Wobec tych kształtów bezimiennych

Zygmunt Jan Prusiński

WOBEC TYCH KSZTAŁTÓW BEZIMIENNYCH

Wiem kim jesteś...

Fragmenty niedosytu
w kącie ściśnięte blisko pajęczyn.

Maluję o tobie wnętrze...

Można słowami obudzić
poranne źródła w szkle oczekującego.

Uczucie się rodzi...

Wazony czekają na bukiety
a wino czerwone na spróbowanie.

Życiowe próby i akcenty.

I twój uśmiech zostawiony na drodze
gdy obejmowałem cię ramionami.

I nic nie jest ważnego
póki drzewa się rodzą z miłości.

17.1.2012 - Ustka
Wtorek 14:39

Wiersz z książki „Podniebne sypialnie”