bł. Juta z Chełmży

Juta urodziła się około 1220 r. w Turyngii. Jej rodzinnym miastem było Sangerhausen (obecnie diecezja Magdeburg). Juta pochodziła z bogatego rodu książąt brunszwickich. Rodzina wpoiła jej głębokie wartości duchowe. Od najmłodszych lat Juta wzrastała w atmosferze religijnej, a pod wpływem ideałów franciszkańskich rodziła się w niej wielka wrażliwość na cierpienie i krzywdę ludzką. O jej młodości brak wiadomości historycznych.
Ideałem i wzorem do naśladowania dla młodej Juty była św. Elżbieta – księżna z Wartburga. Do miejsca jej spoczynku Juta odbyła pielgrzymkę. Tam prosiła o pomoc w wyborze dalszej drogi życiowej. Według podań odczytała w tym miejscu swoje powołanie – poczuła, iż ma założyć rodzinę. Z nielicznych przekazów źródłowych wynika, że była żoną rycerza z Langerhausen. Owdowiała bardzo młodo około 20 roku życia, gdy jej mąż zmarł w Ziemi Świętej, dokąd wybrał się z pielgrzymką, albo wyprawą krzyżową.
Juta podjęła obowiązki związane z wychowaniem dzieci. Kiedy dzieci podrosły, oddała je, jak podają hagiografowie, „na służbę Bożą” – prawdopodobnie pod opiekę sióstr zakonnych.
Ona sama rozdała majątek ubogim i poszła w świat utrzymując się jedynie z żebrania i pielgrzymując do cudownych miejsc. Zatrzymywała się przy kościołach i klasztorach, ze szczególnym poświęceniem pielęgnowała trędowatych, kalekom niosła pomoc, ubogich wspomagała, wypraszając dla nich upragniony kawałek chleba. Swoim ofiarnym postępowaniem zasłużyła na tytuł: „siostra ubogich”. Bł. Juta zasłynęła w swoim środowisku jako „pobożna i świątobliwa wdowa”.
Kiedy znany jej jeszcze z Niemiec dominikanin Heidenryk (Henryk) został ok. 1245 r. pierwszym biskupem chełmińskim (1245-1263), prawdopodobnie zaprosił Jutę „do pogan, aby swoimi modlitwami ich (Krzyżaków) wspierała, a dobrym przykładem nawracała i budowała, głosząc święte Imię Jego” – jak pisała pokolenie później św. Mechtylda. Po przybyciu do ziemi chełmżyńskiej (ok. 1256 r.) za zgodą biskupa zamieszkała w lepiance w Lesie Bielczyńskim pod Chełmżą, gdzie wówczas budowano katedrę nowo utworzonej diecezji chełmińskiej. Juta całe dnie spędzała w swej pustelni oddając się surowym umartwieniom i modlitwie. Wychodziła jedynie wczesnym rankiem do kościoła w Chełmży. Wracając pielęgnowała chorych w szpitalu położonym poza murami miasta, przy kaplicy św. Jerzego. Jak głosi jedna z legend bł. Juta udając się do kościoła w Chełmży często chodziła drogą na skróty, przechodząc przez środek jeziora po lustrze wody.
Imię świątobliwej niewiasty wkrótce nabrało rozgłosu. W pustelni zaczęli ją nawiedzać ludzie różnych stanów, szukając pomocy, rady i modlitwy. Po czterech latach surowej ascezy zmarła 12 maja 1260 r. Zgodnie z życzeniem Juty pogrzeb miał być skromny; stało się jednak inaczej. Chociaż nie rozgłaszano wieści o śmierci i pogrzebie „siostry ubogich”, zebrał się tłum ludzi i w procesji razem z kapłanami odprowadził zmarłą do katedry w Chełmży.
Kult Juty istniał i rozwijał się zaraz po jej śmierci. Biskup Heidenryk rozpoczął oficjalny proces kanonizacyjny, a Jan z Łobdowa, kolejny błogosławiony z ziemi chełmińskiej tego czasu, napisał jej życiorys. Mała liczba najstarszych współczesnych źródeł nie pozwala precyzyjnie określić dokładnej daty ogłoszenia Juty błogosławioną, ale można przyjąć, iż już w drugiej poł. XIII w. jej kult odgrywał znaczną rolę wśród ludności pruskiej, jak i wśród braci zakonu krzyżackiego. Najbardziej jej kult rozwinął się w XVII w., kiedy ukazały się drukiem opisy jej życia, a król Zygmunt III Waza wraz ze swoim synem królewiczem Władysławem odbył dwie pielgrzymki do jej grobu. W tym czasie biskup Jan Lipski dekretem z 15 kwietnia 1637 r. zatwierdził kult Juty, polecił wybudować kaplicę ku jej czci na miejscu dawnej pustelni, a zarazem ustanowił ją jedną z patronek Prus Królewskich. Powtórne ożywienie kultu bł. Juty nastąpiło za biskupa A. Załuskiego (1739-46). Ufundował on w kościele katedralnym w Chełmży, wspaniały marmurowy ołtarz ku jej czci. 20 maja 1984 r. biskup chełmiński M. Przykucki ogłosił bł. Jutę patronką dzieł miłosierdzia diecezji chełmińskiej oraz wyznaczył odpust ku jej czci na trzecią niedzielę maja. W tym samym dniu dokonał poświęcenia nowej kaplicy w Bielczynach, której prezbiterium stanowi dawna kaplica z 1937 r.
Dziś bł. Juta jest czczona jako opiekunka Chełmży oraz patronka dzieł miłosierdzia.

za:http://www.caritas.twoje-miasto.pl/patronka.html

Puneta:
"Czy któryś z dzisiejszych możnowładców i gwiazd zostanie świetym? Nie wiem. Widać jednak, że więcej zasłużyć można sobie pracą na rzecz potrzebujących niż brylując na salonach"