Pałac idealny, którego wypracowanie zajęło monarchii może i tysiąc lat, czyli Trianon, był niczym więcej niż przerośniętą willą otoczoną ogrodem udającym wioskę.
Z wycieczki do Paryża przywiozłem budujące wnioski. Każdy chciałby żyć jak król, ale jak chciałby żyć król? Może on wcale nie jest ze swojego życia zadowolony i chciałby zupełnie inaczej?
Królowie Francji najpierw pobudowali sobie zamek na wyspie, tej samej, na której później postawiono Notre Dame. Niby fajnie, ale zaraz jak uzbierali trochę kasy wywalili całkiem nowy z dala od poddanych włażących sobie i im na głowę. Ten nowy pałac znamy dziś jako Luwr. Jak łatwo zgadnąć Luwr już po paru stuleciach stał się nowym centrum i znowu trzeba było znaleźć siedzibę, tym razem w środku kniei, żeby już żaden natręt tam nie dotarł. Wybrano zamek myśliwski zwany Wersalem.
Sami zgadniecie, że znowu nalazło się do Wersalu tałatajstwa... a zatem Trianon.
Do malutkiego pałacu w Trianon wpuszczano już mało kogo, państwo królestwo mogło relaksować się w spokoju, to jest do momentu kiedy rozgniewany lud wziął je za łeb i zaciągnął do pierwszego zamku, tego na wyspie, który w międzyczasie stał się więzieniem o obostrzonym rygorze. Stąd już tylko szybki transfer na gilotynę i żegnaj monarchio.
Pałac idealny, którego wypracowanie zajęło monarchii może i tysiąc lat, czyli Trianon, był niczym więcej niż przerośniętą willą otoczoną ogrodem udającym wioskę.
Gdyby pozbyć się służby, którą dzisiaj wyręcza pralka, kocioł CO i pyszne.pl, dałby się skompresować do większej willi, takiej w zasięgu współczesnego szeregowego prezesa.
Zatem jak widać nie mamy czego zazdrościć koronowanym, zwłaszcza, kiedy już jesteśmy prezesem jakiegoś Januszeksu.
Poniżej biurko do pracy zdalnej Napoleona 3go, konwertowalne na stolik do kawy, nie idzie poznać, że było pracowane. To ważne przy skromnym metrażu, takim jak w Luwrze.
Inne tematy w dziale Kultura
