Rozważania na podstawie punktów 44 - 49 Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Codziennie żyjemy pośród tajemnic, pytań bez odpowiedzi. Jedne dotyczą naszych doświadczeń, drugie naszej, polskie historii czy aktualnych zdarzeń pełnych niespodziewanych zakrętów i rozwiązań. Zadaję sobie sporo takich pytań, bo pewnych rzeczy nie jestem w stanie pojąć. Nie wiem, czym się kierowałem wchodząc w tą czy w inną relację, czy tez wybierając zawód, który teraz wykonuję. Nie mam zdolności, które uniemożliwiałyby mi pełne zrozumienie i doświadczenie odpowiedzi na pytanie "dlaczego?". Co lepsze dotyczy to również konsekwencji moich wyborów. Nie raz dokonuję ich trochę na ślepo, ufając w swoje szczęście, umiejętności, czy w zdolność do improwizacji. Nie raz wychodzi z tego i cierpienie.
Spotykam je również jako wynik decyzji innych ludzi, czy zdarzeń od ludzi niezależnych, niezaplanowanych, nieprzewidywalnych. Może najtrudniejsze jest to, że cierpienie spowodowane jest cierpliwości Boga. Niekoniecznie względem mnie, ale bardziej względem ludzkości jako takiej.
Nie raz ciężko mi przyjąć tą perspektywę, bo nie jest ona ludzka, tylko Boska. Rozrywa ona codzienność, odsłania zamiary serc,w tym też mojego. Obrazy kojące, ale również przerażające. Stawiające kolejne pytania, jak choćby takie: jak w takim małym ludzkim sercu może pomieścić się tak wiele sprzecznych spojrzeń i wniosków.
Najcześciej mówią mi Wodek. Nie jest to błąd, że nie napisałem "ł". Trudno inaczej zdrobnić imię Wodzisław:). Urodziłem się kilka dni przed zakończeniem stanu wojennego. Z lat 80' nic szczególnego nie pamiętam, a z 90' szkołę podstawową i kawałek technikum. Dojrzewanie i studia to już poprzednia dekada. Po 10 kwietnia 2010 roku zmieniło się bardzo wiele nie tylko do okoła mnie, ale także i we mnie.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
