Trochę byłem zaskoczony po pierwszej notce z tej serii ( Mionowa ścieżka pułapek). Powołałem się w niej na pomiary mionów atmosferycznych jakie powstają w wysokich warstwach atmosfery, w wyniku oddziaływania promieniowania kosmicznego. Te miony docierają do powierzchni Ziemi, choć ich czas życia pozwala na przebycie 1/80 tej odległości (nawet z prędkością światła). Tym sposobem dowodzono słuszności STW! Ja przewrotnie napisałem, że to samo zjawisko można rozszerzyć na cząstki w polu grawitacyjnym i opisać ich grawitacyjną dylatację czasu. O ile nie mam wątpliwości co do wyprowadzenia jakie zastosowałem, o tyle zachowanie się mionu jest w tym wypadku wątłym dowodem.
Dla tego byłem zaskoczony brakiem silnej krytyki. Być może osoby znające TW, zdawały sobie sprawę z tego że faktycznie tak jest. Droga jednak jest bardziej kręta. Prowadzi ona przez tożsamość masy bezwładnej i grawitacyjnej. Jednak tutaj pole najeżone jest minami. Pomimo że problematyka cząstek w polu grawitacyjnym jest omówiona po łebkach, pozostawiam ten temat na lepszy moment. Jeśli wdał bym się teraz w szczegóły, potrwało by to co najmniej wiele miesięcy a może i lat. Na razie mam inny cel. Dla tego tą notką rozpoczynam serię B, o tym co można wywnioskować z zachowania się tytułowego mionu. Moim zdaniem będzie nie mniej zaskakująca jak pierwsza, i będzie rodziła poprawki do pierwszej serii. Fizyka to układ naczyń połączonych. Zmiana w jednym miejscu powoduje zmiany w innych. Cytując klasyka: kasa musi się zgadzać.
O czym więc będzie sprawa? Ha, jak w przedmowie.... o tym co nam miony chcą powiedzieć. Tym razem jednak bez grawitacji. Jak bez grawitacji to oczywiście STW. Właśnie. Dylatacja czasu zachodzi nie tylko grawitacyjnie ale i zależy od prędkości.
wz1
Określmy więc tak jak w poprzedniej serii równanie dla wirtualnych fotonów z wzoru:
wz2
Co po podstawieniu i obliczeniu delta E da nam:
Tak jak poprzednio starałem się wykazać że energia wirtualnych fotonów zależy od wielkości pola grawitacyjnego, tak tym razem przez analogie pokazuję że to samo zjawisko powinno zachodzić dla inercjalnego układu odniesienia (IUO) poruszającego się z prędkością v wobec obserwatora.
Pierwsze koty za płoty. Świat w mikroskalach jest powiązany z teoriami znanymi z makro świata. Trzeba się będzie więc zająć tym, jak to wpływa na cząstki tego mikroświata, o czym będę chciał porozmawiać w przyszłej notce.
taki: nauka, fizyka, stw
Inne tematy w dziale Technologie
