W cudownej aparycji księżyca

Zygmunt Jan Prusiński

W CUDOWNEJ APARYCJI KSIĘŻYCA

Oczarowane są moje drzewa -
nawet o tym nie wiesz.

Muśnięcie jak rozkwitający pączek
kwitnie we mnie różowa zachęta.

Leniwie wydłużasz się jakbyś rosła
cudowną topolą na skraju lasu.

Orkiestry wracają przed zmierzchem -
pożądam twój kolor na ziemi.

Zapraszam cię do lustra wiersza...

A za lustrem niebieska sypialnia -
nawet miłość jest też niebiańska.

17.2.2012 - Ustka
Piątek 16:25

Wiersz z książki „Słoneczne bolero w twoich udach”