night ride home

 

 

Pierwsza zasada nie gadać,druga zasada nie gadać, trzecia i dziesiąta... Jest też zasada, że walę zasady, co do nie-gadania jednak jestem zdumiewająco konsekwentna.

Czasem przemawiają wiersze , rysunki- to dlatego-bo chcę by przemawiały. Chcę. Moje granice : Ile , jak , dla kogo. Żadne tabu. Raczej-Nie z wszystkimi o wszystkim. Prywatna przestrzeń...

Ile z tego kramu Luli- wózeczka na kółkach uszczkniesz tyle Twoje. Moje życie nie jest Rio Bravo i nie jest na sprzedaż.

Zafascynowana tajemnicami Anais Nin pisała, że w krajach arabskich inteligencję mierzy się umiejętnością ukrywania myśli. Refleksje z czasów, gdy była zauroczona żoną Henry Millera June. I taka bywa żonglerka słowna .Powiedzieć tyle ile chcesz-zarazem utrzymać rozmowę. Zabawa ekwilibrysty. Instynktownie mi znana. Szkoły w Julinku nie kończyłam.

Żonglerka bywa obustronna. Ja również trafiam na mur. I wtedy mówię -jest w porządku. Jeśli chcesz , czy jeśli nie chcesz. Czekanie na człowieka to jest takie czekanie na Godota:), ”Wołanie do Yeti”:) ale my mamy dyplomy z czekania. Tego ślicznie uczy życie, nie wszyscy możemy wszystko. Zasada fair play.

Szanuj moje granice -jak ja szanuję twoje. Widzieć w kimś siebie-verte-buduję ciebie we mnie. Jeśli jedziemy tym samym samochodem to jedziemy. W każdej chwili można wysiąść. -Bardziej niż stacja końcowa interesuje mnie jednak moment przerwania podróży. Kiedy zostawiamy w kimś ślad ? Rozdzielamy drogi? Chcemy by taki ślad pozostał ? Dlaczego? A jeśli takiego śladu nie ma ? Kocham w tobie siebie? Ależ to narcyzm! Kochać innego ? Za jakie grzechy?:) Bycie w kimś ma potwierdzać, że ja jestem ? Bierz to na siebie. Nic być nie musi. Złe obliczenia i złe rachowanie, jeśli sadzisz że wiesz, że kogoś znasz - to tylko sądzisz.

Zaakceptować zawieszenie w próżni, „pewność- niepewna” naszą pewnością. Zgoda na szaleństwo paradoksów.

Przejazd z kimś to przejazd przez moje miasto nocą, za dnia. Jeśli ciemność tworzy przestrzeń -to mam już swoją przestrzeń z kimś. Moje „między słowami”. Koraliki zawieszone w chwili. 

Partnerem w dialogu , może być każdy - mężczyzna kobieta, dziecko, bo i ja jestem trochę kobietą, trochę mężczyzną, trochę dzieckiem- jeśli zaś zechcę nawiązać dialog z drzewem to odkryję drzewo w sobie

Mój przyjaciel/poeta/ ma oddech/koloru fioletu/hermetyczną/chmurę/gdy ją połykam/staję się ustami/porno lali/wrzącą/ula/dziurą/teraz jesteśmy/w niej sami/on mówi/że lubi innego/we mnie i że jest to przyjemne/i pozwalam mu wrócić /do domu

( z „Lali”)