii. Grecja po dziś dzień odmawia im prawa powrotu.

 

Rezolucja 193C (III) Narodów Zjednoczonych wzywa do repatryjacji do Grecji “Dzieci–uchodźców”.

 

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych Nr 19. “ Każdy ma prawo do wolności opinii i wyrażania jej, to prawo daje wolność do posiadania opinii bez wpływania na nią oraz do szukania i uzyskania pełnej informacji i idei za pomocą jakichkolwiek mediów bez względu na granice państw.

 

Dekret 504 podtrzymuje konfiskatę mienia uchodźców oraz kolonizację Macedonii Egejskiej przez osoby z Turcji, Egiptu i innych części Grecji. Działki ziemi zostają przekazane kolonistom wraz z zachętą finansową.

 

1959

Ustawa 3958 pozwala konfiskować mienie tym, którzy opuścili Grecję i nie powrócili w okresie 5 lat.

 

Wiele wsi w Macedonii Egejskiej zostaje zmuszonych to złożenia przysięgi [zwanej] “Przysięgą Językową”, że będą mówić tylko po grecku i wyrzekną się swego ojczystego języka (macedońskiego).

 

1962

Ustawa 4234 wzmacnia poprzednie ustawy dotyczące konfiskaty mienia uchodźców politycznych i odmawia im prawa powrotu [do Grecji, gdzie się urodzili].

 

1968

Europejska Komisja Praw Człowieka oskarża Grecję o naruszanie praw człowieka.

 

1969

Rada Europy ogłasza Grecję jako “nie demokratyczną, nie liberalną, autorytarną i opresyjną”. Grecja zostaje zmuszona to rezygnacji z [członkostwa] Rady Europy pod groźbą wyrzucenia [z tejże Rady].

 

Junta wojskowa kontynuuje politykę kolonizacji skonfiskowanych ziem w Macedonii Egejskiej. Ziemia zostaje przekazana osobom z “udowodnionym patriotyzmem” greckim.

 

Europejska Konwencja dla Ochrony Praw Człowieka i Wolności zostaje podpisana przez Grecję: Artykuł 10(1) Każdy ma prawo do wolności wypowiedzi. To prawo zawiera wolność do posiadania opinii i do otrzymywania i dzielenia się informacjami i poglądami bez wtrącania się władz publicznych i bez względu na granice państwowe.

 

1976

Dekret 233 zawiesza około 150 byłych dekretów, postanowień rządowych i ustaw od 1913 roku. Regulacje dotyczące konfiskaty mienia należącego to macedońskich uchodźców politycznych nie zostają zmienione.

 

1979

Od 1940 roku 135 toponimów zostało zmienionych w Macedonii Egejskiej. Grecka czujność dotycząca nazw jest wskaźnikiem [istnienia] macedońskiej tożsamości etnicznej w MacedoniiEgejskiej.

 

1982

Grecka policja Bezpieczeństwa Wewnętrznego nawołuje do zintensyfikowanej kampanii wymazywania pozostałości języka i świadomości macedońskiej w Macedonii Egejskiej.

 

Ustawa 106841. Uchodźcy polityczni, którzy opuścili [Grecję] podczas Wojny Domowej i odebrano im obywatelstwo, mogą powrócić pod warunkiem, że są “Grekami z pochodzenia”. To samo prawo jest odmówione macedońskim uchodźcom politycznym urodzonym w Macedonii Egejskiej.

 

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Artykuł 17: “Nikt nie może być pozbawiony własnego mienia wbrew jego woli”.

 

1985

Ustawa 1540. Uchodźcy polityczni, którzy opuścili [Grecję] podczas Wojny Domowej mają prawo żądać zwrotu skonfiskowanych ziem pod warunkiem, że są “Grekami z pochodzenia”. To samo prawo jest odmówione uchodźcom macedońskim urodzonym w Macedonii Egejskiej [Greckiej].

 

Powszechna Deklaracja Praw człowieka Artykuł 13: “Każdy ma prawo do opuszczenia jakiegokolwiek kraju, włączając swój własny jak również do powrotu do własnego kraju”.

 

1986

Międzynarodowe Stowarzyszenia Pisarzy PEN Club potępia zaprzeczania istnienia Macedończyków i ich języka.

 

Grecja wzmaga klimat strachu w Macedonii Egejskiej.

 

Oficjalnie Grecja nazywa Republikę Macedonii “Republiką Skopje” od nazwy stolicy, a Macedończyków nazywa “Skopjanie”.

 

Termin “Skopjanie” jest używany do określenia obywateli greckich, którzy deklarują się jako etniczni Macedończycy. [Termin] “Skopjanie” jest powiązany z [uczuciem] nienawiści i rasizmu. Konotuje ze zdrajcą “hellenizmu” [interesów państwa greckiego].

