Urodził się 5 grudnia 1898 w Świerczyńcu k. Pszczyny, jako piąte dziecko Jana i Zofii z d. Pilorz. Został ochrzczony 8 grudnia 1898 w kościele parafialnym pw. św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym. Ojciec utrzymywał 11-osobową rodzinę z pracy w 15-hektarowym gospodarstwie. Miśkowie kultywowali także tradycje niepodległościowe kolportując polskie książki i czasopisma, śpiewając pieśni patriotyczne, prowadząc koło Towarzystwa Czytelni Ludowych. Podczas II wojny światowej rodzina ukrywała w swoim domu osoby ścigane przez gestapo oraz więźniów zbiegłych z Auschwitz. Ukończywszy gimnazjum salezjańskie w Oświęcimiu, Franciszek wstąpił do nowicjatu w Pleszewie i złożył śluby 24 lipca 1917. Filozofię studiował w Krakowie, po czym odbył praktykę pedagogiczną w zakładach w Oświęcimiu i Przemyślu. Na teologię został wysłany do Turynu, tam też 10 lipca 1927 przyjął święcenia kapłańskie.
Po święceniach pracował w Przemyślu jako radca szkolny i katecheta w Domu Dziecka, prowadzonym przez zgromadzenie. Po dwóch latach pracy przeniesiono go do Wilna w charakterze katechety w szkole salezjanów. W 1931 roku został dyrektorem zakładu w Jaciążku, kierując nim przez pięć lat. W 1936 roku objął stanowisko przełożonego małego seminarium i proboszcza w Lądzie nad Wartą.
Po wybuchu wojny w 1939 roku pełnił przez kilka tygodni obowiązki kapelana wojskowego, lecz wkrótce powrócił do Lądu, by nadal pełnić funkcję proboszcza. 6 stycznia 1940 władze niemieckie zamieniły zakład salezjański w Lądzie na więzienie dla kapłanów z diecezji włocławskiej, gnieźnieńskiej i poznańskiej oraz z innych diecezji i dla grupy salezjanów znajdujących się w tym zakładzie. Wśród tymczasowych więźniów znalazł się bp Michał Kozal oraz grupa kleryków z diecezji włocławskiej, wszyscy wywiezieni później etapami do obozu koncentracyjnego w Dachau. Gestapo mianowało wtedy ks. Miśkę przełożonym wszystkich internowanych, czyniąc go odpowiedzialnym za karność i zachowanie więźniów. W tym też czasie był dwa razy wywieziony do Inowrocławia i pobity do krwi. Wywieziony z Lądu do obozu przejściowego w Konstantynowie k. Łodzi 6 października 1941, znalazł się w Dachau 30 października 1941. Zmarł z choroby i wycieńczenia 30 maja 1942. Przed śmiercią modlił się i pocieszał innych, dodając otuchy swoim współwięźniom. Jego ciało spalono w krematorium.
Jest jednym ze 122 kandydatów na ołtarze. Jest to druga grupa polskich męczenników II wojny światowej. Ich proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003.
30 maja przypadła 70. rocznica śmierci sługi Bożego ks. Franciszka Miśki SDB w obozie koncentracyjnym w Dachau. Stała się ona okazją do organizowania uroczystości upamiętniających postać kandydata na ołtarze i modlitwy o jego rychłą beatyfikację.
W Parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych w Bojszowach Nowych uroczystości upamiętniające sługę Bożego odbyły się w niedzielę 27 maja. W tym dniu podczas Eucharystii rozprowadzane były książki o ks. Miśce. O godz. 11.30 odbyła się msza św. w intencji jego beatyfikacji, którą sprawował ks. Jarosław Wąsowicz SDB, vicepostulator procesu beatyfikacyjnego grupy męczenników II wojny światowej. Ksiądz Jarosław wygłosił także okolicznościowe kazanie poświęcone duchowemu przesłaniu, jakie swoim życiem i męczeństwem pozostawił nam Sługa Boży. Eucharystię koncelebrował ks. Leon Loska, proboszcz parafii oraz ks. Michał z Zambii.
Po mszy odbyły się uroczystości poświęcenia pamiątkowego epitafium dedykowanego ks. Franciszkowi Miśce. Znalazło się na nim popiersie kapłana-męczennika, nad którym umieszczono kolczaste druty symbolizujące śmierć w obozie koncentracyjnym. Na tablicy z brązu zamieszczony został napis: „Sługa Boży ksiądz Franciszek Miśka. Ur. 5 XII 1898 r. w Świerczyńcu. Zginął w Dachau 30 V 1942 r. za Kościół i Ojczyznę. Wdzięczni za świadectwo wiary parafianie Świerczyńca, Bojszów Nowych i Bierunia Starego”.
Inicjatorami powstania epitafium była Agnieszka Michalik siostrzenica ks.Franciszka oraz Biolik Bogusław wnuk siostry Marii . Inicjatywę tą podjął ks. proboszcz Leon Loska, który jest wielkim propagatorem postaci sługi Bożego. Po konsultacjach z vicepostulatorem uroczystości poświęcenia epitafium zdecydowano się przygotować właśnie na 70. rocznicę śmierci ks. Miśki. Artystą, który je zaprojektował i wykonał był Adam Niesyto. Fundatorami są parafianie Świerczyńca ,Bojszów Nowych i Bierunia Starego.
Modlitwy o beatyfikację ks. Miśki odbyły się także w wielu wspólnotach inspektorii pilskiej, m.in. w seminarium w Lądzie, gdzie sługa Boży był dyrektorem i gdzie został aresztowany oraz w inspektoracie w Pile.
za: http://www.mbuch.pl/index.php?p=1_37
Najcześciej mówią mi Wodek. Nie jest to błąd, że nie napisałem "ł". Trudno inaczej zdrobnić imię Wodzisław:). Urodziłem się kilka dni przed zakończeniem stanu wojennego. Z lat 80' nic szczególnego nie pamiętam, a z 90' szkołę podstawową i kawałek technikum. Dojrzewanie i studia to już poprzednia dekada. Po 10 kwietnia 2010 roku zmieniło się bardzo wiele nie tylko do okoła mnie, ale także i we mnie.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
