Zepsute dziecko Boga

Zygmunt Jan Prusiński

ZEPSUTE DZIECKO BOGA

Nawet i modlitwy nie pomogą
w osrebrzanej wodzie kuszący schowek myśli
zbiera się czas uwypuklający
na zmianę zasiewa się powtarzającą nadzieję
wybiega ironia i poklask kobiety.

Zawierzyłem jam naiwny
dziecko ulicy w tamtej epoce rdzewnej
od czternastego do dzisiejszego posłania
niby tak dorosłego a jednak
wciąż skaleczony tą wiarą.

I po co strugać wariata
kobieta jest wierna na rysunku
srebrną farbą oblana staje się pomnikiem
to zepsute dziecko Boga
niewiarygodna aprobata...

Zapomnij poeto o niej
zmarnowałeś trzy lata.

Podgórze milczących melodii
a akacje wciąż tańczą - tańczą
dla ciebie.

9.6.2015 - Ustka
Wtorek 9:00