Słuchając Ewangelii, kroczymy zatem śladami Jezusa, poznając Jego dzieje i nauczanie, tak jak nam to opisali Ewangeliści. Przy tej okazji zastanawiamy się nad swoim własnym życiem. Zawarte w tej książce, oparte na biblijnych czytaniach, wartkie opowieści biskupa Antoniego Długosza, wybitnego kaznodziei i patrioty, pobudzają do refleksji nad naszym zachowaniem, nad naszym stosunkiem do bliźnich i do Pana Boga.
Książka ta jest przeznaczona dla każdej katolickiej rodziny. Stanowi fantastyczny przewodnik po wszystkich niedzielnych czytaniach Ewangelii. Pismo Święte zostało bowiem podzielone na fragmenty w taki sposób, że uczestnicząc w Mszy św. w każdą niedzielę przez trzy lata pod rząd, usłyszymy i poznamy to, co zostało zapisane przez czterech Ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Kalendarz liturgiczny wyznacza rytm trzyletnich cyklów czytań; nazywają się one Rok A, Rok B i Rok C. Słowo Boże głoszone jest więc według ustalonego porządku. Rok kościelny różni się nieco od roku „świeckiego” przede wszystkim datami jego rozpoczęcia i zakończenia. Pierwszym dniem roku kościelnego jest pierwsza niedziela Adwentu, a ostatnim – sobota poprzedzająca pierwszą niedzielę Adwentu w roku następnym, a nie popularny Sylwester.Słuchając Ewangelii, kroczymy zatem śladami Jezusa, poznając Jego dzieje i nauczanie, tak jak nam to opisali Ewangeliści. Przy tej okazji zastanawiamy się nad swoim własnym życiem. Zawarte w tej książce, oparte na biblijnych czytaniach, wartkie opowieści biskupa Antoniego Długosza, wybitnego kaznodziei i patrioty, pobudzają do refleksji nad naszym zachowaniem, nad naszym stosunkiem do bliźnich i do Pana Boga. Krótkie komentarze Autora mogą być fantastycznymi towarzyszami, zwłaszcza ludzi młodych, podczas każdej niedzielnej Mszy św. Stanowić też będą cenną pomoc w udzielaniu odpowiedzi na pytanie – jak żyć? Pomoc ta jest szczególnie wypatrywana w dzisiejszych czasach zamętu, który ogarnia coraz to nowe dziedziny i obszary życia.Autor tej książki to chrześcijanin roztropny i radosny. Biskup Antoni radością bycia Bożym dzieckiem niezmiennie dzieli się z Czytelnikami. Nie waha się również dzielić z nami swoim gorącym patriotyzmem. Jego przekaz słowny wzmacnia blisko 200 pięknych ilustracji, które stanowią również wizualną ozdobę.
Fragment.
Pierwsza Niedziela Adwentu A
Adwent, czyli oczekiwanie
W rodzinie, przedszkolu i szkole oraz w Kościele korzystamy z ustalonych programów zajęć – o wyznaczonej porze jemy posiłki czy wychodzimy do szkoły, gdzie lekcje odbywają się według określonego planu. Podobnie ustalony jest w każdym kościele porządek nabożeństw, podany w gablocie przed świątynią lub na stronie internetowej parafii. Staramy się nie spóźniać ani na lekcje, ani na Mszę św., by ucząc się punktualności zasłużyć sobie na opinię osoby zdyscyplinowanej. Brak punktualności jest złym nawykiem. Wiemy, jakie skutki może przynieść spóźnienie na pociąg czy samolot. Spóźniając się na obiad, jemy odgrzewane – nie tak smaczne i pożywne – potrawy, a mamusia musi wykonać dodatkową pracę. Spóźniając się do szkoły czy przedszkola, przeszkadzamy w nauce naszym kolegom, a przede wszystkim nauczycielom w ich pracy. Zawinione spóźnienie na Mszę św. daje zły przykład tym, którzy przyszli punktualnie i może świadczyć o lekceważeniu przez nas Eucharystii.
W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus przypomina o punktualności w oczekiwaniu na spotkanie z Nim podczas naszej śmierci oraz na końcu świata. Pouczenie o tych wydarzeniach celowo otrzymujemy na początku Adwentu, który jest okresem wielu oczekiwań.
Słowo „adwent” oznacza „przyjście”. Pierwszym okresem oczekiwania na przyjście Pana Jezusa jest długi okres od zerwania przyjaźni z Bogiem przez pierwszych ludzi do narodzin Pana Jezusa w Betlejem. Drugim – są cztery tygodnie Adwentu przeżywane każdego roku. Trzecim jest nasz życiowy adwent – całe nasze życie zakończone spotkaniem z Jezusem podczas śmierci. Ostatnim adwentem jest okres historii całego świata, na końcu którego Pan Jezus ponownie przyjdzie na ziemię w widzialnej postaci jako nasz sędzia. W Adwencie liturgicznym oczekujemy Pana Jezusa jako naszego Zbawiciela, ponieważ możemy w tym czasie korzystać ze spowiedzi, by spotkać się z Jezusem przebaczającym nam grzechy. Podczas spotkania z Jezusem w chwili naszej śmierci wystąpi On jako sędzia.
Kierując się miłością, Pan Jezus zachęca nas do czuwania. Wielu ludzi śmierć zaskakuje: podczas samochodowej kraksy czy nagłej choroby, jak zawał czy wylew krwi do mózgu. Otrzymujemy zachętę od Pana Jezusa, aby w każdym dniu być przygotowanym na śmierć. Przypomnienia te nie mogą budzić w nas lęku czy niechęci do życia. Przykazania Boże oraz pouczenia Jezusowej Ewangelii stanowią wielką pomoc w podtrzymywaniu przyjaźni z Nim.
Prośmy Pana Jezusa, by nasz życiowy i liturgiczny adwent przebiegał w stałej więzi z Bogiem.
Notka
Autor: bp Antoni Długosz
liczba stron: 528
obwoluta: nie
format: 16,5 cm x 23,5 cm
papier: offset
oprawa: twarda
data wydania: 18.02.2025
ISBN: ISBN: 978-83-7553-421-4
Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
