Gazeta Lublin o biskupie Pylaku

Publikacja Sobieraja została omówiona m.in. w Gazecie Lublin piórem Pawła P. Reszki. Dziennikarz napisał m.in., że nie wiadomo, czy i na kogo bp Pylak donosił, ponieważ jego teczki zniszczono. Wydaje mi się, że nie przeprowadził on na ten temat żadnych własnych badań. W dokumentach MSW są jednoznaczne świadectwa o wykorzystaniu operacyjnym ks. Pylaka – Lublin, dnia 1.08.1968 r., Tajne spec. zn. Egz. nr 1:

Imienny wykaz obsady Kurii Biskupiej w Lublinie

1. Ordynariusz diecezji ks. bp Piotr Kałwa /…/ Wykształcenie wyższe, doktor prawa kanonicznego, profesor zwyczajny KUL.

/…/

3. Sufragan ksiądz bp Bolesław Pylak s. Feliksa urodz. 20.08.1921 r. Łopiennik, pow. Krasnystaw.

Wykształcenie wyższe, doktor teologii.

Na biskupa konsekrowany w 1966 r. Przed otrzymaniem sakry biskupiej, w latach 1963- 66 prowadził wykłady na WSD, a ostatnio pełnił funkcję wicerektora.

W 1959 r. pozyskany do współpracy z tut. Wydziałem pod pseudonimem „Teolog”. Z sieci czynnej wyeliminowany w 1965 r. ze względu na odmowę dalszej współpracy.

- Lublin, dnia 10.03.1961 r., Tajne Egz. Nr 2, nie zatwierdzony:

                                               PESPEKTYWICZNY PLAN

                                               Operacyjnych przedsięwzięć po Kurii Biskupiej w Lublinie

I. OCENA SYTUACJI I DZIAŁALNOŚĆ KURII

/…/ Trzeba stwierdzić, że szereg posunięć władz państwowych w stosunku do kleru jak: polityka podatkowa, pozbawienie prawa nauczania w szkołach dużej ilości księży, kontrola Seminariów i bibliotek, właściwe i natychmiastowe reakcje ze strony naszego aparatu na wszelkie fakty łamania przepisów prawno-administracyjnych poważnie ograniczyły ekspansywność kleru i zachwiały jego pozycją, a w związku z tym powstał odpowiedniejszy klimat do realizacji naszych zamierzeń. Podstawowa część księży jest przekonana w tej sytuacji o konieczności współżycia z władzami państwowymi, gdyż przeciwstawienie się władzy pogarsza ich pozycję osobistą oraz Kościoła.

            Na przestrzeni ubiegłego okresu praca operacyjna koncentrowała się wokół rozeznania działalności i sytuacji Kurii Biskupiej, pozyskania tajnych współpracowników, kontrolowania działalności poszczególnych kurialistów, stosowanie profilaktyki itp.

            W wyniku realizacji dotychczasowych przedsięwzięć stworzono w zasadzie dostateczne warunki uzyskiwania bieżących informacji o działalności i zamierzeniach Kurii.

            Posiadamy obecnie trzech tajnych współpracowników wywodzących się spośród personelu Kurii biskupiej, a to: t.w. ps. I”, t.w. ps. „Kwieciński”, t.w. ps. „Maciek”.

            Ponadto trzech tajnych współpracowników spoza Kurii dociera do poszczególnych kurialistów, są to: t.w. „Bagiński”, t.w. ps. „Tomasz” i t.w. ps. „Teolog”.

            W opracowaniu pozostaje dwóch kandydatów na tajnych współpracowników spośród pracowników Kurii. Ponadto czynione było szereg prób w kierunku wykorzystania operacyjnego niektórych pracowników Kurii, a mianowicie: ks. „O.”, ks. „IE”, „MK” i „Z” – jednak nie osiągnięto porządanych [sic] wyników ze względu na to, iż kategorycznie odmówili współpracy.

            W świetle powyższych danych wynika, że poza biskupem, ks. Stopniakiem i ks. Mazurem wszyscy inni, albo byli lub są w naszym zainteresowaniu pod kątem wykorzystania operacyjnego.

/…/

Zwracam uwagę na ostatni akapit, w SB rozważano wszystkie możliwe scenariusze, jednak większość poddawanych presji wychodziła z niej bez kategorii współpracy w dokumentach.

 Cdn