Rosnące mgły...

Zygmunt Jan Prusiński

ROSNĄCE MGŁY...
Ewie Prusińskiej - Kolasińskiej

Umorusane gawrony leczą się
po wczorajszych wypadach
w tawernach w porcie.

Mewy jak zwykle kłótliwe
rozporządzają plan dnia -
młode pokolenie tegoroczne
bywa na zebraniach na plaży.

To tyle o moich ptakach...

Docieram do swoich granic
rysuję na niebie dziewczynę
która kocha moją poezję.

Staram się napisać wstydliwie
o wstydliwej miłości -
znam te wstydliwe piersi.

Ile to można napisać o życiu
o cudownym smaku truskawek
polanych śmietaną i cukrem.

Więc spożywam z tobą razem
a mgły dokuczliwe jak komary
nawarstwiają się u podnóża
chmur srebrzystych...

Wystarczy dotknąć posmak
a wiatr nie zapomni powiać -
może i przywiać nowiny.

Ten rosnący apetyt na miłość
kołysze się w snach nachalnie
jak otwarta furtka w polu.

26.7.2012 - Ustka
Czwartek 8:51

Wiersz z książki "Intymne metafory"