Żona nielegała - 5 lat celibatu

Po pieniądzach w życiu wywiadowcy aparatu nielegalnego najważniejsza jest rodzina. Można to wywieść z dokumentów – tutaj wyjątkowo - oficera wywiadu SB - Raport z 7.09.1957 r. do dyr. Dep. I MSW tow. Sienkiewicza Ściśle tajne:

 

Proszę o przeniesienie mnie do Wydziału I i jego dyspozycji.

Nadmieniam, że sprawę powyższą omówiłem z Naczelnikiem Wydziału V mjr. Wojtanikiem oraz z Zastępcą Naczelnika Wydziału I mjr. Żyburą.

 

                                                                       SBiniek

W rozmowie przedstawiłem t. Bińkowi

trudności w pracy N. Mimo tego t. B.

Deklaruje swą chęć w pracy „nielegalnej”

za granicą. Zgadza się wyjechać bez

żony, zastrzegając sobie możliwość ściągnięcia

jej za granicę, gdy będzie to uzasadnione

operacyjnie.

17.9.57

 

Wywiadowca wytrwał w swojej decyzji kilka miesięcy, do czasu sprecyzowania warunków przerzucenia  w teren (i wyszkoleniu) -  Raport z 11.03.1958 r. do dyr. Sienkiewicza Ściśle tajne:

 

            W ślad za moim raportem, w którym wyraziłem akces do pracy po linii nielegalnej, pragnę złożyć następujące wyjaśnienie:

            Zgłaszając swój akces do pracy po linii nielegalnej brałem pod uwagę, że ewentualny mój pobyt w terenie nie przekroczy 3 lat.

            Na podstawie rozmów przeprowadzonych ze mną przez Kierownictwo Wydziału I-go co do warunków i przewidywanego czasookresu pobytu w terenie /minimum 5 lat/ oświadczam, że na wyjazd bez rodziny tzn. żony i 2-letniej córki nie zgadzam się.

            Decyzję swą motywuję tym, że jestem zaledwie trzy lata żonaty i mój wyjazd na okres 5 latu /a nawet i ten okres nie może być zagwarantowany/ groziłby w mojej sytuacji rozbiciem rodziny.

            W związku z powyższym proszę o uwzględnienie, by w mojej kombinacji przerzutowej towarzyszyła mi żona i córka, a w wypadku odmowy o przeniesienie mnie do innego Wydziału.

 

                                                                                              SBiniek

Zatwierdzono

Zarz. Pers. Nr 11

z dn. 23.IV.1958 r.

VERTE

 

Tow. Dyrektorze!

Tow. Biniek przed przyjęciem do W. I-go był dokładnie poinformowany o czasookresie pracy. Wobec jego dzisiejszej rezygnacji z tego rodzaju pracy dalsza jego obecność w Wydziale staje się niecelowa. Tow. Biniek nie może pracować w Wydz., gdyż brak mu koniecznych kwalifikacji.

Proszę o przeniesienie go do W. V-tego, gdyż tam t. B. poprzednio pracował.

                                                                                                                      [parafa]

11.3.58           

 

Tłumacząc na język polski: kilka miesięcy szkolenia zmarnowano, bo wcześniej się nie dogadano, jak długo potrwa „przygoda” nielegała w terenie. Taka „niegospodarność” to nie jest odosobniony przypadek w wywiadzie SB. W przypadku Bińka można stwierdzić, że zamieszanie trwało krótko i dotyczyło tylko przesunięć między dwoma Wydziałami. Po powrocie do „normalnej” pracy wywiadowcy Biniek zbierał superlatywy m.in. za pracę w rezydenturze paryskiej (legalnej), choć on też służby nie zakończył normalnie - emeryturą.

W przypadku Tomasza Olejniczaka można mówić (pisać) o kompletnej niefrasobliwości kierownictwa nielegałów. Skusili się tym, że Olejniczak pierwsze 24 lata życia spędził we Francji, a jego rodzice nawet nabyli tamtejsze obywatelstwo. On wrócił już w 1945 r. i „sprawdził się” podczas 11 lat służby w Urzędach Bezpieczeństwa. Dopiero w 1957 r. wyszkolono i przerzucono go do Francji, na co okazał się za słaby psychicznie. „W nagrodę” za nie podołanie zadaniu usunięto go ze służby. Nie zrealizował się w cywilu i po 4 latach przeszedł na rentę. O słabych predyspozycjach Olejniczaka do pracy w obcym środowisku świadczył już dokument z 1950 r., w którym poprosił o przeniesienie z Białegostoku do Opola, bo nie odpowiadała mu wschodnia kultura. Znowu tłumacząc na polski – przypuszczam, że wątroba mu nie wytrzymywała. Mimo to wysłano go w teren.

Wojskowi tego błędu nie popełniali …