 

1990

Konferencja OBWE w Kopenhadze dotycząca wymiaru ludzkiego [praw człowieka], którego Grecja jest sygnatariuszem stwierdza w Artykule 32: “osoby należące do mniejszości narodowych mają prawo do swobodnego wyrażania, zachowywania i rozwoju swojej tożsamości etnicznej, kulturowej, językowej i religijnej oraz to utrzymania i rozwoju swojej kultury we wszystkich aspektach, wolni od jakichkolwiek prób asymilacji wbrew ich woli”.

 

Artykuł 33. “państwa członkowie nie będą oponować przeciwko tożsamości etnicznej, kulturowej, językowej i religijnej mniejszości narodowych i stworzą warunki do promocji tej tożsamości”.

 

Decyzja 19. Greckiego Sądu Najwyższego odmawiająca rejestracji “Centrum Kultury Macedońskiej” we Florinie. Apelacja jest oddalona przez Najwyższy Sąd Apelacyjny w Salonikach. Następne apelacje zostają oddalone przez Najwyższą Radę AdministracyjnąGrecji w Atenach.

 

1991

Spotkanie OBWE w Genewie nt. mniejszości narodowych, w którym uczestniczy Grecja stwierdza: “Zagadnienia dotyczące mniejszości narodowych są sprawami słusznie budzącymi zainteresowanie międzynarodowe i w konsekwencji nie stanowią wyłącznie kwestii krajowej poszczególnego państwa. Kraje uczestniczące potwierdzają i nie będą utrudniać w korzystaniu z prawa osób należących do mniejszości narodowych w stworzeniu i podtrzymaniu przez nich ich własnej edukacji, instytucji kulturalnych i religijnych, organizacji i stowarzyszeń”. Wojująca propaganda anty-macedońska podburzyła ludność grecką do stanu szowinistycznej histerii.

Tłumaczenie z greckiego: “Powiesić Cyganów ze Skopje”.

 

1992

Grecja i Serbia spiskują w celu obalenia i podziału Republiki Macedonii².

 

1993

Macedońscy aktywiści [z ruchu] praw człowieka: Hristos Sidhiropoulos i Tasos Boulis zostali oskarżeni na podstawie Greckiego Kodeksu Karnego Artykuł 36, Paragraf 191: “Szerzenie nieprawdziwych informacji”; Paragraf 192: “Podburzanie obywateli do niepokoju”. Ich przestępstwo? Zdeklarowali się jako etniczni Macedończycy podczas wywiadu dla greckiego magazynuENA.

 

Macedoński aktywista [z ruchu] praw człowieka i ksiądz Nikodimos Tsarknias został pozbawiony sutanny i wydalony przez Grecki Kościół Prawosławny z powodu jego działalności na rzecz praw człowieka. Tsarknias odmówił greckiej łapówki, która by go wyniosła na biskupa w 1989 roku. Grożono mu śmiercią.

 

1994

Ekstremiści z greckiej społeczności w Australii spalili dwie macedońskie cerkwie po tym jak rząd Australii uznał Macedonię [jako kraj].

 

Grecja kontynuuje negowanie istnienia Macedończyków w Macedonii Egejskiej pomimo przytłaczających dowodów będących zaprzeczeniem powyższej tezy.

 

Grecja kontynuuje politykę represji i nieustępliwości w stosunku do Macedończyków w Macedonii Egejskiej pomimo sprzeciwów międzynarodowych organizacji na rzecz praw człowieka.

 

[Przypisy dodane przez tłumacza]

1. Dimitrios George Kousoulas, Modern Greece: Profile of a nation, s.79 „Kiedy wybuchnie wojna a pewnej jest, że to się stanie za trzy, pięć lub osiem lat Macedonia stanie się grecka lub bułgarska zależnie od tego, kto będzie zwycięzcą. Jeśli będzie zagarnięta przez Bułgarów, nie mam wątpliwości, że w okresie kilku lat będą w stanie [Bułgarzy] wszystkich tam żyjących obecniezmienić w Słowianaż do południowych granic Tesalii. Jeśli my ją zwyciężymy, zmienimy wszystkich tych żyjącychw Grekóważ do granic Rumeli Wschodniej. Większość mieszkańców nie ma zadeklarowanej narodowości. Są gotowi zakceptować tę [narodowość], którą im narzucimy”. Oryginalny tekst „When the war breaks out, and it is bound to happen in three, five, or eight years, Macedonia will become Greek or Bulgarian, depending on who is the victor. If it is taken by the Bulgarians, I have no doubt but that whithin a few years they will be able to turn into Slavs all those living today as far south as the borders of Thessalia. If we take it over, we will turn into Greeks all of those living up to the borders of Eastern Rumelia. The majority of the inhabitants have no declared nationality; they are ready to accept the one that will be attached to them”.

2. Takis Michas, Unholy Alliance: Greece and Milosevic's Serbia.

3. Tekst Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka http://www.unhchr.ch/udhr/lang/pql.pdf