Co się w sercu kryje cz.34

Fragment z Ewangelii (Mt 23, 1-12)

"Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.
A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.
Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony»."

A Wy... Kim dla Ciebie jesteśmy? Jak mnie widzisz, kiedy patrzę na Ciebie? Czy patrzymy na siebie tym samym wzrokiem? Czy mój wzrok nie raz jest ślepy i pusty?

Nie raz jest tak, że jesteśmy ślepi, ślepi na rzeczy najważniejsze i najbardziej oczywiste. Skupiamy swój wzrok na błyskotkach i paciorkach zamiast na tym, co jest nam odbierane i co sami oddajemy. Cieszymy się z mikrych rzeczy, które zamiast wolności zniewalają i uzależniają. Gonimy za wielkością i za wyjątkowością, które tak na prawdę niewiele się różnią od śmieszności.

Wielki jest ten, który żyje realnie, prawdziwie, któremu nie potrzebne są pierwsze miejsca na spotkaniach, powiększanie majątków i pogoń za modą, który nie musi być sławny, wokół którego cały świat krąży. To wszystko dlatego, że Ty obdarzyłeś go chwałą, której nie da się stracić ani zniszczyć, której nie da się wycenić, bo jest bezcenna. Chwałą bycia.